مطالعات اخیر در زمینه مهندسی سازه، شامل توسعه در طراحی و ساخت سازه های مقاوم با ارتفاع زیاد با دهانه های طولانی بوده است. هدف عمده این مطالعات، افزایش مقاومت و سختی با کاهش وزن و ابعاد سازه بوده است. میرایی پدیده فیزیکی است که بیان کننده نیروهای ناپایستار حجمی مقاوم در برابر ارتعاش می باشد. در همه سازه ها بهنگام ارتعاش، نیروی میرایی ظاهر می شود، اما با وجود مطالعات فراوان میرایی یکی از گنگ ترین مفاهیم در آنالیز ارتعاشات باقی مانده است. مقدار میرایی از بعضی جهات به سطح خسارت موجود در تیرهای بتنی وابسته است. لذا منطقی است که محققین بدنبال رابطه ای برای بیان ارتباط مابین ظرفیت میرایی و ترک خوردگی تیر بتنی باشند بدین ترتیب، در این پژوهش برنامه آزمایشگاهی برای مطالعه میرایی و تغییرات آن در تیرهای بتنی مسلح در اثر ترک خوردگی انجام گرفت. در مجموع 9 تیر بتنی مسلح طراحی و ساخته شد که نحوه توزیع آرماتورهای طولی تیرها یکی از فاکتورهای مهمی بود که در آنها مد نظر قرار داشت. برای همه تیرها در تمامی مراحل بارگذاری اندازه گیری ها برای کمیت هایی چون تغییرمکان آنی و تغییر مکان ماند و کرنش آنی و کرنش ماند در میلگردهای طولی در وسط دهانه انجام گرفت. همچنین پس از باربرداری تیرها تحت آزمایش دینامیکی ارتعاش آزاد قرار گرفتند تا مقدار کاهش لگاریتمیک، میرایی و فرکانس میرای سیستم اندازه گیری گردد. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیونی داده ها نشان از تأثیر قابل ملاحظه نحوه توزیع آرماتورهای طولی روی میزان میرایی تیرها قبل و بعد از ترک خوردگی دارد. همچنین بر اساس نتایج تجربی رابطه نیرو-تغییرمکان ماند که به نوعی نشان دهنده وضعیت ترک خوردگی تیرها است، بصورت یک رابطه سه خطی است. در نهایت با رسم تغییرات میرایی در برابر تغییر شکلهای ماند تیرها، یک معادله تجربی برای بیان آنها ارائه شده است که تعداد میلگردهای طولی و مقاومت فشاری بتن از جمله موارد موثر در آن می باشد.

در این پایان نامه اتصال تیر به تیر با ورق انتهایی بلند با شش پیچ و بدون سخت کننده با روش اجزا محدود مطالعه شده است. با در نظر گرفتن مسائلی از قبیل پیش تنیدگی پیچ ها، مصالح غیرخطی، تغییر شکل های بزرگ و مسأله تماس ورق های انتهایی و ... رفتار خمشی این اتصال با نرم افزار ansys تحلیل و با نتایج حاصل از روش آزمایشگاهی مقایسه شده تا صحت کاربرد این روش عددی برای تحلیل و رسم منحنی لنگر ـ دوران اتصال مورد ارزیابی قرار گیرد. سپس تأثیر پارامترهای مهمی چون پیش تنیدگی و همچنین استفاده یا عدم استفاده از سخت کننده، بر رفتار اتصال مورد بررسی قرار گرفته است

با توجه به استفاده روزافزون از سازه های فضاکار و با پیدایش نرم افزارهای متعدد در عرصه مهندسی عمران (سازه)، نوآوری هایی در زمینه طراحی، ساخت و اجرای سازه های فضاکار صورت گرفته، به نحوی که امروزه در دنیا شاهد محبوبیت روزافزون این نوع سازه ها هستیم. این محبوبیت ناشی از قابلیت منحصر بفرد این سازه هاست که عبارت است از: پوشش دهانه های بزرگ با جلوه های زیبا، وزن کم، سادگی تولید، سرعت نصب و غیره ... با توجه به وجود تعدد زیاد عضو دراین سازه ها انتخاب شکل مناسب تر، تاثیر زیادی در کاهش وزن، کاهش مصالح و در نتیجه کاهش هزینه سازه خواهد داشت. متغیرهای طراحی مشخصات هندسی اعضا و قیود طراحی شامل محدودیت های تنش در اعضا، جابجایی گره ای و قیود هندسی می باشند. از طرفی با پیشرفت علم و تکنولوژی نیازها و خواسته های جدیدی در زمینه مهندسی سازه رخ داده، که عامل زمان اهمیت بیشتری یافته و باعث گرایش به ساخت سازه های مدرن پیش ساخته شده است. برداشتن گامهای موثر درجهت کاهش وقت و هزینه برای اجرای این سازه ها یکی از ملزومات اساسی می باشد که با روش های بهینه سازی می توان به این مهم دست یافت. تقریباً در بسیاری از مسائل واقعی بهینه سازی، نیازمندیم از الگوریتم های ریاضی که در آنها جستجوی تکراری مورد استفاده قرار میگیرد استفاده کنیم، زیرا راه حل های تحلیلی برای این توابع به ندرت در دسترس، یا تحلیل آنها بسیار پیچیده می باشد. بیشتر این روش های بهینه سازی مبتنی بر محاسبه مشتقات تابع هدف هستند که این مساله موجب افزایش حجم محاسبات ریاضی می شود به منظور رفع این نقیصه روش هایی مبتنی بر تقریب سازی تصادفی گرادیان بوجود آمده اند. به منظور بهینه سازی سازه ها در این مقاله، سازه فضاکار چلیک با چهار روش بهینه سازی مورد مقایسه قرار گرفته و براساس نتایج بدست آمده بهترین الگوی بهینه سازی از بین این الگوها معرفی گردیده است. این روش ها و الگوریتم های بهینه سازی از قرار زیراست:1- الگوریتم ژنتیک 2- الگوریتم تقریب سازی تصادفی مبتنی بر آشفته سازی همزمان ( (spsa3- الگوریتم حرکت پرندگان (pso) 4- الگوریتم حاصل از ترکیب (spsa-pso) از جمله ویژگی های این روشها این است که در هر تکرار، بهینه سازی، مستقل از تعداد متغیرهای طراحی می باشد و تنها به دو بار ارزیابی تابع هدف یا تحلیل سازه نیازمند است بنابراین استفاده از این الگوریتم ها به شدت موجب کاهش حجم محاسبات و کاهش زمان بهینه سازی می شود.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

اتصال نوع mero یکی از انواع سیستم های اتصالی مرسوم در سازه های فضاکار می باشد که معمولا در شبکه های دو لایه و چند لایه مورد استفاده قرار می گیرد. در سازه های فضاکار پیش ساخته با سیستم اتصال پیچی، نصب و برپایی سازه ها با سفت کردن پیچ ها انجام می شود. مطالعات انجام شده توسط محققین نشان می دهد که میزان سفت شدگی پیچ، اثر قابل توجهی بر رفتار اتصالات نوعmero دارد. نتایج آزمایش روی یک شبکه دو لایه با سیستم اتصالی mero نشان داده است که مقادیر متفاوت سفت شدگی پیچ در اتصال، روی رفتار این سازه اثر می گذارد. در این سازه ها صلبیت دورانی اتصال نسبت به سختی محوری اتصال نقش ثانویه را در انتقال نیرو دارد. تعیین رابطه نیرو- تغییرمکان این اتصال و بررسی تاثیر میزان سفت شدگی پیچ بر آن بدلیل پیچیدگی اتصال به صورت تحلیلی مشکل به نظر می رسد. لذا درکار حاضر رابطه نیرو- تغییرمکان یک اتصال mero با انجام آزمایش فشار به صورت تجربی تعیین شده است. نتایج آزمایش نشان داد که رابطه نیرو- تغییرمکان اتصال از اوایل بارگذاری تا لحظه ای که غلاف وارد مرحله غیرخطی می شود، بصورت خطی و پس از آن به صورت غیرخطی می باشد. همچنین درجه سفت شدگی پیچ، اثر قابل ملاحظه ای بر رفتار اتصال دارد. رابطه نیرو- تغییرمکان بدست آمده، برای مدل کردن اتصالات بکاررفته در یک شبکه دولایه که پاسخ تجربی آن در دسترس بود بکار گرفته شد. نتایج بدست آمده از تحلیل با در نظر گرفتن اثر اتصال، با پاسخ تجربی موجود تطابق خوبی نشان می دهد.

به منظور ساده سازی تحلیل و طراحی سازه های مشبک ، معمولا" رفتار اتصالات بصورت مفصل ایده آل و یا صلب کامل در نظر گرفته می شود. اما رفتار هیچ اتصالی منطبق بر این دو حالت حدی نیست و در واقع اتصالات رفتاری بین دو حالت فوق الذکر و بصورت نیمه صلب از خود نشان می دهند. در کار حاضر، برای بررسی کیفیت و کمیت تاثیر نیمه صلبیت اتصالات گویسان بر رفتار استاتیکی گنبدهای مشبک تک لایه، مطالعه پارامتریکی انجام شده است . گنبد بکار رفته برای این منظور دارای بافتار سه راهه استاندارد و پلان مربعی بوده، و سختی اتصالات ، نسبت دهانه به ارتفاع، و شرایط تکیه گاهی پارامترهای متغیر هستند که در مجموع 18 مدل مختلف را تشکیل داده اند. برای لحاظ نمودن نیمه صلبیت اتصالات در تحلیل، مدلی برای اتصالات گویسان در نظر گرفته شده است که دارای فنرهای غیرخطی خمشی و یک المان تیری کوچک می باشد و از اثر نیمه صلبیت در درجات آزادی دیگر صرفنظر شده است . برای کنترل صحت عملکرد این مدل، نتایج بدست آمده از آن، با نتایج تحلیلی و آزمایشگاهی مقایسه شده و توافق خوبی را نشان داده است .