یکی از مسایلی که همواره برنامه های تربیت بدنی در مدارس را تحت الشعاع قرار داده است ،وضعیت فضاها،امکانات و تجهیزات ورزشی بوده است و اجرای درس تربیت بدنی در مدارس همواره از کمبود امکانات و تجهیزات اولیه مورد نیاز نظیر زمین ها و وسایل ورزشی لطمه دیده است. هدف این پژوهش نیز بررسی وضعیت اماکن و تجهیزات ورزشی مدارس راهنمایی و دبیرستان شهرستان گناباد و ارائه نتایجی مربوط به کمبودها و مشکلات اجرای درس تربیت بدنی و مقایسه شرایط موجود با استانداردها می باشد، بدین منظور از طریق پرسشنامه از مدیران مدارس و دبیران تربیت بدنی نظر خواهی به عمل آمد.جامعه آماری شامل 92 واحد آموزشی(مدرسه)،92 مدیر و 62 دبیر تربیت بدنی بودند. روش های آماری مورد استفاده شامل آمار توصیفی و آزمون t می باشد که سطح اطمینان آن 95% (05/0>p ) در نظر گرفته شد. نتایج نشان دادند که در مورد وضعیت فضاهای ورزشی وسعت فضای فیزیکی(روباز)63 درصد مدارس بیش از 1000 متر مربع می باشد. 25،70،58و 20 درصد مدارس به ترتیب دارای زمین فوتسال،والیبال،بسکتبال و بدمینتون هستند که فقط 50 درصد زمین های فوتسال،81 درصد زمین های والیبال،12 درصد زمین های بسکتبال و 42 درصد زمین های بدمینتون به صورت استاندارد هستند.هیچکدام از مدارس دارای سالن سرپوشیده نبوده و 27 درصد مدارس از فضاهای ورزشی خارج از مدرسه استفاده می کردند.سرانه فضای ورزشی (روباز) به ازاء هر دانش آموز 10/3 متر مربع بود و فقط سرانه فضای ورزشی 29 درصد مساوی یا بیشتر از سرانه استاندارد بود. در مورد امکانات ورزشی میانگین توپ های فوتبال،بسکتبال،هندبال و والیبال موجود در مدارس به ترتیب 3/1، 5/0، 6/0و 8/1 عدد می باشد.همچنین حدود 28 درصد مدارس فاقد دروازه هندبال،82 درصد مدارس فاقد دکل بسکتبال ، 41 درصد مدارس فاقد میز تنیس روی میز و 38 درصد مدارس فاقد پایه والیبال بودند.همچنین از نظر مدیران مدارس کمبود فضاهای ورزشی و از نظر دبیران تربیت بدنی کمبود تجهیزات ورزشی مهمترین مشکل اجرای مناسب درس تربیت بدنی در مدارس بوده است. واژه های کلیدی: 1- تجهیزات ورزشی 2- فضای ورزشی 3- تربیت بدنی مدارس

هدف از انجام این پژوهش ، بررسی عوامل موثر بر توسعه ورزش همگانی بانوان تربت حیدریه می باشد. عوامل مورد بررسی شامل پنج دسته عوامل اقتصادی ، فرهنگی ،اجتماعی ، آموزشی و مدیریتی است که از دیدگاه بانوان تربت حیدریه مورد ارزیابی قرار گرفته است. جامعه آماری این پژوهش را بانوانی که تحت نظر هیئت ورزش همگانی شهرستان ورزش می کنند را تشکیل می دهد . نمونه آماری 155 نفر می باشند که به صورت تصادفی ساده انتخاب شده اند. ابزار جمع آوری داده ها ، پرسشنامه محقق ساخته ای شامل 27 سوال بوده که 8 سوال از اثربخشی ورزش بر جنبه های مختلف زندگی و 19 سوال از عوامل موثر بر توسعه ورزش بانوان بوده که پس از جمع آوری با استفاده از آمار توصیفی و آزمون فرضیه ها مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفته است.تحقیق از نوع توصیفی می باشد . نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که بین عوامل فرهنگی ، آموزشی ،اقتصادی،مدیریتی و اجتماعی موثر در توسعه ورزش بانوان و مولفه های آن الویت وجود دارد. عوامل فرهنگی ، اقتصادی و مدیریتی به ترتیب بیشترین اهمیت را در توسعه ورزش همگانی بانوان از دیدگاه نمونه مورد بررسی داشته اند و بعد از آن عوامل اجتماعی و آموزشی. بر اساس نتایج پژوهش راهکارهای زیر جهت توسعه ورزش بانوان پیشنهاد می شود؛ حمایت و فعالیت رسانه در ترویج فرهنگ ورزش همگانی،تامین فضای ورزشی مخصوص و مناسب بانوان ،افزایش تعداد مربیان ورزش های همگانی ، تامین و احداث حداقل امکانات ورزشی لازم و افزایش سمینارهای آموزشی.

هدف از انجام این تحقیق مقایسه تاثیر دستورالعمل کانون توجه بیرونی دور و نزدیک بر تعادل زنان سالمند بود.روش پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی بود . نمونه آماری را 45 نفر از زنان سالمند مشهد تشکیل دادند که به شیوه تصادفی از میان زنان سالمند مشهد انتخاب شدند . گروه ها به سه دسته 15 نفره تقسیم شدند .گروه ها عبارت بودند از : 1)توجه بیرونی دور: شرکت کنندگان آموزش دیدند که روی صفحه تعادل سنج ثابت ایستاده و به دو نشانگر کاغذی روی صفحه تعادل سنج که در دو طرف پاهایشان با فاصله 26 سانتی متری قرار داشت، توجه کنند. 2) توجه بیرونی نزدیک: شرکت کنندگان آموزش دیدند که روی صفحه تعادل سنج ثابت ایستاده و به دو نشانگر کاغذی روی صفحه تعادل سنج که درست در جلوی انگشتان پاهایشان قرار داشت، توجه کنند. 3)گروه کنترل: که می بایست تعادل خودشان را روی صفحه تعادل سنج حفظ کنند. هر 15 نفر به طور تصادفی در یکی از گروه های بالا قرار گرفتند و3کوشش20ثانیه ای را اجرا نمودند. متغیرهای پژوهش شامل دستورالعمل کانون توجه بیرونی دور و نزدیک بود . تعادل آزمودنی ها با دستگاه تعادل سنج اندازه گیری شد.ابتدا برای نرمال بودن توزیع داده ها از آزمون کلموگروف اسمیرنوف استفاده شد . سپس برای آزمون فرضیه ها از آزمون مقایسه t مستقل استفاده شد . بر پایه نتایج تحقیق حاضر دستورالعمل کانون توجه بیرونی دور بر تعادلزنان سالمند تاثیر معنی داری داشت. p<0.05 دستورالعمل کانون توجه بیرونی نزدیک بر تعادلزنان سالمند تاثیر معنی داری داشت . p<0.05 بین دستورالعمل کانون توجه بیرونی نزدیک و دور بر تعادل زنانسالمندتفاوتمعنی داری وجود نداشت. p>0.05 تحقیق حاضر نشان می دهد که کانون توجه بیرونی نسبت به کنترل منجر به عملکرد بهتری می شود اما بین کانون توجه بیرونی دور و نزدیک تفاوت معنی داری وجود ندارد، بنابراین توصیه می شود فیزیوتراپ ها و مربیان سالمندان را به تمرکز روی نشانه های محیط (توجه بیرونی ) راهنمایی نمایند.

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر 12 جلسه تصویرسازی ذهنی سنتی و پتلپ، بر عملکرد و یادگیری مهارت سرویس والیبال بود. برای این منظور 45 نفر از دانشجویان دختر در رده سنی 21-23 به شیوه غیر تصادفی؛ به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. شرکت کنندگان به صورت تصادفی ساده به 3 گروه تقسیم شدند و تحت تمرینات اختصاصی قرار گرفتند. برنامه گروه اول تمرین عملی + تصویرسازی ذهنی سنتی، گروه دوم تمرین عملی + تصویرسازی ذهنی پتلپ و بالاخره گروه سوم، گروه کنترل تمرین عملی به تنهایی بود. مدت تمرین، 6 هفته و هفته ای 2 جلسه و برای هر نفر 15 دقیقه به طول انجامید. در مرحله پیش آزمون هر یک از افراد به مدت 5 دقیقه تحت تمرینات تصویرسازی ذهنی قرار گرفتند. گروه تصویرسازی ذهنی سنتی در محلی خارج از محل اصلی آزمون به صورت دراز کشیده به دیالوگ حاوی تصویرسازی گوش دادند. تکالیف گروه تصویرسازی ذهنی پتلپ به این صورت بود: الف:پوشیدن لباس ورزشی. ب:قرار گرفتن در محل زدن سرویس در زمین والیبال. ج:تماشای کلیپی درباره بهترین و زیباترین سرویس های والیبال(سرویس پرشی یک بازیکن برجسته). د:گوش دادن به دیالوگ تصویرسازی ذهنی به صورت دراز کشیده، با تاکید بر7 عنصر پتلپ بخصوص مولفه های جسمانی، محیطی و هیجان پتلپ. گروه کنترل نیز فقط به تمرین عملی اکتفا کردند. نتایج نشان داد که میزان عملکرد سرویس والیبال بین 3 گروه تفاوت معنی داری داشت. گروه تصویرسازی ذهنی پتلپ، نسبت به دو گروه دیگر بهتر عمل کردند (p<0.05). در آزمون یادداری که بعد از یک هفته بی تمرینی به عمل آمد نیز تفاوت معنی داری بین گروه ها وجود داشت. نهایتا گروه تصویرسازی ذهنی پتلپ عملکرد بهتری در آزمون یادداری داشتند. ((p<0.05. پیشنهاد می شود مربیان و ورزشکاران از روش تصویرسازی ذهنی پتلپ، در آموزش مهارت های ورزشی استفاده کنند.

هدف از انجام این پژوهش، بررسی تأثیر یک دوره تمرینات نوروفیدبک بر توجه و قابلیت شناسایی خطا در تیراندازان ماهر می-باشد. در این پژوهش، روش تحقیق نیمه تجربی به صورت پیش¬آزمون پس¬آزمون می¬باشد که با روش نمونه گیری در دسترس بر روی دو گروه 8 نفری از تیراندازان انجام شد. هر دو گروه در 20 جلسه 90 دقیقه¬ای تمرین تیراندازی شرکت کردند. گروه آزمایشی در 20 جلسه 30 دقیقه¬ای (سه جلسه در هفته) تمرین نوروفیدبک شرکت کرد. پروتکل مورد استفاده در این پژوهش پروتکل تقویت آلفا و آلفا/ تتا بود. برای بررسی داده¬ها از تحلیل واریانس مرکب استفاده شد. نتایج حاصله نشان داد در شاخص توجه بین گروه¬ها از لحاظ آماری تفاوت معنی¬داری مشاهده نشد اما با مقایسه میانگین¬ها در می¬یابیم گروه تجربی در پس¬آزمون توجه بهتری داشته است، در نتیجه تمرین نوروفیدبک باعث بهبود توجه می گردد. در شاخص قابلیت شناسایی خطا بین گروه¬ها اختلاف معنی¬داری مشاهده نشد؛ اما با توجه به مقایسه میانگین¬ها می¬توان به این نتیجه رسید که تمرین نوروفیدبک باعث بهبود قابلیت شناسایی خطا می¬شود. همچنین در شاخص عملکرد بین گروه¬ها اختلاف معنی¬داری مشاهده شد، می¬توان نتیجه گرفت تمرین نوروفیدبک بر عملکرد تیراندازان ماهر تاثیر دارد. در نهایت می¬توان بیان کرد تمرین نوروفیدبک باعث بهبود توجه و قابلیت شناسایی خطا می¬شود. بنابراین پیشنهاد می¬گردد مربیان برای بهبود عملکرد تیراندازان ماهر از تمرینات نوروفیدبک استفاده کنند.

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه هوش با عملکرد افراد در آزمون های زمان واکنش و حافظه کاری بود تا این نکته مشخص شود که آیا بالابودن هوش موجب تغییر عملکردکودکان در این آزمون ها می شود؟هدف دیگری که در این پژوهش مدنظر قرار داشت آزمودن تاثیر تفاوت های جنسی در عملکرد کودکان در تکالیف زمان واکنش و حافظه کاری در سطوح متفاوتی از پیچیدگی بود. آزمودنی های تحقیق حاضر کودکان 8 تا 9 ساله شامل دو گروه دختر و پسر بودند.سه آزمون مختلف از هر دو گروه گرفته شد. نمونه آماری تعداد 106 دانش آموز (54 پسر و 52 دختر) بود. جهت اندازه گیری ظرفیت حافظه کاری آزمودنی ها از آزمون حافظه اعداد وکسلر (شنیداری و دیداری) استفاده شد..برای اندازه گیری زمان واکنش از آزمون زمان واکنش پیشرفته و برای تعیین هوش کودکان از آزمون ماتریس های پیشرونده ریون کودکان ،استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده¬ها و استخراج نتایج از آمار استباطی از آزمون کلوموگروف اسمیرنف، ضریب همبستگی پیرسون و تی استیودنت مستقل در سطح معنی¬داری 05/0p< استفاده شد. عملیات¬های آماری از طریق بسته نرم افزاری spss انجام پذیرفت. پس از تجزیه و تحلیل،نتایج تحقیق در سطح معناداری (05/0) نشان می دهند که بین بهره هوشی با زمان واکنش ساده و حافظه کاری شنیداری در کودکان دختر و پسر رابطه معنی داری وجود نداشت درحالیکه رابطه بهره هوشی با زمان واکنش انتخابی و حافظه کاری دیداری هم دردختران و هم در پسران معنی دار بود که این نتایج تاکید کننده این مطلب است که ارتباط یا عدم ارتباط هوش و زمان واکنش با افزایش پیچیدگی تکلیف زمان واکنش بیشتر می شود و در حافظه کاری، نمایش شنیداری برای شرکت کنندگان خسته کننده تر از نمایش دیداری است.بنابراین مقدار اشتباهات در یادداری و بازیابی اطلاعات بیشتر است.همچنین در زمان واکنش(ساده و انتخابی) و حافظه کاری دیداری بین کودکان دختر وپسر تفاوت معنی داری مشاهده شد. شاید بتوان این تفاوت را به تاثیر یادگیری و تاثیر رفتارهای قالب جنسی نسبت ‏داد،که این خود نیازمند تحقیقات بیشتر با مدت زمان طولانی‏تر و متغیرهای مستقل دیگر می‏باشد..

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی رابطه مهارت های ذهنی با اضطراب رقابتی و هوش هیجانی در بانوان تکواندوکار لیگ برتر ایران است. جامعه آماری این پژوهش را بانوان تکواندوکار شرکت کننده در رده سنی جوانان )18-25سال) دوازدهمین دوره لیگ برتر ایران تشکیل دادند.نمونه آماری به روش سرشماری انتخاب و تعداد87نفر پرسشنامه های اضطراب رقابتی مارتنز و همکاران(1990(، مهارت های ذهنی راسل(2010( و هوش هیجانی برادبری و گریوز(2005( را پر کردند. روش تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی بوده که به صورت میدانی اجرا شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spssو برای فرضیه های پژوهشی استفاده از آمار توصیفی و استنباطی رگرسیون و همبستگی استفاده شد.نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل این پژوهش نشان داد که بین مهارت های ذهنی با مولفه خود مدیریتی از هوش هیجانی، اضطراب جسمانی، اضطراب شناختی و اعتمادبه نفس رابطه معناداری وجود دارد.همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که مهارت های ذهنی واجد شرایط پیش بینی مولفه های خودمدیریتی از هوش هیجانی، اضطراب رقابتی، اضطراب شناختی و اعتمادبه نفس می باشد.

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر دستورالعمل کانون توجه درونی و بیرونی بر اقتصاد دویدن دختران بسکتبالیست ماهر و مبتدی بوده است. جامعه آماری پژوهش حاضر، دانشجویان دختر بسکتبالیست شهر مشهد بودند. نمونه آماری این پژوهش تعداد 30 نفر از دختران بسکتبالیست‏ دانشجو و بسکتبالیست‏های شاغل در لیگ دست? یک شهر مشهد بودند که به شکل داوطلبانه انتخاب شدند و در دو گروه افراد مبتدی و ماهر طبقه بندی شدند. دستگاه تجزیه تحلیل گازهای تنفسی و تردمیل و یک پرسشنامه ابزار موجود در تحقیق حاضر بوده است، به طوریکه از تردمیل برای دویدن ورزشکاران و از آزمون وی مکس به عنوان یک آزمون معتبر در سنجش میزان اکسیژن مصرفی و از پرسشنامه به منظور کسب اطلاع از تمرکز توجه فرد در شرایط مختلف با توجه به دستورالعمل استفاده گردید. در جلسه اول از آزمون وی مکس (vmax) جهت ارزیابی میزان اکسیژن مصرفی افراد و محاسبه سرعت منتاظر با آن برای جلسه بعد استفاده شد. با در نظر گرفتن شدت 60% حداکثر اکسیژن مصرفی، همزمان اکسیژن مصرفی، نسبت تبادل تنفسی و ضربان قلب این افراد ثبت گردید. این ورزشکاران با استفاده از روش کانتربالانس در سه گروه و در سه شرایط دستورالعمل کانون توجه درونی، بیرونی و کنترل مورد ارزیابی قرار گرفتند. در نهایت آزمون‎های کلموگروف اسمیرنف و لون به ترتیب جهت بررسی نرمال بودن توزیع داده‎ها و همگنی واریانس‎ها در گروه‎ها و آزمون تحلیل واریانس دوراهه جهت مقایسه ورزشکاران ماهر و مبتدی تحت تأثیر کانون توجه درونی و بیرونی استفاده شد. بر اساس نتایج، بین میزان اکسیژن مصرفی و نسبت تبادل تنفسی بازیکنان مبتدی و ماهر با دستورالعمل کانون توجه درونی و بیرونی، تفاوت معناداری وجود ندارد. به این معنی که احتمالاً بهرمندی از دستورالعمل کانون توجه درونی و بیرونی، تأثیر معناداری بر میزان انرژی مصرفی ورزشکاران ندارد. لذا با توجه به نتایج تحقیق حاضر پیشنهاد می‏شود، پژوهش‏های بیشتری در جهت تعیین نقش عوامل شناختی و به ویژه توجه در اقتصاد و کارایی حرکت صورت گیرد.

هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر هیپنوتیزم و تمرین بدنی بر اکتساب و یادداری مهارت یک خم کشتی بود.روش این تحقیق نیمه تجربی بود.نمونه آماری در این تحقیق دانشجویان دانشگاه امام رضا بودند که در در نیمسال دوم 92-93 مشغول تحصیل بودند.از این جامعه 45 دانشجو که قابلیت تصویرسازی بالایی داشتند انتخاب و به طور تصادفی در سه گروه تجربی مورد آزمون قرار گرفتند.به گروه تجربی 1،در 7 جلسه 30 دقیقه ای القاء هیپنوتیزمی داده شدکه در زمینه تکنیک های ورزشی ،تمرکز،آرامش بیشتر و رفع خستگی داده شد.درگروه تجربی 2،در 7جلسه به مدت 30 دقیقه تمرین بدنی داده شد که شامل مهارت یک خم کشتی بود.گروه تجربی 3،در 7 جلسه 30 دقیقه ای، 15 دقیقه هیپنوتیزم و 15 دقیقه تمرین بدنی صورت گرفت.قابلیت تصویرسازی این آزمودنی ها از طریق پرسشنامه????? همگن شد.در این تحقیق از روش های آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون ?همبسته ،تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر وآزمون تعقیبی توکی)برای تحلیل داده ها استفاده شد.تجزیه و تحلیل دادها نشان دادند در مرحله اکتساب تفاوت معنی داری وجود دارد و روش تمرین ترکیبی از سایر روش ها برتر بوده و روش تمرین بدنی نیز از روش هیپنوتیزم در اکتساب مهارت یک خم برتری داشت ولی این تفاوت در آزمون یادداری مشاهده نشد و در این مرحله بین گروه های تمرین بدنی و هیپنوتیزم تفاوت معنی داری مشاهده نشد ولی مشخص شد که تمرین ترکیبی هیپنوتیزم و بدنی منجر به کسب نتیجه بهتر و یادگیری بهتر مهارت یک خم شده است.ℵ

هدف از این تحقیق بررسی تأثیر بازخورد خودکنترلی بر عملکرد و یادگیری سرویس بلند بدمینتون با تأکید بر ویژگی شخصیتی بود. پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و به لحاظ نتایج کاربردی است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان پسر دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال تحصیلی 92-1391، که واحد تربیت بدنی(1) و (2) را انتخاب نموده بودند (482 نفر) و حجم نمونه با توجه به پژوهش های مشابه و با مراجعه به منابع علمی و با استفاده از جدول تعیین حجم نمونه کوهن 40 نفر تعیین شد که همگی راست دست بودند و با رشته بدمینتون آشنایی نداشتند. ابزار تحقیق شامل آزمون سرویس بلند بدمینتون (فاکس ـ اسکات )در چهار مرحله پیش آزمون، تمرین، پس آزمون و یادگیری و پرسشنامه آزمون شخصیتی بزرگسالان آیزنک بود که روایی و پایایی آن در تحقیقات پیشین تایید شده است. پس از بررسی نوع توزیع داده ها توسط آزمون کولموگروف – اسمیرنوف، آزمون فرضیه ها توسط آزمون ویلکاکسون، کروسکال والیس، من ویتنی مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل نتایج، حاکی از آن بود که بازخورد خودکنترلی بر عملکرد و یادگیری سرویس بلند بدمینتون در فراگیرانی با شخصیت درونگرا و برونگرا تاثیر معناداری نداشت (05/0< p). همچنین بین تاثیر بازخورد خود کنترلی بر عملکرد و یادگیری سرویس بلندبدمینتون، در آزمودنی های با شخصیت درونگرا و برونگرا تفاوت معنی داری وجود نداشت (05/0< p). اما بر اساس نتایج حاصل، بین فراوانی بازخورد خودکنترلی در فراگیران با شخصیت درونگرا و برونگرا تفاوت معنی داری وجود داشت (آزمون u = 51/ 19 و 021/0 p =). بنابر نتایج مذکور در این تحقیق می توان گفت با عنایت به اینکه در یک جلسه تمرین افرادی با تیپ های شخصیتی مختلف شرکت دارند مربیان در جلسات تمرین نباید شیوه یکسانی در ارائه بازخورد نسبت به همه فراگیران به کار گیرند.

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر بازخورد ویدئویی خودکنترل بر فراگیری، یادداری و انتقال مهارت شوت بسکتبال افراد ناشنوا و سالم می باشد. پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با یک گروه کنترل بود. جامعه ی آماری این تحقیق را افراد سالم و ناشنوا شهر مشهد تشکیل دادند. تعداد 48 دختر ناشنوا و سالم با محدوده سنی (18 تا 22 سال) به صورت هدفمند و داوطلبانه انتخاب شدند و سپس به صورت تصادفی به چهار گروه (ویدئویی خودکنترل و جفت شده) تقسیم شدند. گروه خودکنترل هنگام درخواست بازخورد ویدئویی خود را دریافت کردند و گروه جفت شده نیز همراه با گروه خودکنترل بازخورد ویدئویی خود را مشاهده می‎کردند. تکلیف پرتاب شوت بسکتبال بود. ابتدا پیش آزمون که شامل 10 کوشش بود انجام گرفت و پس از آن مرحله فراگیری 25 کوشش شامل 5 مرحله 5 کوششی بود. کوشش‏ها به فاصله 30 ثانیه انجام می‎گرفت و بعد از هر مرحله 1 دقیقه استراحت داشتند. بعد از 24 ساعت آزمون یادداری و انتقال که شامل 10 کوشش بود انجام گرفت، که تمامی مراحل مشابه مرحله اکتساب بود با این تفاوت که بازخورد ویدئویی و راهنمای آموزشی در دسترس نبود. پرتاب‎های آزمون یادداری و انتقال به ترتیب به از فاصله 66/3 و 57/4 متری صورت گرفت. تمامی مراحل فوق برای گروه ناشنوا همانند گروه سالم بود، با این تفاوت که با زبان اشاره گفته شد. از آمار توصیفی،تحلیل واریانس دو سویه (two-way anova) و تحلیل واریانس مرکب برای مقایسه داده ها استفاده گردید. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل عاملی مرکب درسطح (05/0>p) مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفتند. نتایج نشان داد در هر سه مرحله اثر اصلی نحوه ارائه بازخورد معنی دار می باشد (05/0>p) و گروه خود کنترل بهتر از گروه جفت شده عمل نموده است. همچنین مقایسه میانگین ها در هر سه مرحله نشان داد که گروه سالم بهتر از گروه ناشنوا عمل کرده است. این نتایج نشان دهنده کارآمدی استفاده از بازخورد ویدئویی خودکنترل بر مهارت حرکتی در افراد سالم و ناشنوا می باشد.

در تحقیق انجام شده محقق بر آن بود که تاثیر مولفه های هوش هیجانی بر فرهنگ سازمانی کارافرینانه در اداره کل ورزش و جوانان خراسان رضوی مورد بررسی قرار دهد. روش تحقیق توصیفی و از نظر هدف پیمایشی است. جامعه آماری تحقیق را تمامی مدیران، کارکنان و متخصصین تربیت بدنی اداره کل ورزش و جوانان خراسان رضوی اعم از رسمی، پیمانی وقراردادی تشکیل می دهند ، که به صورت تمام شمار نمونه گیری شدند؛ به عبارتی نمونه مورد نظر در این تحقیق برابر جامعۀ آماری انتخاب شد. در این بررسی برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه استاندارد هوش هیجانی برادبری-گریوز(88/0=α)و پرسشنامه تعدیل شده فرهنگ سازمانی بر اساس ابعاد فرهنگی رابینز (89/0=α)استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان داد، بین مولفه های هوش هیجانی با فرهنگ سازمانی کارافرینانه ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد (001/0 >p). یافته های این تحقیق، نقش تعیین کننده هوش هیجانی را در توفیق فرهنگ سازمانی کارافرینانه در اداره کل ورزش و جوانان خراسان رضوی مورد تایید قرار دادند.

مقدمه: هدف کلی از انجام این پژوهش تعیین تأثیر یک دوره فعالیت های دستکاری اسپارک بر هماهنگی چشم ـ دست کودکان 12-10 ساله مبتلا به سندروم داون بود. مواد و روش ها: در این راستا و با توجه به اهداف اختصاصی پژوهش از بین کودکان مبتلا به سندروم داون شهر زاهدان 24 نفر که سطح اختلال یکسان داشتند، به صورت نمونه در دسترس انتخاب شدند و با توجه به سن، قد و وزن به دو گروه 12 نفره تجربی (سن؛45/0??????، قد؛ 23/3???????، وزن؛ 63/1??????) و کنترل (سن؛ 65/0??????، قد؛ 50/3???????، وزن؛ 82/2??????) تقسیم شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل آزمون پیشرفته ی?ادراک?بینایی?فراستیگ (16 گزینه بخش هماهنگی چشم ـ دست) بود. برنامه تمرینی گروه تجربی به مدت 6?هفته،?هر?هفته?سه?جلسه????دقیقه ای شامل 10 نوع فعالیت حرکتی که اکثراً با توپ بود، انجام شد. نتایج: نتایج آزمون تحلیل واریانس با اندازه های تکراری با طرح 2×2(دو گروه با دو بار اندازه گیری) و آزمون ? نشان داد که 6 هفته تأثیر فعالیت های دستکاری اسپارک تأثیر معناداری داشت ، اما در گروه کنترل این تفات معنادار نبود . نتیجه گیری : به طورکلی در این پژوهش مشاهده شد که تأثیر یک دوره فعالیتهای دستکاری اسپارک بر هماهنگی چشم ـ دست کودکان مبتلا به سندروم داون موثر بود .