بررسی اثر دوزهای مختلف کافیین و یک جلسه فعالیت ورزشی فزاینده بر استرس اکسایشی و آنتی اکسیدان های غیر آنزیمی مردان فعال هدف از این تحقیق بررسی اثر دوزهای مختلف کافیین و یک جلسه فعالیت ورزشی فزاینده برفشار اکسایشی (mda به عنوان نشان گر پراکسیداسیون لیپید) و آنتی اکسیدان های غیرآنزیمی gsh، ویتامین e، اسید اوریک و لاکتات در سرم خون مردان فعال بود. به همین منظور 10 داوطلب از میان دانشجویان پسر رشته ی تربیت بدنی انتخاب شدند و در یک آزمون دو سوکور با مصرف دوز های mg/kg 5 و mg/kg 9 کافین (گروه های تجربی) یا دارو نما بر روی نوارگردان تا رسیدن به واماندگی شرکت کردند. آزمون در سه روز مجزا برگزار شد و هر آزمونی در هر جلسه تحت یکی از شرایط دوزهای کافیین یا دارونما قرار گرفت. نمونه های خونی پیش از فعالیت ورزشی و مصرف دارونما یا کافیین (پیش آزمون) و بلافاصله با قطع آزمون ورزشی (پس آزمون) جمع آوری شد. یافته های پژوهش با استفاده از آزمون های t وابسته و آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی lsd مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. حداقل سطح معناداری برای این تحقیق (05/0 > p) در نظر گرفته شد. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار spss/13.5 انجام شد. نتایج تحقیق در گروه های تجربی کاهش معناداری را برای mda آشکار ساخت (05/0 > p)، در صورتی که این تغییرات برای gsh و لاکتات با افزایش های معنادار مشخص شد (05/0 > p). اگرچه دوز mg/kg 5 کافیین هیچ تاثیر معناداری بر ویتامین e و اسید اوریک سرمی نداشت (05/0 < p)، مصرف دوز mg/kg 9 کافیین مقادیر ویتامین e و اسید اوریک را به طور معناداری افزایش داد (05/0 > p). همچنین در میان گروه های تجربی برای متغیرهای mda و اسید اوریک تفاوت معناداری ملاحظه نشد (05/0 < p)، اما این اختلاف برای gsh، ویتامین e و لاکتات به سطح معناداری رسید (05/0 > p). برای متغیرهای mda، gsh و اسید اوریک میان گروه های تجربی با دارونما تفاوت معناداری به دست آمد (05/0 > p). هر چند این اختلاف میان دوز mg/kg 5 کافیین و دارونما در متغیرهای ویتامین e و لاکتات معنادار نبود (05/0 < p). درنتیجه دوزهای mg/kg 5 و mg/kg 9 کافیین فشار اکسایشی ناشی از فعالیت وامانده ساز را کاهش داد و سیستم آنتی اکسیدانی غیرآنزیمی را به طور موثری تقویت کرد. به نظر می رسد دوز 9 درمقایسه با دوز mg/kg 5 کافیین در تقویت سیستم آنتی اکسیدانی غیرآنزیمی بدن پس از فعالیت ورزشی وامانده ساز به طور موثرتری عمل می کند. واژه های کلیدی: فعالیت ورزشی وامانده ساز، پراکسیداسیون لیپیدی، مالون دی آلدهید، گلوتاتیون احیاء.

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر دزهای مختلف کافئین و یک جلسه فعالیت ورزشی فزاینده، براسترس اکسایشی (mda به عنوان مبیّن پراکسیداسیون لیپیدی) و آنتی اکسیدان های آنزیمی: کاتالاز، گلوتاتیون پراکسیداز، لاکتات دی هیدروژناز و سوپر اکسید دیسموتاز، در سرم خون مردان فعال بود. 10 داوطلب از میان دانشجویان پسر رشته تربیت بدنی انتخاب شدند و در یک آزمون دو سوکور با مصرف دزهای mg/kg 5 و mg/kg 9 کافئین (گروه های تجربی) یا دارو نما بر روی نوارگردان تا رسیدن به واماندگی شرکت کردند. هر آزمودنی در سه روز مجزا، هر جلسه تحت یکی از شرایط دزهای کافئین یا دارونما قرار گرفت. نمونه های خونی پیش آزمون و پس آزمون جمع آوری شد. نتایج تحقیق در گروه های تجربی کاهش معنی داری را برای mda آشکار ساخت (05/0 > p). از سوی دیگر، دز mg/kg 5 کافئین باعث کاهش معنی دار کاتالاز و افزایش معنی دار gpx ,ldh و غیر معنی دار sod شد. همچنین، مصرف دز mg/kg 9 کافئین به صورت معنی داری gpx, ldh, cat را افزایش و sod را کاهش داد (05/0 > p). همچنین در میان گروه های تجربی برای متغیر mda تفاوت معنی داری ملاحظه نشد (05/0 < p)، اما این اختلاف برای gpx، ldh , , cat sod به سطح معنی داری رسید (05/0 > p). برای متغیرهای mda، sod,cat ,gpx ,ldh میان گروه های تجربی با دارونما تفاوت معنی داری به دست آمد (05/0 > p). هر چند این اختلاف میان دز mg/kg 5 کافئین و دارونما در متغیرهای sod و ldh و cat معنی دار نبود (05/0 < p). درنتیجه دزهای mg/kg 5 و mg/kg 9 کافئین، استرس اکسایشی ناشی از فعالیت وامانده ساز را کاهش داد و سیستم آنتی اکسیدانی آنزیمی را به طور موثری بهبود بخشید. به نظر می رسد دز 9 درمقایسه با دز mg/kg 5 کافئین در تقویت سیستم آنتی اکسیدانی آنزیمی بدن پس از فعالیت ورزشی وامانده ساز به طور موثرتری عمل می کند.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.