حکومت صفویه به زعم برخی از پژوهشگران، عصر طلایی و دوره اوج و شکوفایی هنر و فرهنگ ایران می باشد. یکی از جلوه های تبلور هنر، کتاب آرایی است که با در نظر گرفتن هنرهای مختلف از جمله تذهیب، تشعیر، مینیاتور، جلد سازی، خطّاطی و ... محملی جهت نمایش هنر دوستی حاکمان صفوی به طور اخص و حکومت صفویه به طور اعم می باشد. بارقه های این شکوفایی و اوج آن را باید در فضای هنری موجود در جامعه و به تبع آن پادشاهان هنر پرور و هنرمندان عالی رتبه ای دانست که به این فضا روح و جلوه ای دو چندان بخشیدند. خاصّه آنکه، که تمامی شئون زندگی صفویان از جمله هنر کتاب آرایی با رسمی شدن مذهب تشیّع رنگ و جلوه ای تازه یافت و در مسیر نوینی گام برداشت. این امر در حوزه مینیاتور با وارد شدن مضامین شیعی در آثار برخی هنرمندان و در حیطه تذهیب و تشعیر با نمایان گشتن آرایه های جدید زینتی، تبلور یافت. با توجّه به سابقه هنر کتاب آرایی در ایران و تشکیل حکومت صفویه در چنین بستری، تلفیق سنتهای هنری گوناگون در دوره های مختلف و بروز آن در این گستره را به دنبال داشت. نکته بارز و حائز اهمیت در ایجاد این فضا علاوه بر مسائل مطرح شده، وجود مکاتب مختلف هنری از جمله تبریز، هرات، اصفهان، مشهد، شیراز، قزوین و ... می باشد که حکومت صفویه با تصرف سرتاسر ایران امکان تلفیق این مکاتب و ایجاد مکتبی نوین را در هنر ایجاد کرد. صفویان در ابتدا از آرایه های هنری مکتب ترکمان و هرات بهره مند گشته و با جمع آوری هنرمندان در کارگاه های هنری خود، که هر کدام وامدار مکتبی خاص بودند، زمینه را جهت نضج و شکوفایی آثار هنری و به تبع آن حوزه کتاب آرایی فراهم ساختند. شاهنامه فردوسی، آثار نظامی، و به طور کلّی دیوان شعرا عرصه هنر آزمایی این هنرمندان و هنر پروران بزرگ قرار گرفت.این پژوهش براساس روش توصیفی – تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای و آرشیوی سامان یافته است. واژگان کلیدی:کتاب آرایی، صفویه، مینیاتور،تذهیب، تشعیر.

در این پژوهش ، چگونگی پیدایش و گسترش مذهب تشیع در منطقه خوانسار، و درمورد افراد ی که در پایه گذاری و ترویج تشیع در این منطقه نقش داشته اند و عواملی که در توسعه و تقویت مبانی تشیع در این ناحیه موثر بوده اند مطالعه و تحقیق شده است. نخستین آثار و اسناد تاریخ تشیع در خوانسارمانند زندگی نامه حسین بن خونسار ازسده اول هجری، امامزادگان دختران بکر فرزندان حضرت موسی بن جعفر(ع) مربوط به اوایل قرت سوم هجری و امامزاده احمد بن محمد بن علی النقی(ع) مربوط به اواخر قرن سوم یا اوایل قرن چهارم هجری، تحقیق بعمل آمده و سپس درخصوص چگونگی گسترش تشیع در این منطقه بررسی شده و وضعیت شیعه قبل از صفویه مورد کنکاش قرار گرفته است. از آنجایی که با روی کار آمدن دولت صفویه ، تشیع بعنوان مذهب رسمی کشور ایران اسلامی معرفی گردید، تشیع در شهر خوانسار که دارای سابقه درخشانی در این خصوص بود رونق و تقویت دوچندانی پیدا کرد و لذا مطالعه تشیع در این منطقه حائز اهمیت بسیار بالایی است. وجود بقاع متبرکه متعدد ، بویژه بقعه متبرکه امامزاده احمدبن محمدبن علی النقی(ع) و آثار باقیمانده از عهد صفویه مانند مدرسه مریم بیگم صفوی،. ونیز زندگی و آثار علمای برجسته این شهرستان ، از نخستین روزهای ورود اسلام به این منطقه و سپس در دوران صفویه تا امروز ، بویژه علمای بزرگی همچون آقا حسین و آقا جمال خوانساری مورد مطالعه قرار گرفته است. همچنین تأثیر فرهنگ تشیع در آداب و سنن و رفتار اجتماعی مردم و نقش تعالیم تشیع و علوم اهل بیت عصمت و طهارت(ع) در زندگی مردم، سابقه حوزه های علمیه دینی و نقش علمای برخاسته از این شهر و نقش و تأثیرگذاری آنان در ترویج فرهنگ تشیع در سایر بلاد مورد تحقیق و پژوهش قرارگرفته است. مطالعات نشان می دهد که تشیع در خوانسار پیش از روی کار آمدن دولت صفویه دارای سابقه بوده است .

با تسلط مسلمانان بر اندلس، به مرور آئین و فرهنگ اسلامی در میان ساکنان آنجا گسترش یافت . با این همه به رغم آنکه اندیشه های مختلف دینی و گرایش های گوناگون مذهبی مجالی برای بروز و ظهور در اندلس (در دوره اسلامی) به دست آوردند، تشیّع در شمار معدود مذاهبی بود که اساساً فرصتی برای بیان مبانی اعتقادی خود به دست نیاورد و به سبب وجود عواملی چند، راه برگسترش و تثبیت اندیشه های شیعی در اندلس بسته شد.پرسش اصلی در این پژوهش آن است که علل و عوامل عدم گسترش و ناپایداری تشیّع در اندلس چه بود و سیاست ها و برنامه های حکمرانان اندلس خاصه امویان چه تأثیری در این موضوع داشته است؟یافته های نگارنده در پاسخ به سوال اصلی تحقیق از این قرار است که: اندلس از زمان فتح تا سرنگونی خلافت اموی در قرطبه ماهیتی اموی داشت که سیاست های خود را بر مبنای نادیده گرفتن حق اهل بیت استوار ساخته بود.امویان با حمایت همه جانبه از مذهب مالکی ، مجال هر گونه فعالیت را از دیگر مذاهب،خاصّه تشیّع سلب کردند.انکار حقایق شیعه و انتساب به یهودیّت و مسیحیّت، مبارزه فراگیر با حکومت های شیعی در خارج از اندلس، نگارش آثاری بر ضد شیعه و اعتقادات آنها و جلوگیری از انتشار هر گونه مطلبی درباره عاشورا، پوشاندن واقعیّات تاریخ تشیّع، تشویق به ردّیه نویسی در مسائل شیعی و سرکوب حرکت ها و قیام های شیعی همگی ازجمله اقدام های حکومت اموی بر ضدّ تشیّع در اندلس بود.این اقدام ها باعث شد تا فعالیت ها و کوشش های پیروان تشیّع در اندلس به گونه ای آشکار محدود شده و شیعیان از بیان باورها و انجام مراسم مذهبی خود باز مانند.تنها پس از برافتادن امویان بود که شیعیان فرصتی هر چند کوتاه به دست آورده،با تأسیس خلافت حمودی توانستند شمّه ای از حضور سیاسی- فرهنگی خود را در اندلس نشان دهند.با این همه به دلیل دور ماندن آنها از مراکز علمی، نهاد ها و عالمان و نظریه پردازان دینی و مذهبی خود، آشنایی چندانی با مبانی فکری اندیشه های کلامی و فلسفی شیعه نداشتند. این پژوهش بر اساس روش تحلیلی و با استفاده از منابع،مآخذ و مطالعات تاریخی صورت گرفت.از این رو پرداختن به علل و عوامل عدم گسترش و زمینه های ناکامی تبلیغات شیعیان در اندلس و نیز علل ناپایداری این مذهب در آن سرزمین موضوعی بدیع و پژوهشی نوآورانه بود که لزوم بررسی و تحلیل منابع تاریخی را ایجاب می کرد.

این رساله مشتمل بر چهار بخش است .در بخش اول قوم ترک و سرزمینهای ترک شرح داده شده است .در بخش دوم ترکان و مسلمانان از آغاز اسلام تا پایان خلافت مامون بررسی گردیده .در بخش سوم دوره سلطه ترکان از خلافت معتصم 227 - 218 (ه تا خلافت مستکفی 334 - 333 (ه) مورد بحث قرار گرفته و در بخش چهارم پایان قدرت ترکان و عصر اقتدار و سلطه امرای آل بویه توضیح داده شده است .