در این تحقیق مدلی برای تبرید با فوق اشباع ثابت در ناحیه شبه پایدار ارائه شد. سپس ناحیه شبه پایدار با تعیین دو منحنی حلالیت و فوق اشباع به روش پلی ترمال برای پرکلرات آمونیوم به دست آمد و در ادامه با تعیین سرعت رشد خطی در یک فوق اشباع ثابت در ناحیه شبه پایدار، یک برنامه دمایی برای تبرید با فوق اشباع ثابت به دست آمد و به کمک آن کریستال هایی با اندازه 240 میکرومتر تولید شد. پس از آن نانوذرات پرکلرات آمونیوم بر روی منحنی فوق اشباع تولید شد و عکس های sem نیز از آنها گرفته شد. شرایط عملیاتی برای یک کریستالیزور صنعتی با هدف تولید کریستال های پرکلرات آمونیوم با اندازه مشخص پیشنهاد شد.

در این تحقیق یک روش نو برای تولید خوشه های هیدرات متان از فاز گازی مورد بررسی قرار گرفته است. گاز متان وارد یک ظرف محتوی آب گرم شده و خروجی آن که مخلوطی از گاز متان و بخار آب خواهد بود وارد یک راکتور می شود. آزمایش ها در فشارهای 4/45، 6/49، 1/50، 3/52، 6/55 و 58 بار و دماهای 4/0، 6/0، 7/0، 1 و 6/1 درجه سانتی گراد انجام شد. برای هر آزمایش منحنی های کاهش فشار ناشی از انحلال متان و دمای راکتور نسبت به زمان طی شده و منحنی فشار نسبت به دما در راکتور رسم گردید. با محاسبه مشتق اولیه پروفیل تغییرات فشار نسبت به زمان ( شدت هسته زایی داخل خوشه ) و همچنین با داشتن دما و فشار در زمان شروع هسته زایی درهر آزمایش اطلاعات بر رابطه تجربی dp/dt=k?[p]?^? ?[t]?^? برازش و ثوابت تعیین شدند. لحظه صفر زمانی در نظر گرفته-شد که مولکول ها به هم می پیوندند تا خوشه تشکیل گردد. بعلاوه رابطه ایی بین سرعت هسته زایی و میزان فوق اشباعیت در آزمایش های انجام گرفته شده، برازش گردید. بر اساس نتایج بدست آمده، می توان گفت که با افزایش میزان فوق اشباعیت مدت زمان لازم برای شروع مرحله رشد کاهش می یابد ولی در فوق اشباع ثابت دماهای مختلف تاثیر چندانی بر مدت هسته زایی ندارد. ضمناَ درجه هسته زایی هیدرات متان تحت این شرایط تعیین شد.

چکیده ندارد.

در این تحقیق اثر بتاسیکلودکسترین (cd)، نانولوله¬ی کربنی ¬چند جداره (nt) و sds روی ضریب انتقال جرم، مقدار و سرعت انحلال متان در آب بررسی شده است. آزمایش¬ها در دو فشار 3 و 5 بار، هشت دمای 1، 3، 5، 10، 15، 20، 25 و 30 درجه سانتیگراد و نه محلول با غلظت¬های مختلف از cd، sds و nt انجام شد. حجم هر محلول 300 سانتیمتر مکعب در نظر گرفته شد. برای هر محلول منحنی¬های کاهش فشار ناشی از انحلال متان، در فشارهای اولیه و دماهای مورد نظر رسم شد و ضرایب انتقال جرم آن¬ها محاسبه و بر حسب فشار رسم شد و در نهایت نمودارهای p-t-t و k-t-p برای هر محلول در دو فشار اولیه¬ی 3 و 5 بار، توسط نرم افزار tablecurve 3d، رسم و با یک رابطه ریاضی برازش شد. استفاده از cd، sds و nt و ترکیب آن¬ها در تمامی دماها سرعت انحلال متان را افزایش داد. استفاده از 0/5 درصد سیکلودکسترین مقدار انحلال متان را در دمای oc1 و فشار اولیه¬ی 3 بار 14/63 درصد افزایش داد ولی تأثیر آن در افزایش مقدار انحلال با افزایش دما، کاهش یافت. استفاده از این محلول ضریب انتقال جرم را - به¬خصوص در دماهای پایین- به¬خوبی افزایش داد. افزایش غلظت سیکلودکسترین از 0/5 به 1 درصد، تأثیر قابل ملاحظه¬ای بر مقدار انحلال و ضریب انتقال جرم نداشت. استفاده از 0/1 درصد sds در فشار 3 بار مقدار انحلال را کاهش داد ولی در فشار 5 بار اندکی افزایش انحلال مشاهده شد. این محلول تقریباً در تمام دماها ضریب انتقال جرم را افزایش داد ولی این افزایش در مقایسه با محلول¬های دیگر، خیلی کمتر بود. استفاده¬ از nt به همراه sds در فشار 3 بار، تأثیر چندانی در افزایش انحلال متان نداشت ولی در فشار 5 بار و دماهای پایین تا 5/26 درصد مقدار انحلال را افزایش داد. این محلول ضریب انتقال جرم را در دماهای پایین به¬میزان قابل توجهی افزایش داد. استفاده¬ی همزمان از cd، sds و nt بیشترین تأثیر را در افزایش ضریب انتقال جرم، مقدار و سرعت انحلال داشت. بطوریکه محلولی با مشخصات cd=1%, sds=0/1%, nt=1% بیشترین افزایش را در ضریب انتقال جرم، مقدار و سرعت انحلال، در مقایسه با آب خالص ایجاد کرد. این محلول مقدار انحلال را در دمای oc1 و فشار اولیه¬ی 3 بار 14/63 درصد افزایش داد.