کولورکتال کارسینوما، سومین سرطان شایع با دلایل ژنتیکی و اپی ژنتیکی می باشد. غیر فعال شدن ژن های سرکوبگر تومور یا فعال شدن انکوژن ها از علل ژنتیکی آن می باشند. تغییرات ژن سرکوبگرتومور pten ، در بسیاری از سرطان های انسانی مشاهده شده است. ژن pten یک سرکوبگر تومور بوده که پروتئین آن همساخت پروتئین اسکلتی، تنسین جوجه و آگزیلین گاوی است. این ژن روی کروموزوم 10q23 واقع شده ویک پروتئین 403 اسیدآمینه ای را کد می کند. pten با عمل فسفوریلاسیون و دفسفوریلاسیون سیگنالهای مسیر تنظیم رشد، تکثیر سلول، چسبندگی، مهاجرت، تهاجم و آپوپتوز را اعمال می کند. عملکرد اصلی این سرکوبگر تومور روی انکوژن (akt/pkb) می باشد. pten با فعال کردن مرگ سلولی و توقف سیکل سلولی در g1 قادر به هدایت چرخه سلولی به آپوپتوز بوده و کاهش آن در سلول های اولیه منجر به تکثیر بیش از حد یا نقص در مرگ سلولی می گردد. هدف این تحقیق شناسایی موتاسیون اگزون های8،7و9 در بافت تومور سرطان کلون در بیماران ایرانی بود. 30 نمونه از بانک تومور مرکز تحقیقات سرطان بیمارستان امام خمینی تهیه و در ازت مایع در فریز 80- درجه سانتی گراد ذخیره گردید. سپس dna نمونه های بافت تومور به همراه بافت سالمشان توسط کیت کیاژن استخراج و سپس توسط واکنش زنجیره ای پلیمراز(pcr) تکثیر گردید. با استفاده از ژل آگارز محصول pcr الکتروفورز و باندهای مناسب انتخاب و جهت تعیین توالی ارسال شد. بررسی نتایج تعیین سکانس توسط نرم افزار finch tv هیچ تغییر ژنی و موتاسیون را در این بیماران نشان نداد. با توجه به اینکه در بیماران مورد مطالعه ژن pten بدون تغییر و موتاسیون بود، در پروژه های بعدی می توان بیان این ژن را بررسی کرد، مثل: ارزیابی مقدار ترانس کریپتوم و مقدار تولید پروتئین pten و بررسی هایپر متیلاسیون این ژن.

شرایط خاص فضا و چالش های پیش روی فضانوردان مدیریت سلامت فضانوردان در فضا را ضروری می سازد. به منظور حفظ و پایش سلامتی فضانوردان و مدیریت شرایط محیطی مناسب برای ادامه حیات و انجام ماموریت های محوله به حسگرهای زیستی قابل استفاده در فضا با دقت زیاد، سرعت تشخیص کوتاه،کارایی بالا و عدم نیاز به تخصص و مهارت خاص در استفاده نیاز است. وجود طیف وسیع تشعشات در فضا و تاثیرات نامطلوب آن بر سلامتی فضانوردان، به ویژه آن دسته از فضانوردانی که مدت های طولانی در فضا اقامت داشته اند، سنجش میزان دوز اشعه دریافتی و تاثیر آن بر بدن فضانوردان را ضروری می سازد. سیستم های ریزالکترومکانیکال با توجه به جرم کم، توان مصرفی پایین، قابلیت تلفیق با سیستم های کنترلی و الکترونیکی گزینه ای مناسب برای استفاده در کاربردهای فضایی هستند. هدف از انجام این پروژه طراحی و شبیه سازی حسگر زیستی مکانیکی مبتنی بر ریزتیریک سر گیردار به منظور بررسی تاثیر تشعشع بر بدن فضانوردان در فضا بوده و به منظور افزایش حساسیت حسگر و بالابردن قابلیت اطمینان داده های آن، از حالت های ایستا و پویا در تشخیص استفاده شده است. اف ال تی3 با توجه به عملکرد اختصاصی آن، در شناسایی میزان آسیب وارده به مغز استخوان ناشی از دریافت تشعشع به عنوان مولکول هدف در نظر گرفته شده است. با انجام شبیه سازی دینامیک مولکولی، برهمکنش مولکول های هدف و گیرنده ها در محیط پلاسمای خون و تاثیر زیر لایه حسگر مورد بررسی قرار گرفته و میزان اختلاف کشش سطحی حاصل از جذب مولکول هدف استخراج و در شبیه سازی اجزاء محدود جهت بررسی خیز و رفتار ریزتیر مورد استفاده قرار گرفته است. با مطالعات ابعادی و بررسی جنس های مختلف متداول و بررسی تاثیر متقابل آن ها، ریزتیر از جنس اس یو8 با طول 350، عرض 100 و ضخامت 5/3 میکرومتر، در مقایسه با دیگر ریزتیرها، به عنوان ریزتیر یک سر گیردار مورد نظر انتخاب شده است. همچنین به منظور حذف اثرات ناخواسته از ریزتیر مرجع در کنار ریزتیر عامدار شده ی حسگر استفاده شده است.

نبود جاذبه موثر (میکروگراویتی ) اثرات بسیاری بر فیزیولوژی بدن از جمله بر سیستم قلبی عروقی دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی نقش کانال های کلسیمی l و رسپتورهای ریانودین شبکه سارکوپلاسمی در انقباض آئورت به دنبال بی وزنی حاد و مزمن بود. نتایج ما حاکی از این است که بی وزنی مزمن پاسخ انقباضی عضلات صاف آئورت سینه ای را افزایش می دهد. این اثرات ممکن است ناشی از شیفت مایعات در شرایط بی وزنی باشد. نتایج ما همچنین پیشنهاد می کند که بی وزنی مزمن بر هموستازی کلسیم در سلول های عضلات صاف تاثیرگذار است. به طور خلاصه مطالعه فعالیت عروق در فهم مکانیسم های سازگاری عروق به شرایط بی وزنی مهم است.

چکیده ندارد.