این تحقیق با هدف مقایسه ی تاب آوری ، رضایت از زندگی و سلامت روانی و رابطه ی آن ها با ویژگی های جمعیت شناختی زنان مطلَّقه و متأهل شهر اصفهان صورت گرفت . به این منظور تعداد 200 نفر زن ـ 100 زن مطلَّقه و 100 زن متأهل ـ از شهر اصفهان انتخاب شدند ، این زنان در دامنه ی سنی40-20 سال و با حداقل تحصیلات سیکل بودند . ابزارهای اندازه گیری به منظور سنجش متغیرهای تحقیق عبارت بودند از : پرسشنامه ی تاب آوری کانر و دیوید سون (cd-risc) ،پرسشنامه ی سلامت عمومی (ghq-28) و پرسشنامه ی رضایت از زندگی داینر(swls) و همچنین یک پرسشنامه ی اطلاعات فردی به منظور جمع آوری اطلاعات جمعیت شناختی . تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک راهه و رگرسیون گام به گام ، صورت گرفت . نتایج تحقیق نشان داد که سطوح تاب آوری ، رضایت از زندگی و سلامت روانی زنان متأهل در سطحی بالاتر از زنان مطلَّقه قرار داشت. یافته ی دیگر این بود که رضایت از زندگی وکارکرد اجتماعی توانستند سطح تاب آوری را در زنان ، پیش بینی کنند . همچنین از بین ویژگی های جمعیت شناختی مورد مطالعه ی تحقیق ، میزان تحصیلات ، نوع طلاق ، زمان سپری شده از طلاق و وضعیت اشتغال ، سطح تاب آوری زنان مطلَّقه را پیش بینی کردند . سطح رضایت از زندگی زنان مطلَّقه از طریق میزان تحصیلات ، نوع طلاق ، زمان سپری شده از طلاق و سن ، قابل پیش بینی بود . تعداد فرزندان ، زمان سپری شده از طلاق و میزان تحصیلات توانستند سلامت روانی زنان مطلَّقه را پیش بینی کنند . در گروه زنان متأهل تحصیلات و اشتغال توان پیش بینی سطح تاب آوری را داشتند. تعداد فرزندان زنان متأهل توانست رضایت از زندگی و سلامت روانی آن ها را پیش بینی کند .

چکیده امروزه امکان شناخت بهتر اعتیاد، پیامدهای آن و برخورد مناسب با آن فراهم شده است.هدف از پژوهش حاضر مقایسه میزان باورهای غیر منطقی و شدت اعتیاد در دو گروه تاب آور و غیر تاب آور معتادین تحت درمان با متادون در کلینیک های شاهرود است . به این منظور56 نفر از معتادین مرد تحت درمان با متادون با سن 30-18 و میزان تحصیلات دیپلم تا لیسانس با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. آنان به پرسشنامه ها شامل مقیاس باورهای غیر منطقی جونز (1968) ibt)) مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون (2003) (cd-risc) پاسخ دادند و همچنین مصاحبه نیمه ساخت دار شدت اعتیاد مک للان و همکاران(asi) (2006) انجام شد. نتایج نشان داد که میانگین میزان باورهای غیرمنطقی و شدت اعتیاد در معتادین تاب آور و غیر تاب آور متفاوت است به طوری که میزان باورهای غیر منطقی و شدت اعتیاد به طور معناداری در گروه تاب آور کمتر از گروه غیر تاب آور است. این یافته ها علاوه بر کمک به شناخت هر چه بیشتر اعتیاد می توانند متخصصین را در جهت ارائه درمان های اختصاصی بهتر در این زمینه یاری رساند.