این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی از نوع آزمون - کنترل است که با هدف بررسی تاثیر برنامه آموزشی مدون بر آگاهی ، نگرش ، عملکرد و میزان ابتلا به شپش سر در دانش آموزان دختر ابتدایی شهر چابهار در سال 88-87 انجام پذیرفته است. ابزار و روش گرد آوری داده ها در این بررسی شامل پرسشنامه ، برگ مشاهده مستقیم رفتار و معاینه سر بوده است و اطلاعات لازم در دو مرحله گرد آوری شده است . در این مطالعه دو دبستان دخترانه بطور تصادفی از دبستانهای دخترانه چابهار انتخاب شدند و سپس یک دبستان به گروه آزمون و دبستان دیگر بطور تصادفی به گروه کنترل اختصاص یافت. جمعا 153 دانش آموز مورد بررسی قرار گرفتند. میزان آلودگی در گروه آزمون و کنترل در مرحله قبل از آموزش 69/3% و 82/1% بود . بعد از تعیین میزان آلودگی و برگزاری پیش آزمون ، بر اساس اطلاعات بدست آمده در گروه آزمون مداخله آموزشی به عمل آمد و پس از دو ماه پس آزمون انجام شد. یافته های حاصل اختلاف معناداری را در آگاهی ، نگرش و عملکرد دانش آموزان در گروه آزمون نشان میدهند ( p<0/0001 ) در حالی که در گروه کنترل این تفاوت معنادار وجود نداشته است ( p>0/05 ). در گروه آزمون میزان آلودگی بعد از مداخله به7/26% کاهش یافت ( p<0/0001 ) اما در گروه کنترل هیچ تغییر معناداری نکرد(p =0/146). به عبارت دیگر یافته ها نشان دادند که برنامه آموزشی تدوین شده در کاهش آلودگی به شپش سر در موارد آزمودنی، تاثیر مثبت داشته است. آزمونهای من ویتنی و کای دو ارتباط معناداری بین آلودگی به شپش سر و متغیرهای زمینه ای و جمعیتی مثل تحصیلات پدر، تعداد اتاق خواب ، تعداد افرادی که در یک اتاق می خوابند ، وجود آب دائم در منزل ، نوع مو ، سابقه آلودگی دانش آموزان و موارد آلودگی در خانواده نشان دادند .