در این رساله سعی شده، به مقایس? مضامین رزمی دو اثر بزرگ ادب پارسی و عربی- شاهنام? فردوسی ودیوان متنبی- پرداخته شود و مضامین مشترک را در این حیطه،یافته تا بدین وسیله احتمال تأثیرپذیری شاهنام? فردوسی از دیوان متنبی قویتر نشان داده شود. مضامین رزمی مشترک میان شاهنام? فردوسی ودیوان متنبی در دو فصل سوم و چهارم ،تحت عنوان«توصیفات رزمی»و«توصیف اندیشه ها و آرمان ها ی رزمی» ارائه داده شده است وعلاوه برآن در بقیه فصول، زندگی نامه و نیز توضیحاتی مختصر پیرامون آثارشان نوشته شده است

میرجمله، میرزا محمدامین شهرستانی اصفهانی، متخلص به روح الامین که سالیان متمادی مقام میرجملگی (سومین مقام رسمی) دربار سلاطین شیعی مذهب و ایرانی نژاد هندوستان را بر عهده داشته، خمسه سرایی موفق بوده و با سرایش منظومه « خسرو و شیرین» که طی سال 1018ق در 7800 بیت به رشته نظم کشیده شده، نخستین گنج از پنج گنج خود را مبتنی بر همان دستمایه امیر خسرو دهلوی فراهم آورده و منظومه خسرو و شیرین حکیم نظامی گنجوی را نظیره گفته است. با اعتقاد راسخ به ویژگی وظیفه دانش آموختگان، در حفظ و احیاء میراث گرانبهای مکتوب، تصحیح این منظومه او که نسخ خطی ثبت شده از مجموعه آثارش در سراسر جهان از 3-4 نسخه تجاوز نمی کند، با مقابله هر 3 نسخه خطی موجود در کتابخانه های کشور و با مقدمه ای در مورد هندوستان و جاذبه های آن دیار برای ایرانیان، به عنوان موضوع این پایان نامه برگزیده شده، تا شاید این ادای دین میهنی، زیر نظر اساتید مجرب فرهنگ و ادب انجام یابد.

چکیده ی ?پایان نامه : هرچند فقر یک پدیده ی اقتصادی است، اما آثار نامبارک آن به این زمینه محدود نیست. بلکه روح و روان و تن آدمی و نیز پیکره ی جامعه در ابعاد مختلف اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، علمی و ... از آثار شوم آن متأثر هستند. در دین مبین اسلام علی رغم اولویت امور معنوی و اندوختن توشه برای آخرت، این نابرابری در امور مادی، پذیرفته نیست. چه اینکه، انسان را در دو بعد مادی و معنوی واجد نیازهای دنیوی و اخروی می داند. فقه امامیه نیز با لحاظ کردن این نیازهای مادی افراد، دستوراتی را به منظور درمان فقر و زدودن آن از جامعه ی اسلامی صادر نموده است. اما با توجه به اصل بهتر بودن پیشگیری از درمان، در این پژوهش، آموزه های فقهی مبارزه ی پیشگیرانه با فقر به تحقیق و مداقه و بحث و نظر کشیده شده است. با مراجعه به منابع اصیل فقهی از قبیل قرآن و سنت و سیره ی معصومان (ع)، و تحلیل و بررسی یافته های مرتبط با این موضوع در این منابع، تدابیر پیشگیرانه ی فقه امامیه از فقر، تبیین گردیده است. بر اساس دستاوردهای این پژوهش، وجوب کسب و کار، تقدیر معیشت، تکافل اجتماعی و حرمت اسراف و نیز لزوم رعایت اصول مبنایی کسب و کار از قبیل اهلیت در داد و ستد، حرمت بهره و ربا، تدارک ضرر و زیان، اهمیت کیفیت کار، در حوزه ی عملکرد اشخاص؛ و اشتغالزایی، تأمین اجتماعی، کنترل و نظارت بر بازار و همچنین کنترل کیفی کالاها، منع از احتکار و تعیین قیمت ها، در زمره ی عملکرد دولت اسلامی، از جمله آموزه های فقهی در راستای پیشگیری از فقر ارزیابی می شوند.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.