فرهنگ عامه آیینه تمام نمای تاریخ تمدن و جامعه شناسی و اطلاعات مردم شناسی است. که بازگو کننده تمام اآیین ها و رسوم خاص هر ملتی است.فرهنگ عامه شامل دو شاخه اصلی سنتهای اصلی مادی و معنوی است در برگیرنده سنتهای گفتاری و غیر گفتاری میباشد سنتهای گفتاری مانند ضربالمثلها گویشها متلکها و ... . سنتهای غیر گفتاری مانند داستانهای عامیانه که شامل سمک عیار، فرامرزنامه، طوطی نامه، حمزه نامه میشود که بیان کننده آداب و رسوم مردم میباشد از بدو تولد تا مکرگ و شامل آیین های فرهنگی ،اجتماعی سیاسی و خرافات نیز میباشد. بررسی عناصر فرهنگ عامه در گرشاسب نامه و مقایسه آن با شاهنامه فردوسی هدف اصلی این پژوهش میباشد.

چکیده واژه های عرفان و تصوف، دیرگاهی است که صاحب بخش بزرگی از ذهن و فضای ادبی و تاریخی تاریخ ادبیات ماست. واژگانی که معمولاً مترادف پنداشته می شوند؛ و با تفاوتی جزیی به طور خلاصه، این گونه معنی می شوند: «یافتن حقایق اشیاء به طریق کشف و شهود، سالک راه حق شدن و عالم را مظهر حق دانستن. » جذابیت عرفان و تصوف ایرانی- اسلامی، آن چنان قوی بوده است ، که ذهن و توجه اکثر مستشرقان را به خود جلب کرده است؛ و در این میان بزرگانی دانش آموخته، سال های سال از عمر خود را صرف تحقیق، تفحص و گره گشایی از متون عرفانی ما کرده اند. افسانه ی رابعه ی عدویه (عارفه ی بزرگ قرن سوم هجری) که توسط «ژوئن ویل» صدر اعظم لویی نهم به اروپای سده ی سیزدهم برده شد، نقطه ی آغاز آشنایی اروپائیان با عرفان و تصوف اسلامی است. آشنایی غربیان با تصوف ایرانی- اسلامی، با تحقیقات و پژوهش های بزرگانی چون: رینولد. آلین نیکلسون، ادوارد هنری و ینفیلد، لویی ماسینیون و... ادامه یافت. ما از میان خیل عظیم پژوهش ها و کارهای گران سنگ مستشرقان به بررسی آثار سه تن از مستشرقان آلمانی زبان می پردازیم. پژوهش حاضر، با نهایت احترام و ارادت به همه ی بزرگ اندیشانی که در راستای معرفی عرفان و تصوف ایرانی- اسلامی (چه در داخل و چه در خارج) همت می گمارند، اساس کار خود را بر بررسی آثار خانم آنه ماری شیمل، فریتس مایر و هلموت ریتر قرار داده است؛ چرا که مطالعات و تحقیقات مستشرقان (به ویژه آلمانی) در حوزه ی عرفان و تصوف، امری چشمگیر و قابل تعمق است. خانم پروفسور آنه ماری شیمل، به عنوان واسطه ی اسلام و غرب، پژوهش های بسیاری در خصوص عرفان و تصوف داشته است؛ که حجم وسیع آثار باقی مانده از ایشان، موید این مطلب است. هم چنین شرق شناس مشهور، «هلموت ریتر» با دانش خاص خویش، که در حال حاضر نیز سرمشقی است برای سایر پژوهش گران و شرق شناسان، با مطالعه و تدبر در نسخ قدیمی، و هم چنین پدید آوردن کتاب کم نظیر «دریای جان» عشق و ارادت خود را به وادی سیر و سلوک عارفانه ی ایرانی- اسلامی بیان کرده است. فریتس مایر، نیز با کشف زوایای نهفته و دور از چشم دیگر پژوهش گران، آن چنان از زندگی بهاء ولد پرده بر می دارد که او را برای همیشه از سایه ی پسرش مولانا جلال الدین رومی جدا می سازد. هم چنین، در پژوهشی که مدت ده سال طول می کشد، زندگی و خط سیر فکری و عرفانی ابوسعید ابوالخیر را به جامعه ی عرفان پژوه تقدیم می کند. هر سه مستشرق بزرگوار با توان علمی خویش، تا حد امکان، سعی در بررسی علمی و منطقی و مهم تر از همه مستند آثار عرفانی گران مایه ی ادبیات ایران نموده اند. اگر کارهای ارزشمند و پُرمایه ی خانم آنه ماری شیمل، هلموت ریتر و فریتس مایر، که همگی با دیدی ژرف و کنجکاوانه و توأم با شهامت علمی، عرفان اسلامی را احیاء نموده اند؛ در اختیار فارسی زبانان قرار نگیرد و معرفی نشود، جامعه ی اسلامی ما از پژوهش های پُرمایه و به دور از تعصب و غرض این عالمان قله ی پژوهش محروم و بی-نصیب می ماند.

چکیده جهانگیرنامه سروده ی قاسم مادح دارای شش هزار و بیست و شش بیت است. در مورد سراینده ی منظومه هیچ اطلاعی در دست نیست. در ادب فارسی، حماسه یکی از مهم ترین و جذاب ترین انواع ادبی محسوب می شود. جهانگیرنامه نیز هم چون سایر آثار حماسی دیگر توصیفی از رشادت ها و دلآورمردی های پهلوانان ملّی و مردمی است. با این تفاوت که پهلوانان این منظومه به عنوان افرادی موحّد برای ترویج یکتاپرستی مبارزه می کنند. بر این اساس یکی از مهم ترین ویژگی های این منظومه نفوذ عناصر و عقاید اسلامی در آن است. هدف از انجام این پژوهش معرفی مثنوی جهانگیرنامه و شناخت جایگاه اصلی آن در میان حماسه های ملی ادبیات فارسی است. این پژوهش از آن روی در خور توجه است که بخشی از داستان های ملّی را که در شاهنامه ی فردوسی نیامده است، بررسی و تحلیل می کند. به طور کلّی در این پایان نامه، مسائلی مثل ویژگی های حماسی، مختصات سبکی، صورخیال و لغات و ترکیبات دشوار مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. بررسی منظومه از لحاظ ویژگی های حماسی نشان داد که اغلب مسائلی که در آثار حماسی به کار می روند، در این منظومه نیز مطرح شده است. بررسی مختصات سبکی اثر، به ویژه بررسی ویژگی های زبانی منظومه این احتمال را که جهانگیرنامه از سروده های حماسی قرن ششم هجری باشد، بسیار افزایش می دهد. در فصل چهارم، مسائل بلاغی و به طور کلّی صورخیال در این منظومه مورد بررسی قرار گرفت. فصل آخر پایان نامه نیز به شرح لغات، ترکیبات و ابیات دشوار منظومه اختصاص یافته است.

منوچهر نیستانی (1360-1315) از شاعران دهه ی چهل است وی علاوه بر سرودن شعرهای نیمایی، یکی از مبتکرترین شاعران نئوکلاسیک معرفی شده است. مجموعه ی اشعار وی عبارتند از: «جوانه»، «خراب»، «گل اومد بهار اومد»، «دیروز خط فاصله»، «مادر من» و «دو با مانع»؛ در این آثار شاعر به مضامین عاشقانه و رمانتیک، اجتماعی و سیاسی، ادبیات کودکان و ادبیات کارگری پرداخته است، درون مایه ی اغلب آثار وی غم و اندوه، یأس، بدبینی و مرگ اندیشی است. اوج شهرت نیستانی به واسطه ی نوآوری در غزل های مجموعه ی «دیروز خط فاصله »است؛ شکل گریزی و نو آوری در محتوای غزل وی را به عنوان یکی از پیشگامان و آغاز گران غزل نو مطرح کرده است. در پایان نامه ا ی که پیش رو دارید، زندگی منوچهر نیستانی و آثار وی مورد بررسی قرار گرفته، در این پژوهش آثار وی از لحاظ زبان، بیان، صور خیال، عناصر شعری، محتوا و مضمون، درون مایه ، موسیقی شعر و آرایه های لفظی و معنوی بررسی شده است. هدف از این تحقیق، شناخت فکر، اندیشه و عواطف منوچهر نیستانی ، آشنایی با زبان و بیان، تعهّدات اخلاقی و اجتماعی، شیوه ی وی در انتقال پیام به مخاطب، آشنایی با غزل نو و درک بهتر فضای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی دوره ی زندگی شاعر به شیوه ای تحلیلی – توصیفی است. حاصل پژوهش نشان می دهد که منوچهر نیستانی با برخورداری از دایره ی واژگانی گسترده، پای بندی به رعایت وزن و قافیه، تصویر سازی زیبا و بازی های کلامی، مضامین اجتماعی را نیز با طنزی تلخ و گزنده درآمیخته و در شکل و محتوای قالب های سنتی به خصوص غزل نوآوری و ابداع نموده و به همین علت در عرصه ی «غزل نو» یکی از شاعران تأثیر گذار به شمار می آید. کلید واژه ها: منوچهر نیستانی، شعرنیمایی ، غزل نو، طنز سیاه، ادبیات کودکان، ادبیات کارگری.

همای و همایون منظومه ی روایتی قرن هشتم است که سراینده ی آن خواجوی کرمانی با دیدگاهی عرفانی- تعلیمی آن را سروده است. نویسنده برای ارائه ی آموزه های عرفانی خود، عشقی زمینی را مطرح می کند که اغلب به صورتی نمادین تأویل می شود. در این پژوهش برآنیم تا این منظومه را از دیدگاه ساختاری تحلیل کنیم. ساختارگرایی درصدد دستیابی به سازه های بنیادین متن است و اثر را فارغ از سایر جنبه های آن بررسی می نماید. به همین جهت نخست به شرح پیشینه ی دو مکتب فرمالیسم و ساختارگرایی و تعریف سه عنصر بنیادین روایت یعنی طرح، شخصیت و راوی می پردازیم و پس از آن طرح روایت یعنی ترتیب و توالی حوادث بر حسب روابط علت و معلولی بررسی می شود. در تحلیل ساختار طرح، به شباهت نقشجهای این منظومه با کارکردهای پراپ اشاره می نماییم و با ترسیم نمودار طرح، مقدمه چینی، گره افکنی، نقطه اوج و گره گشایی آن را نشان می دهیم. طرح این داستان تلاش قهرمان روایت برای درک مطلوب عاشقانه ی خویش است که پس از گذر از مراحل مختلف و پشت سر گذاشتن موانع متعدد با پیروزی قهرمان بر ضد قهرمان پایان می پذیرد. سپس اشخاص داستان در دو دسته ی اصلی و فرعی با بررسی شیوه ی شخصیت پردازی معرفی می شوند و از طریق نقشی که در داستان ایفا می کنند با هفت حوزه عمل شخصیت های پراپ تطابق داده میجشوند. در آخر به ذکر موارد حضور راوی میجپردازیم که با زاویه ی دید سوم شخص دانای کل مطلق در روایت ظاهر می شود و زمینه را برای تسلط آگاهانه ی خود در داستان فراهم می سازد و نتیجه ای اخلاقی و عبرت آموز از روایت ارائه می دهد.

چکیده در تاریخ آفرینش آثار ادبی فارسی نوع ادبی (genre) حماسه از موقعیتی محوری برخوردار است. برزونامه که در سده هشتم ه.ق سروده شده است در بردارنده ی حدود 4250 بیت است؛ و به نبرد های برزو می پردازد. منظومه ی همای نامه هم در اواخر قرن ششم ه.ق سروده شده است و شامل 4330 بیت است و به دلاوری های همای شاهزاده ی مصری می پردازد. برزونامه و همای نامه دو اثر از آثار موجود در جریان حماسه سرایی فارسی است که به دلیل قرار گرفتن در سیر جریان یاد شده و نقش آن ها در بازتاب روح حماسی حاکم بر جامعه ی ایرانی و بازشناسی هویتی ملّی ایرانیان در برهه های تاریخی خود اهمیّت و ارزش دارد. بنابرهمین ضرورت یاد شده، این پژوهش به شیوه ای توصیفی- تحلیلی در تلاش است ضمن واکاوی ارزش های این دو اثر از منظر حماسه سرایی، به مقایسه و تحلیل عناصر حماسی موجود در دو اثر بپردازد و ارزش های ادبی و حماسی آن دو و میزان تطبیق آن دو را در جریان حماسه سرایی فارسی آشکار سازد. بنابرنتایج این پژوهش آثار یاد شده با تأثر از فضای رقابتی ادبیات کلاسیک فارسی آفریده شده اند و نوآوری شاعران در موضوع و ترسیم حماسی عشق، نشان از قرارگرفتن در چنین فضای رقابتی است؛ گرچه از لحاظ هنری منظومه ی برزونامه توانسته است بهتر از همای نامه به اهداف حماسی اثر توجه کند و خود را در بخش هایی به قدرت و اقتدار حماسی فردوسی نزدیک نماید. کلید واژه ها: انواع ادبی، حماسه، عناصر حماسی، برزونامه، همای نامه

چکیده از آنجایی که اسلام دین انسان ساز است، برای هدایت و گم نکردن راه سعادت منبع مکتوبی چون قرآن و راهنمایانی چون پیامبر (صلی الله و علیه و آله) و پس از ایشان ائمه (علیهم السلام) را در دسترس همگان قرار داده است. با مطالعه قرآن و نهج البلاغ? شریف به عنوان مترجمان قرآن کریم می توان به هدایت دست یافت. عارفان مسلمان تلاش می کنند که سیر و سلوک خود را بر اساس دستورات دین و راهنمایی این بزرگان قرار دهند تا مسیر را به خطا نروند از جمله عطّار نیشابوری که گرچه اهل سنت است اما با مطالعه آثارش می توان به تأثیرپذیری او از امیر المومنین علی (علیه السلام) در طی طریق معترف شد. تزکیه عرفانی نفس در نهج البلاغه بر انسان شناسی که به خداشناسی و در نهایت به کمال رساندن انسان منجر می شود استوار است. امیر المومنین علی (علیه السلام) به عنوان انسان کامل، شناخت صحیح خداوند و اخلاص در عقیده و عمل، تقوی و صبر را از عوامل دست یابی به تزکیه نفس در نهج البلاغه می دانند و برتری طلبی، پیروی از خواهش های نفسانی، طغیان، حبّ دنیا و موانع عملی و اخلاقی ازجمله عجب و ریا و ارتکاب رذائل اخلاقی را موانع شناختی در راه تهذیب نفس می شمرند. عطّار عوامل دست یابی را به کمال شناخت خداوند و عوامل فردی منحصر می داند و در آثارش از طلب، عشق، معرفت، استغناء، توحید، حیرت، فقر و فنا به عنوان وادی ها و یا مراحل سیر و سلوک عرفانی نام می برد. موانع شهودی در نزد شیخ عبارتند از: غفلت از خداوند و غفلت از مرگ. عطّار موانع عملی و اخلاقی را پیروی از هوای نفس، خودپرستی، آرزوهای دور و دراز و سراب های فریبنده می داند. کلیدواژه: تزکیه نفس، عرفانی، نهج البلاغه، عطّار.

چکیده: قصیده یکی از قالب‎های رایج شعر فارسی است. در طول تاریخ ادب فارسی شاعران قصیده سرا فراوان بوده اند و اغلب قصیده را به منظور دریافت صله و خوشامدگویی پادشاه و اطرافیان وی می سرودند. در این میان سعدی نیز مانند سنایی و ناصر خسرو قصیده را از حیث مضمون و محتوا دگرگون کرد. او به دنبال مدح بی جا نرفته و به جای دعای تأبید، ممدوح را دعای خیر کرده و در واقع مدح و نصیحت را به هم آمیخته است. در این پژوهش به شیوه‎ی توصیفی- تحلیلی به بررسی قصاید فارسی سعدی، مجد همگر، رکن دعوی دار و سیف فرغانی پرداخته شده و آن اشعار از نظر آهنگ، زبان، عاطفه، تخیل، فرم و محتوا مقایسه گردیده است. حاصل این پژوهش نشان می دهد که مدح موضوع مشترک در قصاید شاعران مورد بحث است. با این تفاوت که رکن دعوی دار و مجد همگر مدح را به منظور دریافت صله می گفتند امّا سعدی و سیف فرغانی چنین هدفی نداشتند. سعدی در قصاید خود به پرورش فکری و ارشاد حاکمان و اطرافیان آن ها نیز پرداخته است. زبان شاعران موردنظر حد میانه ای است از زبان خراسانی و عراقی. برخی کهنگی های لفظی خراسانی در قصایدشان با اندکی تفاوت از یکدیگر دیده می شود ولی در کل ساده و روان است. در انتخاب موسیقی و آهنگ به تناسب وزن و مضمون کلام توجه داشتند. وزن های جویباری و ملایم در قصایدشان به وفور یافت می شود. عاطفه در قصاید سعدی نسبت به دیگر شاعران بیش تر جنبه‎ی اجتماعی دارد تا شخصی؛ یعنی، «منِ» اجتماعی آن قوی تر است. شاعران مورد نظر با بهره‎گیری از عنصر تخیل تصاویر زیبا و بدیعی را در قصاید خلق کرده اند.

یکی از جنبه های درخور توجّه و قابل طرح درجریان رباعی سرایی امروز درمقایسه با رباعیات قبل از انقلاب اسلامی، درآمیختن حماسه با رباعی است که برگرفته از شرایط خاصّ اجتماعی است. تحوّلات جدید درعرصه ی انقلاب اسلامی و رخ داد عظیمی نظیر جنگ تحمیلی عراق، سبب شده است لحن حماسی درانواع شعر فارسی و از آن جمله رباعی امروز به گونه ای بسیار جدّی و اثرگذار بروز کند. بسیاری از رباعی سرایان با روی آوردن به موضوعاتی از قبیل شهادت طلبی، آرمان خواهی و رزم آوری به این قالب فشرده ی ادبی حیاتی نو بخشیدند. در این پژوهش تلاش می-شود گونه های نوآوری رباعی در حوزه ی زبان و محتوا با توجّه به زمینه های تأثیر گذاری رخدادهای انقلاب به ویژه مسأله ی جنگ تحمیلی و بالطّبع نفوذ حماسه در این قالب ادبی بررسی و تحلیل شود. حاصل این پژوهش نشان می-دهد که با توجّه به رویکردهای مذهبی مردم و تأثیرپذیری انقلاب اسلامی از قیام عاشورا، رباعی نیز از حماسه ی کربلا تأثیر پذیرفت و رخدادهای آن به گونه ای نو در این قالب ادبی بیان شد. به طور کلی شاعران برای ایجاد تحول و برانگیزانندگی و حیات از موارد زیر استفاده نمودند: 1-روح و لحن حماسی 2-اصطلاحات حماسی و رزمی 3-نمادهای ملی و اسطوره ای 4-نمادهای حماسی اسلامی و دینی 5-نمادهای عاشورایی.

قابوس نامه اثر عنصرالمعالی کیکاوس در زمره ی آثار تعلیمی قرن پنجم ادبیات فارسی محسوب می شود که پدیدآورنده ی اثر، آن را در چهل و چهار باب برای فرزند خود، گیلان شاه نوشته است. تلماک اثر فنلون نیز که از جمله آثار تعلیمی قرن هفده ام میلادی ادبیات فرانسه است، سرگذشت تلماک را با توجّه به یک افسانه ی یونانی بیان می کند و نویسنده در آن از زبان یکی از شخصیّت های داستان به شاهزاده ی جوان که پرورشش به عهده ی اوست، اندرز می دهد. در این پژوهش به شیوه ی توصیفی- تحلیلی، رویکردهای اخلاقی دو اثر در سنجش با هم، بررسی شده است. هدف از این پژوهش بیان آموزش های اخلاقی و روشنگری اجتماعی دو نویسنده و به تعبیری شرح جهان مطلوب آن هاست. حاصل پژوهش نشان می دهد از آن جا که تدبیر حکومت و آیین مملکت داری و در معنای امروزی، سیاست در گفتار و اعتقادات نویسندگان آثار یاد شده بخصوص عنصرالمعالی تأثیر گذاشته است، گاهی در طرح موضوعات اخلاقی و اجتماعی، مسامحه و مساهله نشان داده اند و بعضی توصیه های اخلاقی آن ها به شخص و منافع او توجّه دارد.

شعر عصرمشروطه به دلیل پیشگامی در انعکاس جهان بینی ها وکیفیت تحولات عمیق مضمونی در عرصه های فکری، فرهنگی، سیاسی- اجتماعی در تاریخ ادبیات ایران،شعری پیشرو به شمار می آید.گرچه این نوگرایی در ظاهر می توانست راه هرگونه سنت گرایی را در پرداختن به انواع ادبی ببندد، به دلیل باورمندی شعرای سنت مداری چون ملک الشعرای بهار، ادیب الممالک فراهانی و فرخی یزدی به بهره گیری از ظرفیت های ادبیات کلاسیک، پیوستگی سنت و تجدد ادبی را در بستر شعر مشروطه به جریانی مایه دار تبدیل کرد.دراین میان شاید شاهنامه فردوسی بیش از هر اثرکلاسیک فارسی در شعر عصر مشروطه- چه در اوان پیدایش مشروطه و چه در هنگام استقرار آن- نمود داشته است؛ زیرا ماهیت انقلابی و پرهیجان مشروطه بیشاز هر چیز نیازمند تقویت همگرایی جمعی و قومی بود و خصایص حماسی و ظرفیت های انگیزشی شاهنامه بهترین زمینه برای رسیدن به اهداف ساختاری به حساب می آمد.ازاین رو بخش قابل توجهی از اشعار مشروطه خواهان از جمله بهار، ادیب الممالک فراهانی و فرخی یزدی به استفاده از شگردها و خصایص سبکی شاهنامه معطوف است، به ویژه آن گاه که می کوشند به تناسب دگرگونی در جهان بینی خویش بهقصد تهییج احساسات ملی گرایانه و آزادی خواهانه از ویژگی های حماسی شاهنامه درایجاد هویت جمعی و انقلاب فکری بهره گیرند.

هدف از این پژوهش، معرفی، بررسی و شناخت جریان «شعر زبان محور» است که با نام های گوناگونی چون شعر پسانیمایی، شعر ضد مفهوم گرا، شعر زبان، شعر متفاوط، شعر در وضعیت دیگر، شعر فرا ارتباطی و... مطرح شده است و از اواخر دهه شصت تا کنون محل چالش ها و بحث های فراوانی در صحنه مطبوعات،محافل ادبی و کارگاه های شعری بوده است. بنابراین پژوهنده نه در پیِ تأیید و نه در تلاش ردّ این جریان است. بلکه تلاش شده تا این جریان شعری راه خود را به محافل آکادمی و دانشگاهی باز کند و زوایای پنهان و قابل بحثش در دیگر پژوهش ها به گستر? تحقیقات ادبیات معاصر بپیوندد. نگارنده در این مختصر سعی کرده این جریان شعری، موقعیت تاریخی، زمینه ظهور، شخصیت های برجسته، صاحب نظران و شاعران، و اصول و معیارهای حاکم بر آن را بررسی کند. این پژوهش بر مبنای رویکردهای نظری نقد ادبی قرار گرفته تا پشتوانه ی علمیِ استواری داشته باشد. این بررسی ها با عناوینی که در ذیل آمده بخش بندی و تفکیک شده است: فصل اول:کلیات پژوهش فصل دوم: بررسی تأثیر آراء و نظریات تئوریسین های غربی بر جریان شعر زبان محور فصل سوم: شامل تعریف اصطلاحات، تاریخچه شعر زبان محور در ایران، نقش ترجمه و تأثیر ادبیات غرب در شکل گیری این جریان، شعر زبان و ضرورت های اجتماعی فصل چهارم: مولفه ها و خصایص شعر زبان محور فصل پنجم:معرفی شاعران برجسته ی این جریان فصل ششم: نتیجه گیری

چکیده: داراب نامه سروده ی ابوطاهرمحمدبن حسن بن علی بن موسی الطرسوسی از آثار حماسی منثور است. در مورد نویسنده ی این اثر حماسی اطلاعات کافی در دست نیست. فقط می توان گفت که متعلق به قرن ششم بوده است. در ادب فارسی? حماسه یکی از مهم ترین و جذاب ترین انواع ادبی محسوب می شود. هدف از این پژوهش معرفی داراب نامه و بررسی جایگاه آن در میان حماسه های منثور است. این پژوهش از آن روی درخور توجه است که ضمن معرفی ارزش های سبک حماسی? معارف و سنت های فرهنگی اثر را بررسی و تحلیل می کند. و برخی از بن مایه های اساطیری و باورهای قوم ایرانی را که در این اثر بازتاب داشته است? شرح می دهد. به طور کلی در این پایان نامه? مسائلی از قبیل: ویژگی های قهرمانان? ابزارهای جنگی? اشیاء ارزشمند? نبرد? عناصر طبیعت ومختصات سبکی اثر مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. داراب نامه نیز هم چون سایر آثار حماسی دیگر توصیفی از رشادت ها و دلاوری های پهلوانان ملّی و مردمی است. با این تفاوت که درجه ی ملّی و مردمی بودن پهلوانان داراب نامه نسبت به شاهنامه کمتر است. داراب نامه ی طرسوسی از نظر مختصات سبک حماسی از قبیل کاربرد انواع جنگ افزارها و انواع نبرد و قهرمانان و... و حتی از لحاظ توصیف عناصر طبیعت به ویژه وصف طلوع و غروب خورشید تحت تأثیر شاهنامه بوده است. داراب نامه از آثار داستانی پهلوانی و عیاری است که رویدادهای غیر واقعی آن گاهی بیشتر از آن که برانگیزنده ی حس ملی و میهن خواهی باشد? سرگرم کننده است. کلید واژه ها: ادبیات حماسی? حماسه های منثور? داراب نامه ی طرسوسی? مختصات حماسی

آنچه به شعر زیبایی می بخشد استفاده از دانش های ادبی است هر سروده و نوشته ای که ارزش زیبا شناختی داشته باشد به ناچار می باید به آرایه ها و هنرهایی که در سه قلمرو معانی.بیان و بدیع از آن سخن می رود آراسته باشد.این پژوهش به شیوه ی تحلیلی –توصیفی به شناساندن زیبایی های ادبی شعر شعرای رفسنجان پس از انقلاب اسلامی می پردازد . در بیست سال اخیر بیش از بیست مجموعه شعر در این سامان چاپ شده است . در این دفتر به نمایاندن ویژگی های شاخص و نوآوری های گوناگون این آثار پرداخته شده که عبارتند از: الف)تلاش برای معرفی بهتر شعر کوتاه به عنوان یکی از خواسته های مردم کم وقت زمانه ب) نوآوری در قافیه های ترکیبی و نیم واژه و در قالب رباعی به شکل سه گانی ، رباعی های نیمایی ، تک بیت های نیمایی در و در چهارپاره به شکل های شش پاره ، قالب ها ترکیبی چند قالبی و چند وزنی در آثار پ) نو آوری در آرایه هایی مانند ایهام کاربردی و آشنایی زدایی در تلمیح) وزن سروده ها و شناسایی شعرسازترین آرایه ها از قبیل استعاره ها، نمادها و واج آرایی ها در این آثار.تلاش برای نشان دادن زاویه ی نگاهی جدید به وزن و رکن بندی های سنتی بخش دیگری از این دفتر است. شعر رفسنجان مجموعه های فاخری در شعر طنز ،آیینی و عاشقانه در قالب نیمایی،سپید و سنتی به فرهنگ ایرانی تقدیم کرده است و این پژوهش را باید سرآغاز راه شناخت بهتر این آثار دانست ..

مولانا جلال الدین حافظ تبریزی ملقب به "سعدالله" از شاعران فارسی گوی قرن نهم هجری است. دیوان وی بیش از 4740 بیت دارد که شامل 6 قصیده، 426 غزل، یک مستزادویک مخمس، 26 قطعه، 352 رباعی و بیش از 611 معماست. حافظ سعد تبریزی در اشعارش از شعرای بسیاری تأثیر پذیرفته است. به دلیل اینکه از این دیوان تنها یک نسخه خطی موجود است تصحیح متن مبتنی بر استفاده از همان تک نسخه است.

عصری که هدایت در آن به خلق آثار ماندگارش پرداخته است، به سال¬های پس از 1300 شمسی برمی¬گردد. این عصر با یک حرکت بزرگ و انقلابی در جهت رفع مشکلات اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و... آغاز شده و نویسندگان و روشنفکران با حمایت از اهداف و اصول انقلاب مشروطه به خلق آثاری در راستای آن پرداخته¬اند و از آن تأثیر پذیرفتند که ازجمله آن¬ها می¬توان به کاراپت دردریان معروف به کارو، شاعر و نویسنده ارمنی تبار ایرانی که از نسل نخست شاعران نیمایی است، اشاره کرد. معضلات اجتماعی و پیامدهای آن در روح هدایت و کارو حکم گذشته¬ای را دارد که حال و آینده¬ی یک نسل را تحت تأثیر قرار می¬دهد. آن¬ها در آثار خود، با ترسیم چهره نامطلوب اجتماعشان، در پی راهی به سوی اصلاح¬اند. دغدغه¬های اجتماعی مشترکشان، موجب گشته است تا در نوشته¬های خود از وجوه تشابهی برخوردار گردند. اگرچه تفاوت¬هایی نیز در شیوه¬ی ورود به مسأله، میانشان به چشم می¬خورد و هرکدام از راه متفاوتی این اندیشه یکسان را بیان می-کنند. هدف از این، پژوهش که با استفاده از منابع اسنادی و کتابخانه¬ای انجام می¬شود، معرّفی زندگی¬نامه و آثار، بررسی و بیان اندیشه¬های بنیادین آن¬ها چون: پوچی و بی¬هدفی در این دنیا، تبعیض، اعتقاد به تناسخ، عجز و درماندگی در برابر مشکلات، مرگ¬اندیشی، ناامیدی و یأس و... است. بر اساس نتایج به دست آمده، می¬توان گفت که آنان عاشق ارزش¬های انسانی هستند و با مطرح نمودن مشکلات، مخاطب را به درنگ، تأمل و همدردی فرامی¬خوانند.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.