ژولین گرین، گواهی دهنده اضطرابات حیاتی معاصر، اثری را ارائه می دهد که در آن سیه روزی و بدبختی بشر به تصویر کشیده شده است. بشری که هرگز به زندگی خاکی خو نمی گیرد و نمی تواند خود را با آن وفق دهد، بشری که طعمه حیات، سرنوشت، تنهایی و ناتوانی در برقراری ارتباطات انسانی ست. شخصیتهای رمانهای گرین در این دنیا بیگانه اند و این بیگانگی نوعی اضطراب و دغدغه در آنها بوجود می آورد. ولی آنها بر خلاف شخصیتهای رمانهای سارتر، دچار نگرانی های معنوی بوده و همواره با مسائل ماوراء طبیعی دست و پنجه نرم می کنند. در این تحقیق رفتار شخصیتها در برابر تقدیر و بدبختی شان را مورد مطالعه قرارخواهیم داد. همچنین راههای گریز که آنها برای فرار از دنیا بر می گزینند را بررسی خواهیم کرد و بدین ترتیب علت رفتار آنها را مورد تجزیه وتحلیل قرار می دهیم. بر خلاف سارتر، در صفحات تاریک رمانهای گرین همواره امید به جهان برتر به چشم می خورد که او را بیش از پیش به اگزیستانسیا لیسم مذهبی نزدیک می سازد.

کزازی استاد ادبیات فارسی و نیز مترجم آثار فرانسوی می باشد. تحلیل ترجمه وی می تواند رابطه موجود بین شایستگی ترجمه این مترجم و آشنایی وی با ادبیات فارسی را توصیف کند. رنه یکی از ترجمه های وی، اثر شاتوبریان است. غنای این اثر از نظر دامنه لغات و نیز آهنگ جملات، بر دشواری ترجمه رنه می افزاید. وینه و داربلنه دو نظریه پرداز علم ترجمه می باشند. اثر مشترک آنان، ترجمه شناسی مقایسه ای فرانسه و انگلیسی مبنای مقایسه این اثر فرانسه و ترجمه فارسی آن بوده است.

ترجمه ی ادبی همواره در پی استنساخ میان زبانی آفرینشی ادبی است و در حقیقت ، پیوندی است میان دو زبان و فرهنگ ، دو ادبیات و دو نگرش متفاوت از دنیا. هر ترجمه ای نقدش را نیز می طلبد و نقد می تواند ترجمه را در آشکار سازی جنبه های نهانی اثر یاری رساند ؛ به دیگر سخن ، بیانگر نگرشی بدیع است. در نقد ترجمه ی تربیت احساسسات اثر گوستاو فلوبر از مهدی سحابی از متد سیکال بر پایه ی روش نمونه گیری استفاده شده است. سیکال به ارزیابی علمی و ساختاری ترجمه می پردازد و روش نمونه گیری ، گزینش نمونه هایی از متن مبدا و قیاس آن با متن مقصد می باشد. درنهایت درجه ی کیفی ترجمه تعیین گردیده است. شایان ذکر است که شرح زندگی نامه ی نویسنده و مترجم اثر همراه با ذکر آثارشان و نقل ترجمه های مترجم جزء لاینفک ترجمه و نقد آن می باشد.

ترجمه ی ادبی همواره در پی استنساخ میان زبانی آفرینشی ادبی است و در حقیقت ، پیوندی است میان دو زبان و فرهنگ ، دو ادبیات و دو نگرش متفاوت از دنیا. هر ترجمه ای نقدش را نیز می طلبد و نقد می تواند ترجمه را در آشکار سازی جنبه های نهانی اثر یاری رساند ؛ به دیگر سخن ، بیانگر نگرشی بدیع است. در نقد ترجمه ی مادام بواری اثر گوستاو فلوبر از محمد قاضی و رضا عقیلی از متد سیکال بر پایه ی روش نمونه گیری استفاده شده است. سیکال به ارزیابی علمی و ساختاری ترجمه می پردازد و روش نمونه گیری ، گزینش نمونه هایی از متن مبدا و قیاس آن با متن مقصد می باشد. درنهایت درجه ی کیفی ترجمه تعیین گردیده است. شایان ذکر است که شرح زندگی نامه ی نویسنده و مترجم اثر همراه با ذکر آثارشان و نقل ترجمه های مترجم جزء لاینفک ترجمه و نقد آن می باشد.

مایه های کمیک در آثار مولیر بسیار متنوع ومتعددند. او از فنون ایجاد خنده در کمدی های نویسندگان هم عصر و ما قبل خویش بهره فراوان جسته است. با این حال وی با استفاده از این عناصر سنتی، اثری بدیع پدید می آورد. او حرکات، اطوار و شوخی های عامیانه را به کار می برد، ولی آنها را تلطیف کرده و در خدمت تحلیل شخصیتهایش قرار می دهد. داستان پردازی نیز در آثار او اهمیت خاصی دارد، ولی بر خلاف آن چه در کمدی های متأثر از سبک ایتالیایی مرسوم است، مولیر به وقایع شکلی محتمل و قابل باور می دهد و با استفاده از آن موقعیتهایی را فراهم می آورد تا شخصیتها هر چه بیشتر ویژگیهای خود را آشکار سازند. وی به جای شخصیتهای قالبی گذشته، مردمان زمانش را به روی صحنه می آورد و با بهره گیری از تمام ابزاری که کمدی سنتی در اختیارش قرار می دهد و نیز به لطف ذکاوت و تیزبینی خویش به بررسی پیچیدگی های روانی شخصیتها می پردازد. او کمدی را به خوبی به عنوان آیینه اجتماع به کار می برد و ازآن وسیله ای برای اصلاح رفتارهای مردمان زمانه اش می سازد. در نتیجه وی به کمدی جایگاه والایی بخشیده و آن را به مقامی ارتقا می دهد که تا آن زمان تنها به تراژدی اختصاص داشته است.

ادبیات تخیلی در زبان و ادبیات فرانسه حوزه بسیار گسترده ای را در بر میگیرد. این گونه ادبی از زمانهای دور در ادبیات ریشه داشته اما در قرن نوزده میلادی بود که به عنوان یک گونه ادبی مستقل شناخته شد. با گذشت زمان محتوای این نوع ادبی نیز دستخوش تغییرات قابل ملاحظه ای گردید در این تحقیق سعی بر آن بوده که با مقایسه دو اثر متعلق به دو دوره گوشه ای از این تفاوت ها را نشان دهیم.

در داستان های مارگریت دوراس نویسنده قرن بیستم فرانسه، ما با سه رویکرد در شخصیت پردازی رمان روبرو هستیم: رویکرد سنتی، رویکرد رمان نو و پس از جنبش رمان نو که شخصیت ها بصورت تلفیقی از سبک کلاسیک و نو به نمایش درمی‏آیند. دوراس در طول دوران نویسندگی اش توانسته مرز بین انواع ادبی را از میان بردارد و تحول و تولدی دوباره به شخصیت های داستانی اش بدهد. این رساله بر آن است تا به بررسی تحول شخصیت در سه اثر مارگریت دوراس بپردازد که هر یک معرفی کننده یکی از این رویکردها می باشد : سدی بر اقیانوس آرام (un barrage contre le pacifique)، مدراتو کانتبیله (moderato cantabile) و عاشق (l’amant). بدین ترتیب با نگرشی تحلیلی به عنصر شخصیت و شخصیت پردازی در این آثار برآنیم تا تحول شخصیت پردازی در آثار وی را به تصویر آوریم.

چکیده رساله/پایان نامه : نظر به اینکه هدف پایان نامه بررسی تم خوشبختی در دو اثر ادبی است .ابتدا در بخش اول سعی شده است به تعریفی از خوشبختی در حالت کلی بپردازیم ولی با بررسی و مطالعات متوجه شدیم نه تنها یک تعریف کلی نمیتوانیم از خوشبختی ارائه دهیم بلکه تعریف خوشبختی به تعداد انسانهای روی زمین متنوع است و خوشبختی یک چیز خاص و دست نیافتنی نیست .در واقع خوشبختی یک احساس درونی است و انسان باید خودش برای به دست اوردنش تلاش کند وبا عوامل مختلف بدبختی بجنگد,بیشک انسان با ارداه و تلاش به خوشبختی مد نظرش میرسد.سپس با توجه به اینکه میخواستیم خوشبختی را در آثار ادبی بررسی کنیم,به بررسی موضوع خوشبختی در ادبیات فرانسه و در نزد چند نویسنده معروف فرانسه در سه قرن اخیر یعنی قرن هیجده,نوزده و بیست پرداختیم.در بخش دوم ابتداخوشبختی را در زندگی و افکارو اثار استاندال بررسی کردیم.سپس با استفاده از این اطلاعات ومطالعه شرایط سیاسی و اجتماعی,تم های اصلی رمان و شخصیت های مهم, تم خوشبختی را در سرخ وسیاه بررسی کردیم وبه عوامل موثر در خوشبختی سورل قهرمان داستان پی بردیم . در بخش سوم نظر به اینکه اطلاعات چندانی در مورد زندگی شخصی و افکار آنوی وجود ندارد, ما سعی کردیم به مطالعه آثار آنوی بپردازیم , تا از این طریق به نظرات او در مورد خوشبختی پی ببریم.در نهایت تم خوشبختی را با مطالعه تم های اصلی وشخصیت های مهم ,در نمایشنامه دختر وحشی بررسی کردیم .و در نهایت چه در ترز جه در سورل هر دو ضمن تایید نقش مهم عوامل خارجی در خوشبختی آنها , در نهایت احساس خوشبختی را در بدترین شرایط بیرونی و از درون خویش تجربه کردن.

با پیشرفت علم و تکنولوژی و تجربه نمودن دو جنگ جهانی و همچنین کمرنگ شدن نقش مذهب و ایمان، انسان قرن بیستم خود را تنها و زندگی اش را پوچ و بیهوده یافت و همواره در پی راهی بود تا خود را از این پوچی و تنهایی برهاند. فرانتس کافکا و آلبر کامو دو تن از نویسندگان بنام و بزرگ قرن بیست بودند که در آثارشان به این مفاهیم پرداختند. این تحقیق یه بررسی دو مفهوم پوچی و تنهایی در کتاب محاکمه کافکا و بیگانه کامو پرداخته است. هر دو شخصیت این دو کتاب – مورسو و جوزف کا – شخصیتهایی تنها می باشند و لیکن از نقطه نظر پوچی، دیدگاههایی متفاوت دارند. مورسو شخصیت اصلی کتاب بیگانه در برابر پوچی زندگی خود آگاهانه طغیان می کند وسعی در لذت بردن از زندگی اش را دارد در حالیکه جوزف کا در کتاب محاکمه خود را گرفتار دراین پوچی می بیند و در نهایت رنج تسلیم آن می شود.

افسانه ها و اسطوره های کهن همواره نقش بسزایی در پیدایش فرهنگ و تمدن ملت ها گذارده اند و ادبیات نیز که برخاسته از فرهنگ و تمدن است، همواره به این افسانه ها و اسطوره ها که به نوعی تنها ادبیات شفاهی به جا مانده از روزگار کهن هستند، رجوع می کند.در طول تاریخ ادبی هر سرزمینی می توان آثار بسیاری یافت که از این اساطیر باستانی تاثیر گرفته اند و ادیبان بسیاری برای غنا بخشیدن به آثار خود از این داستان های کهن بهره جسته اند. ادبیات غرب نیز از این اصل مستثنی نبوده و نویسندگان بسیاری از اساطیر یونان باستان استفاده کرده اند. قرن بیستم که صحنه ی کشاکش های بزرگی در جنگ جهانی اول و دوم بوده است، شاهد اقتباس های بسیاری از اسطوره های یونان و روم است. ژان ژیرودو نمایشنامه نویسی است که با بکارگیری و احیای دوباره ی اساطیر کهن فضای سیاسی اجتماعی جامعه ی خویش را به تصویر میکشد. وی در دو اثر جنگ تروا اتفاق نخواهد افتاد و الکتر با استفاده از داستان های کهنی که برای تمام فرانسویان آشناست سعی در معطوف کردن ذهن مخاطب به سوی آنچه در فرانسه و اروپا رخ می دهد، دارد