نمونه گیری خوشه ای سازوار یک طرح نمونه گیری است که در آن برخلاف طرح های نمونه گیری سنتی ، انتخاب واحدها در هر مرحله به اطلاعات واحدهایی که در مراحل قبل انتخاب شده اند، وابسته است. در این روش بعد از انتخاب نمونه اولیه ای به روش های نمونه گیری سنتی از جامعه مورد نظر، به ازای هر واحد انتخابی در نمونه اولیه اگر متغیر مورد نظر واحد انتخابی در یک شرط از پیش تعیین شده صدق کند، واحدهای همسایه آن واحد به نمونه اضافه می شوند، اگر واحدی از واحدهای همسایه نیز در شرط صدق کنند واحدهای همسایه آنها نیز به نمونه اضافه می شوند. اما در بعضی از بررسی ها انتخاب شرط مناسب برای نمونه گیری اضافی مشکل می باشد که برای رفع این مشکل می توان از نمونه گیری خوشه ای سازوار براساس آماره های ترتیبی استفاده نمود. برآوردگرهای میانگین که در طرح های سنتی بکار می روند، در طرح های سازوار اریب هستند. در این روش برای برآورد میانگین از دو برآوردگر نااریب اصلاح شده استفاده می شود که این دو برآوردگر از نظر محاسبه آسان هستند، اما از همه اطلاعات موجود در نمونه استفاده نمی کنند. این برآوردگرها چون تابعی از آماره بسنده نیستند می توان با استفاده از قضیه رائو-بلکول و شرطی کردن روی آماره بسنده مینیمال آنها را بهبود بخشید که این برآوردگرهای جدید علی رغم کارآیی بالا محاسبات پیچیده ای دارند. در این رساله برآوردگرهای رائو-بلکولی معرفی می شوند که گرچه کارآیی برآوردگرهای کامل رائو-بلکول ( برآوردگرهایی که با گرفتن امید ریاضی شرطی برآوردگرهای نااریب اصلاح شده به روی آماره بسنده مینیمال بدست می آیند) را ندارند اما کاراتر از برآوردگرهای معمول هستند و از نظر محاسبات نیز ساده تر می باشند، همچنین نمونه گیری خوشه ای سازوار دومرحله ای ، نمونه گیری خوشه ای سازوار براساس آماره های ترتیبی و سه روش ناپارامتری بوت استرپ برای ساختن فواصل اطمینان تحت نمونه گیری خوشه ای سازوار بیان می شوند.