بیماری سوختگی حاشیه برگ خیار ناشی از pseudomonas marginalis یکی از بیماری های مهم گلخانه ای و تحت شرایط طبیعی است. در این پژوهش در بهار و تابستان 1388، نمونه های خیار مشکوک به بیماری که دارای علائم سوختگی حاشیه برگ بود از گلخانه های استان همدان گردآوری شدند. از نمونه های گردآوری شده?تعداد 40 استرین باکتری جدا شد و پس از انجام آزمون بیماری زایی و بررسی ویژگی های فنوتیپی به عنوان p. marginalis? تشخیص داده شدند. بررسی?الگوی پروتئین های محلول سلولی الکتروفورز شده استرین ها روی ژل پلی آکریل آمید شباهت بالایی را بین استرین ها نشان داد ولی برخی استرین ها نیز تفات های جزیی داشتند. برای بررسی بیشتر استرین های باکتریایی، dnaژنومی آن ها استخراج و با استفاده از آغازگرهای اختصاصی ژن مقاومت به استرپتومایسین(strabf-strabr) در آن ها به روش pcr تکثیر شد. استرین های بررسی شده دارای باند مربوطه بوده و اندازه باند به دست آمده از کاربرد آغازگر های مزبور با گزارش های منابع یکسان بود. باند dna حاصل از pcr توالی یابی شد و نتیجه آنالیز آن با نرم افزار بلاست در سایت ncbi وجود ژن مقاومت به استرپتومایسین را در بین استرین ها تائید کرد. یکی از استرین ها با بیماری زایی بالا جهت انجام آزمایش های گلخانه ای انتخاب شد. کاربرد غلظت های مختلف اسید سالیسیلیک (200 و 400 میکرو مولار) و سیلیکون (1 و 2 میلی مولار) به منظور کنترل سوختگی حاشیه برگ خیار در شرایط گلخانه ارزیابی شد. نتایج نشان داد که مقاومت گیاه خیار به پاتوژن با کاربرد اسید سالیسیلیک (200 و 400 میکرو مولار) و سیلیکون (2 میلی مولار) به طور قابل توجهی افزایش و شدت بیماری در گیاهان تیمار شده نسبت به گیاهان کنترل کاهش یافت. فعالیت کیتیناز و ?- 1و4 گلوکاناز هم در تیمارهای مختلف در زمان های 0،?24،?48 و 96 ساعت پس از تلقیح پاتوژن، به عنوان مارکرهای القای مقاومت مورد بررسی قرار گرفتند. فعالیت این آنزیم ها در گیاهان تیمار شده با اسید سالیسیلیک در غلظت 200 و 400 میکرومولار و سیلیکون 2 میلی مولار? به طور معنی داری بالا بود. حداکثر فعالیت آنزیم های کیتیناز و ?- 1و4 گلوکاناز در 96 ساعت پس از تلقیح مشاهده شد. این نتایج گویای اهیت نقش الیسیتورهای شیمیایی در القای مقاومت سیستمیک در خیار علیه p. marginalis است?