هدف این تحقیق ارزیابی تأثیر سطوح مختلف قارچ کش متالاکسیل و علف کش ارادیکان بر فعالیت های میکروبی و آنزیمی خاک در شرایط مزرعه ای بود. در این آزمایش سطوح 30 و 60 کیلوگرم در هکتار قارچ کش متالاکسیل و 6 و 9 لیتر در هکتار علف کش ارادیکان در خاک های تحت کشت ذرت و بدون کشت به صورت کرت های خرد شده و در قالب طرح پایه بلوک های کاملاً تصادفی با سه تکرار به یک خاک آهکی اضافه شد. خصوصیات بیولوژیکی خاک شامل تنفس، آمونیفیکاسیون، نیتریفیکاسیون و معدنی شدن خالص نیتروژن؛ کربن و نیتروژن توده زنده میکروبی و فعالیت آنزیم های فسفاتاز قلیایی، اوره آز، ال-گلوتامیناز و آریل سولفاتاز طی 135روز فصل رشد اندازه گیری شدند. سایـر شاخص های میکروبی نظیر کسر متابولیکی، نسبت کربن به نیتروژن توده میکروبی و نیز نسبت کربن به نیتروژن معدنی شده برای هر تیمار محاسبه گردید. در پایان آزمایش عملکرد محصول ذرت نیز مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که مصرف ارادیکان بر عملکرد محصول تأثیری نداشت، در حالی که با افزایش سطح مصرف متالاکسیل عملکرد کاهش پیدا کرد. سطح 30 کیلوگرم در هکتار متالاکسیل در هر دو محیط کشت ذرت و کشت نشده سبب کاهش تنفس خاک، سرعت بازگشت کربن، کربن و نیتروژن توده میکروبی، آمونیفیکاسیون، نیتریفیکاسیون، معدنی شدن نیتروژن و همچنین نسبت کربن به نیتروژن توده میکروبی گردید، در صورتی که ضریب متابولیکی را افزایش داد. در حالی که در سطح 60 کیلوگرم در هکتار تمامی این شاخص ها در مقایسه با شاهد به طور معنی دار افزایش یافتند. نتایج فعالیت آنزیم ها نیز نشان داد که فعالیت فسفاتاز قلیایی و اوره آز در سطح 30 کیلوگرم در هکتار در هر دو محیط پس از 30 روز کاهش و در سطح 60 کیلوگرم در هکتار افزایش یافت ولی پس از 60 روز با افزایش سطح سم فعالیت این آنزیم ها افزایش پیدا کرد و در روز 90 در تیمارهای مختلف قارچ کش در نوسان بود. عموماً فعالیت ال-گلوتامیناز در هر دو محیط با افزایش سطح سم در تمامی مراحل نمونه برداری افزایش یافت. فعالیت آریل سولفاتاز در محیط کشت شده تیمارهای حاوی متالاکسیل در مراحل اول و سوم کمتر از شاهد بود ولی در مرحله دوم با افزایش سطح سم افزایش پیدا کرد و در محیط کشت نشده در مراحل مختلف روند خاصی وجود نداشت. نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد که در محیط کشت ذرت با افزایش سطح علف کش ارادیکان، تنفس خاک، سرعت برگشت کربن و کربن توده میکروبی و در هر دو محیط، آمونیفیکاسیون، نیتریفیکاسیون، معدنی شدن نیتروژن، نیتروژن توده میکروبی و نیز نسبت کربن به نیتروژن توده میکروبی افزایش در حالی که ضریب متابولیکی کاهش یافت. فعالیت فسفاتاز قلیایی در تمامی مراحل و در همه تیمارهای هر دو محیط با افزایش سطح سم افزایش یافت. فعالیت اوره آز در مرحله اول در سطح 6 لیتر در هکتار کاهش و در سطح 9 لیتر در هکتار نسبت به شاهد افزایش پیدا نمود. در مرحله دوم تفاوت چندانی در فعالیت این آنزیم بین تیمارهای مختلف مشاهده نشد و در مرحله سوم فعالیت آن در بین تیمارهای مختلف در نوسان بود. فعالیت ال-گلوتامیناز در همه تیمارها در هر دو محیط با افزایش سطح ارادیکان افزایش یافت. فعالیت آنزیم آریل سولفاتاز نیز در محیط کشت در هر سه مرحله با افزایش سطح سم کاهش پیدا کرد و در محیط کشت نشده بین تیمارهای مختلف از روند خاصی پیروی نکرد. برای هر دو سم اغلب شاخص های بیولوژیکی اندازه-گیری شده در محیط کشت شده بیشتر از محیط کشت نشده بود. به طور خلاصه، مصرف این سموم می تواند باعث هم کاهش و هم افزایش فعالیت های میکروبی در خاک شود که این تغییرات به نوع و سطح سم، زمان نمونه برداری و حضور یا عدم حضور گیاه بستگی دارد.

با توجه به کمبود منابع آب در استان اصفهان، توجه به تمام ظرفیت ها و منابع آب امری بدیهی به نظر می رسد. یکی از این منابع، آب زیرسطحی موجود در جنوب شهر اصفهان، حد فاصل زاینده رود و کوه صفه می باشد. تعیین حجم و کیفیت آب زیرسطحی در هدایت تصمیم گیری ها و مدیریت منابع آب نقشی به سزا دارد. هدف این تحقیق بررسی منشا، کمیت و کیفیت آب زیرزمینی موجود در جنوب شهر اصفهان می باشد. جهت بررسی وضعیت کمی آبخوان و منشا آن در یک دوره شش ماهه، اطلاعات کمی و کیفی آب چاه های محدوده مطالعاتی شامل عمق سطح ایستابی، هدایت الکتریکی و ph اندازه گیری و ثبت شد. همچنین اطلاعات کمی و کیفی موجود در سازمان های ذیربط که حاوی داده هایی همچون هواشناسی، ضریب آبگذریِ آبخوان، نوع خاک، جنس سنگ بستر و ضریب هدایت هیدرولیکی خاک بود؛ جمع آوری شد. میانگین ماهانه عمق آب در آبخوان نشان داد این متغیر با شروع فصل گرم، ناگهان افت کرده (2/1 متر) ولی تغییرات عمق آب معنی داری نبود. آهنگ کاهش عمق در طول دوره مطالعه کاهنده بود. افزایش میانگین ماهانه ph نشان داد که با افزایش دمای هوا ph روندی افزایشی دارد. تغییرات میانگین ph چاه های منطقه در طول دوره معنی دار نبود. میانگین ph برابر با 5/7 بدست آمد که جهت استفاده در آبیاری فضای سبز محدودیتی ایجاد نمی کند. میانگین ماهانه ec هم با شروع فصل گرما روندی افزایشی داشت. تغییرات ec تا پایان فصل گرما آهنگی ثابت داشت. تغییرات میانگین ec در طول دوره معنی دار نبود. مقدار میانگین ec آب برابر 1900 میکروموس بر سانتیمتر شد. بر اساس اطلاعات دهه هشتاد نیز میانگین ec در محدوده طرح حدود 2000 میکروموس بر سانتیمتر و میانگین sar حدود 5 (mmol/lit)0.5 بوده است که برای آبیاری گیاه چمن که غالب فضای سبز را تشکیل می دهد قابل استفاده بود. این ec برای درختان زینتی موجود در منطقه نیز چندان بالا نیست. آب موجود، از نظر آبیاری، آبی شور و سدیمی می باشد بنابراین بهتر است جهت استفاده با آب رودخانه (در مواقع موجود) تلفیق تا از اثرات آن کاسته شود. تاثیر بارندگی، میزان ذخیره آبخوان، نشت فاضلاب و آبیاری فضاهای سبز موجود در منطقه بر میزان بهره برداری در ماه های گرم و خشک غیرقابل انکار بود. حجم آبخوان 11 میلیون مترمکعب بدست آمد. منشا عمده آب آبخوان بطور غیر مستقیم آب رودخانه زاینده رود است. نفوذ آب باران از مناطق بالادست نیز در تغذیه آبخوان دارای تاثیر جزئی بود. گرچه نشت فاضلاب غیر قابل انکار است اما بر تغذیه آبخوان بی تاثیر بود.

بدلیل بالا بودن درصد رطوبت زباله های شهری، مقدار زیادی شیرابه در فرآیند تبدیل زباله به کمپوست تولید می شود که اگر به شیوه ای مناسب و صحیح جمع آوری نشود می تواند مشکلات زیست محیطی ایجاد نماید. روزانه 500 تن زباله در محل کارخانه کمپوست اصفهان به کود تبدیل می شود که حدود چهل هزار لیتر شیرابه تولید می کند. روش تصفیه زمینی برای کشور ایران که دارای منابع محدود آب و البته زمین های بدون کاربری زیاد است در صورتی که مدیریت مناسبی اعمال شود می تواند روشی کار آمد برای تصفیه شیرابه زباله قبل از رهاسازی در محیط زیست و یا استفاده به عنوان آب آبیاری به حساب آید. هدف این تحقیق بررسی شاخص های آلودگی های شیمیایی و میکروبی در تصفیه زمینی شیرابه کارخانه کود آلی اصفهان و تاثیر کاربرد زئولیت می باشد. تحقیق به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با 3 تکرار و 6 تیمار (تیمار اول: خاک کارخانه (خاک شنی لومی)، تیمار دوم: خاک کارخانه بعلاوه پنج درصد وزنی زئولیت، تیمار سوم: خاک کارخانه بعلاوه ده درصد وزنی زئولیت، تیمار چهارم: 50 درصد خاک کارخانه بعلاوه 50 درصد خاک مزرعه خاتون آباد (خاک لوم رسی)، تیمار پنجم: 50 درصد خاک کارخانه بعلاوه 50 درصد خاک مزرعه خاتون آباد بعلاوه پنج درصد وزنی زئولیت، تیمار ششم: 50 درصد خاک کارخانه بعلاوه 50 درصد خاک مزرعه خاتون آباد بعلاوه ده درصد وزنی زئولیت) صورت گرفت. آزمایشات در 18 لایسیمتر از جنس پلاستیک و با سطح مقطع دایره ای شکل به قطر 60 سانتیمتر و ارتفاع 100 سانتیمتر که توسط تیمارهای تحقیق پر شدند، انجام گرفت. برای آبیاری لایسیمترها از شیرابه کارخانه کود آلی اصفهان استفاده گردید. ستون ها به ارتفاع 5 سانتیمتر شیرابه به صورت غرقابی (سطحی) و با دور 7 روز، برای 12 مرتبه آبیاری شدند. نتایج این تحقیق نشان داد که افزودن ده درصد وزنی زئولیت به خاک راندمان حذف کل مواد محلول، کلسیم بعلاوه منیزیم و کل کلیفرم را افزایش می دهد و همچنین این میزان زئولیت پ هاش را بیشتر قلیایی می نماید. میزان پنج درصد وزنی زئولیت نیز راندمان حذف کل مواد معلق، هدایت الکتریکی، اکسیژن مورد نیاز شیمیایی را افزایش می دهد. همچنین راندمان حذف و تغییر تمام پارامترهای اندازه گیری شده (کل مواد محلول و معلق، هدایت الکتریکی، پ هاش، اکسیژن مورد نیاز شیمیایی و کل کلیفرم) نیز برای خاک های لوم رسی بیشتر از خاک های شنی لومی می باشد. راندمان حذف و تغییر بیشتر پارامترهای اندازه گیری شده در خاک شنی لومی در طی دوره آزمایشی از نوسانات بیشتری در مقایسه با خاک لوم رسی برخودار بود.

چکیده ندارد.