بخش عمده ای از درختان جنگل های ایران دارای پوسیدگی درونی هستند که تشخیص آنها از نظر اقتصادی و جنگل شناسی دارای اهمیت زیادی است؛ لذا در این تحقیق استفاده از روش فراصوت (اولتراسونیک) به عنوان یک روش غیرمخرب برای تعیین پوسیدگی درونی در درختان سرپای راش ایرانی (fagus orientalis lipsky) مورد مطالعه قرار گرفت. بدین منظور112 اصله ازدرختان سرپای راش نشانه گذاری شده برای قطع به صورت تصادفی انتخاب شد. سپس سرعت امواج فراصوت طولی در جهت شعاعی هر یک از درختان با استفاده از دستگاه سیلواتست در دو جهت موازی شیب وعمود بر آن در ارتفاع 1 متری اندازه گیری شد. سرعت اندازه گیری شده با سرعت موج مرجع (سرعت امواج فراصوت در درختان سالم راش که برابر 1657 متربرثانیه می باشد) مقایسه گردید. درختانی که در آنها سرعت موج فراصوت کمتر از 90 درصد سرعت مرجع (1490 متربرثانیه) می باشد به عنوان درختان دارای پوسیدگی درونی در نظر گرفته شد. پس از قطع درختان وضعیت واقعی درونی درختان با وضعیت پیش بینی شده با روش فراصوت مقایسه شد. نتایج نشان داد که حدود 56 درصد درختان مورد مطالعه دارای انواعی از پوسیدگی درونی هستند و با استفاده از اندازه گیری سرعت فراصوت در جهت شیب و عمود بر آن می توان 98 درصد درختان دارای پوسیدگی را شناسایی نمود. هم چنین نتایج نشان داد با استفاده از اندازه گیری سرعت فراصوت می توان در جهت شیب 94 درصد، و در جهت عمود بر شیب 84 درصد از درختان راش دارای پوسیدگی را شناسایی کرد. این در حالی است که نشانه گذار تنها 22 درصد از درختان دارای پوسیدگی درونی را تشخیص داده است.

در این تحقیق تاثیر استفاده از پلی پروپیلن اکسید شده به عنوان سازگارکننده بر خواص فیزیکی و مکانیکی مواد مرکب آرد چوب-پلی پروپیلن مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور پلی پروپیلن در زمان متفاوت 2 و 5/2 ساعت در حالت مذاب و در حضور اکسیژن هوا اکسید شد. سپس آرد چوب و پلی پروپیلن با نسبت 40 به 60 (پروپیلن به آرد چوب) در حضور 2 و 4 درصد پلی پروپیلن اکسید شده در دستگاه اکسترودر مخلوط شد و با پرس گرم صفحه هایی به ابعاد 15×15 سانتیمتر و ضخامت 2 میلی مترساخته شدند. همچنین جهت مقایسه، مواد مرکب بدون سازگارکننده و دارای 2 و 4 درصد mapp ( پلی پروپیلن گرافت شده با مالئیک انیدرید) ساخته شدند. خواص فیزیکی مانند جذب آب و واکشیدگی ضخامت کوتاه و بلند مدت و خواص مکانیکی مانند مدول الاستیسیته, مقاومت خمشی و مقاومت به ضربه بدون فاق اندازه گیری شدند. نتایج نشان دادند استفاده از پلی پروپیلن اکسید شده، سبب کاهش جذب آب و واکشیدگی ضخامت و افزایش مقاومت های مکانیکی مواد مرکب مورد مطالعه می شود و در مقایسه با mapp، اکسید پلی پروپیلن سازگارکنندگی بهتری نشان می دهد. افزایش زمان اکسیداسیون پلی پروپیلن تاثیر محسوسی بر خاصیت سازگارکنندگی آن بروز نداد

در این پژوهش, اثر اصلاح کننده ضربه اتیلن وینیل استات (eva) بر مقاومت به ضربه مواد مرکب چوب- پلاستیک ساخته شده از پلی پروپیلن بازیافتی و آرد چوب مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور پنج مرحله تخریب ترمومکانیکی پلی پروپیلن به وسیله دستگاه اکسترودر دو مارپیچ تحت شرایط کنترل شده با سرعتrpm 100 و دمای ?c 190 صورت گرفت و شاخص جریان مذاب پلی پروپیلن بعد از هر مرحله بازیافت اندازگیری شد. به منظور بررسی اثر بازیافت پلی پروپیلن بر خواص فیزیکی, شیمیایی و حرارتی آن از آزمون های طیف سنجی مادون قرمز, گرماسنجی پویشی تفاضلی و آنالیز حرارتی وزنی استفاده گردید. پلی پروپیلن (بکر و بازیافتی) و آرد چوب با نسبت 50 درصد وزنی در حضور سازگار کننده و نسبت های معین اتیلن وینیل استات به وسیله دستگاه اکسترودر دو مارپیچ به باریکه های با سطح مقطع 2mm 10*70 تبدیل شدند. نتایج نشان دادند که افزایش دفعات بازیافت پلی پروپیلن باعث کاهش دمای ذوب, گرمای نهان ذوب, کریستالیته, مدول الاستیسیته, مقاومت خمشی و مقاومت به ضربه و افزایش شاخص جریان مذاب پلی-پروپیلن می شود. نتایج همچنین نشان داد که مقاومت به ضربه مواد مرکب چوب- پلاستیک ساخته شده از پلی پروپیلن بازیافتی و آرد چوب نسبت به مواد مرکب ساخته شده از پلی پروپیلن بکر کمتر است. همچنین, در صورت افزودن و افزایش مقدار eva مقاومت به ضربه مواد مرکب ساخته شده از پلی پروپیلن بازیافتی و آرد چوب افزایش می یابد. ولی هیچگاه به اندازه مقاومت به ضربه مواد مرکب ساخته شده از پلی پروپیلن بکر نمی رسد. افزودن و افزایش eva باعث کاهش مدول الاستیسیته، مقاومت خمشی، جذب آب و واکشیدگی ضخامت می شود.

در این تحقیق ارزیابی غیر مخرب دو نوع اتصال انگشتی و فارسی ساخته شده از چوب راش با روش فراصوت مورد مطالعه قرار گرفت. بدین منظور اتصالات سالم و اتصالات ناسالم که در آن ها مناطق عاری از چسب به صورت مصنوعی ایجاد شده بود، ساخته شدند. سپس پارامتر های فراصوتی مانند سرعت، ضریب تضعیف، دامنه بیشینه و ولتاژ rms در جهات طولی و عرضی اتصال اندازه گیری شدند. کلیه اندازه گیری ها در فرکانس khz 40 انجام شدند. نتایج نشان دادند که در جهت عرضی و در اتصالات سالم اختلاف معنی داری بین پارامتر های فراصوتی در منطقه اتصال و بدون اتصال وجود ندارد؛ اما در جهت طولی سرعت موج فراصوت در نمونه های بدون اتصال بیشتر از نمونه های دارای اتصال فارسی و انگشتی است. در جهت طولی اتصال انگشتی، ضریب تضعیف به طور معنی داری بیشتر و دامنه بیشینه و ولتاژrms به طور معنی داری کمتر از اتصال فارسی و چوب بدون اتصال می باشد. در اتصال انگشتی همچنین نتایج نشان دادند که وقتی تنها یک سمت از یک یال اتصال انگشتی فاقد چسب باشد، تنها کاهش سرعت فراصوت معنی دار می باشد و بقیه پارامتر ها تغییر معنی داری پیدا نمی کنند، اما وقتی دو سمت یک یال فاقد چسب باشد ضریب تضعیف به طور معنی داری افزایش و سرعت، دامنه بیشینه و ولتاژ rms به طور معنی داری کاهش می یابند. در اتصال فارسی معیوب نیز سرعت موج فراصوت به طور معنی داری کاهش می یابد؛ اما افزایش ضریب تضعیف و کاهش دامنه بیشینه و ولتاژ rms معنی دار نمی باشد.

در این پژوهش، تاثیر مقدار آرد چوب (40و50 درصد) و مواد فوم کننده (0و1و2 درصد) روی خواص فیزیکی و مکانیکی مواد مرکب آرد چوب-پلی پروپیلن مورد بررسی قرارگرفت. بدین منظور نمونه ها با استفاده از اکسترودر دومارپیچ و دستگاه پرس ساخته شدند. سپس خواص فیزیکی مانند دانسیته، جذب آب و واکشیدگی ضخامت کوتاه مدت و بلند مدت و خواص مکانیکی نظیر مدول و مقاومت خمشی، مقاومت به ضربه بدون فاق و قدرت نگهداری پیچ عمود بر سطح اندازه گیری شدند. نتایج نشان دادند که با افزایش درصد آرد چوب در مواد مرکب آرد چوب-پلی پروپیلن ،دانسیته، جذب آب و واکشیدگی ضخامت کوتاه مدت و بلند مدت بطور معنی داری افزایش می یابد، همچنین مقدار مدول خمشی نیز افزایش می یابد که این افزایش از لحاظ آماری معنی دار نمی باشد. از طرفی با افزایش درصد آرد چوب در مواد مرکب آرد چوب-پلی پروپیلن، مقاومت خمشی، مقاومت به ضربه و قدرت نگهداری پیچ عمود بر سطح به صورت معنی داری کاهش می یابد. افزودن ماده فوم کننده به مواد مرکب آرد چوب-پلی پروپیلن باعث افزایش معنی دار جذب آب و واکشیدگی ضخامت کوتاه مدت و بلند مدت، مقاومت به ضربه و قدرت نگهداری پیچ عمود بر سطح و کاهش معنی دار دانسیته، مدول و مقاومت خمشی می شود. افزایش ماده فوم کننده از 1 درصد به 2 درصد باعث افزایش معنی دار جذب آب و واکشیدگی ضخامت کوتاه مدت و بلند مدت و قدرت نگهداری پیچ عمود بر سطح می شود و باعث کاهش معنی دار دانسیته می شود؛ اما افزایش ماده فوم کننده از 1 درصد به 2 درصد اثر معنی داری روی مدول و مقاومت خمشی و مقاومت به ضربه ندارد.

در این پژوهش اثر سازگارکنندگی لیگنین کرافت روی ویژگی های فیزیکی (جذب آب و واکشیدگی ضخامت) و ویژگی های مکانیکی (مدول الاستیسیته, مقاومت خمشی و مقاومت به ضربه) مواد مرکب آرد چوب- پلی پروپیلن مورد بررسی قرار گرفت. لیگنین مورد استفاده از لیکور سیاه با روش اسیدی استخراج و با نسبت های 2، 5 و 10 درصد با آرد چوب خشک شده راش مخلوط شد. مخلوط حاصل با پلی پروپیلن در دو حالت حضور و عدم حضور سازگارکننده (انیدرید مالئیک- پلی پروپیلن)، بوسیله دستگاه مخلوط کن داخلی با یکدیگر مخلوط شده و سپس با استفاده از روش پرس گرم به صفحات چوب- پلاستیک تبدیل شدند. سپس نمونه های آزمونی تهیه و ویژگی های فیزیکی و مکانیکی مورد نظر در این تحقیق بر اساس استانداردهای مربوطه اندازه گیری شدند. نتایج این پژوهش نشان داد که به طور کلی لیگنین سبب بهبود ویژگی های فیزیکی و مکانیکی مواد مرکب چوب- پلاستیک می گردد و می توان از لیگنین به عنوان کمک سازگارکننده mapp در مواد مرکب چوب- پلاستیک استفاده نمود. نتایج آزمون خمش نشان داد که در شرایط عدم استفاده از سازگارکننده، مواد مرکب حاوی 10 درصد لیگنین مدول الاستیسیته و مقاومت خمشی بالاتری نسبت به بقیه نمونه ها نشان می دهند اما در حضور سازگارکننده، مواد مرکب دارای 5% لیگنین مدول الاستیسیته و مقاومت خمشی بالاتری را نشان دادند. در حضور و عدم حضور mapp, بیشترین مقاومت به ضربه و کمترین میزان جذب آب و واکشیدگی طولانی مدت در مواد مرکب حاوی 10 درصد لیگنین مشاهده شد.

چکیده در این پژوهش, اثر تیمار گرمآبی ذرات چوب و سازگار کننده انیدرید مالئیک پلی پروپیلن (mapp) بر ویژگیهای فیزیکی و مکانیکی چندسازه چوب- پلاستیک مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور آرد چوب در رآکتور ویژه اصلاح چوب در دمای 150 درجه سانتی گراد و در سه مدت زمان ماندگاری 0, 30 و 60 دقیقه تیمار شد. سپس آرد چوب تیمار شده با نسبت آرد چوب به پلی پروپیلن (70%- 30% و 60%- 40%) با میزان 0 و 2% سازگار کننده mapp مخلوط شد و چند سازه چوب-پلاستیک با استفاده از اکسترود دو مارپیچ ناهمسو گرد ساخته شد. اندازه ذرات چوب، ویژگیهای فیزیکی؛ مانند جذب آب و واکشیدگی ضخامت (طولانی مدت) و ویژگیهای مکانیکی؛ مانند مدول الاستیسیته, مدول گسیختگی و مقاومت ضربه بدون فاق نمونه ها اندازه گیری شدند. نتایج نشان دادند که تیمار گرمآبی سبب کاهش اندازه ذرات چوب پیش از هم زدن آنها با پلاستیک گردید. هم چنین بر اثر هم زدن مخلوط، ذرات دچار افت اندازه شدند که این افت در نمونه های تیمار شده بسیار بیشتر از ذرات چوب تیمار نشده بود. نتایج نشان دادند که تیمار گرمآبی آرد چوب, تأثیر نسبتا زیادی در کاهش جذب آب چندسازه داشت. افزایش مدت زمان ماندگاری, سبب کاهش جذب آب بیشتری در چندسازه چوب- پلاستیک شد. استفاده از سازگار کننده mapp نیز باعث کاهش جذب آب گردید. اثر سازگار کننده mapp همراه با تیمار گرمآبی در کاهش جذب آب نمونه های تیمار گرمآبی شده به میزان قابل ملاحظه ای کمتر از چندسازه چوب- پلاستیک تیمار نشده بود. واکشیدگی ضخامت در نمونه های تیمار شده به میزان قابل ملاحظه-ای کمتر از چوب- پلاستیک تیمار نشده بود. استفاده از سازگار کننده mapp در چوب- پلاستیک تیمار نشده سبب کاهش واکشیدگی ضخامت گردید. به طور کلی افزایش مدت زمان ماندگاری تیمار گرمآبی سبب افزایش مقاومت های مکانیکی چند سازه چوب- پلاستیک شد؛ هم چنین استفاده از سازگار کننده mapp نیز باعث افزایش مقاومت های مکانیکی گردید. استفاده از سازگار کننده mapp در نمونه های چوب- پلاستیک تیمار شده سبب افزایش در مقاومت های مکانیکی در مقایسه با نمونه-های چوب- پلاستیک شاهد دارای سازگار کننده mapp بود. واژه های کلیدی : تیمار گرمآبی؛ پلی پروپیلن؛ چوب- پلاستیک؛ سازگار کننده mapp؛ ویژگی های فیزیکی و مکانیکی

در این تحقیق خواص فیزیکی و مکانیکی مواد مرکب چوب_ پلاستیک حاصل از مخلوط پلی اتیلن و پلی پروپیلن به همراه آرد چوب مورد بررسی قرار گرفت و به منظور ایجاد امتزاج پذیری و سازگاری بین دو فاز پلیمر از دو نوع سازگارکننده sebs (styrene-ethylene butylene-styrene) وepdm (ethylene-propylene diene monomer) استفاده شد. اختلاط بوسیله مخلوط کن داخلی haake مدل hib sistem90انجام شد و نمونه های چوب پلاستیک توسط دستگاه قالبگیری تزریقی مدل mpc-40 ساخته شدند. خواص فیزیکی و مکانیکی نمونه های آزمونی چوب پلاستیک از جمله جذب آب و واکشیدگی ضخامت کوتاه مدت و طولانی مدت، مدول الاستیسیته خمشی، مقاومت خمشی، مقاومت کششی، مقاومت به ضربه بدون فاق و فاقدار اندازه گیری شد. از طراحی آزمایش به روش تاگوچی برای دستیابی به خواص فیزیکی و مکانیکی بهینه استفاده شد. همچنین حضور چهار عامل درصد ترکیب پلیمرها، میزان سازگارکنندهmapp ، میزان سازگارکننده بین پلیمرها و نوع سازگارکننده پلیمری هر کدام در حداکثر 3 سطح تغییرات مورد مطالعه قرار گرفت. با استفاده از دو روش mean و s/n ترکیب بهینه عوامل انتخابی و ترتیب اثرگذاری هر عامل بر خاصیت مورد نظر بدست آمد. سطوح بهینه عوامل در ساخت مواد مرکب چوب پلاستیک شامل 80 درصد پلی اتیلن و 20 درصد پلی پروپیلن، مقادیر 4 درصد سازگارکننده mapp و 2 درصد سازگارکننده بین پلیمرها از نوع epdmاست.

این تحقیق با هدف بررسی اثر مقدار ذرات نانو کربن لوله ای شکل ، عامل سازگار کننده و دمای اختلاط بر خصوصیات فیزیکی، مکانیکی و ریخت شناسی چندسازه هیبریدی پلی وینیل کلراید – آرد چوب و نانو کربن لوله ای شکل انجام شد. برای این منظور پلی وینیل کلراید و آرد چوب با مقدار ثابت 60 و 40 phc و نانو کربن لوله ای شکل (درسه سطح 0 و 2 و 4 phc ) و سازگارکننده کیتوزان (درسه سطح 0 و 2 و 4 phc ) در یک مخلوط کن داخلی با دمای اختلاط در سه سطح 160 ، 170 و 180 درجه سانتی گراد در مدت زمان 6 دقیقه با یکدیگر مخلوط و نمونه های آزمونی استاندارد با استفاده از روش قالب گیری فشاری ساخته شدند. سپس خواص مکانیکی شامل مقاومت کششی و خمشی، مدول کششی و خمشی اندازه گیری شدند. همچنین به منظور بررسی ساختار و نحوه عملکرد ذرات نانو کربن لوله ای شکل ریخت شناسی نانو چندسازه حاصله به وسیله میکروسکوپ الکترونی (sem) مورد بررسی قرار گرفت. در این پروژه به منظور کاهش تعداد نمونه گیری ها، کاهش تعداد آزمایشات و بدست آوردن روابط کمی بین خواص مورد نظر و همچنین برای ایجاد مدل سازی برای خواص مورد نظر، از روش طراحی آزمایش با الگوی box–behnken و روش rsm با استفاده از نرم افزار minitab14 برای تجزیه و تحلیل نتایج استفاده شد. نتایج نشان داد که در دما و مقدار سازگارکننده ثابت با افزایش مقدار نانو از 0 به 4 (phc) مقاومت کششی به میزان 20 درصد و مدول کششی به میزان 13 درصد و مقاومت خمشی 16 درصد و مدول خمشی 16 درصد افزایش یافته و تغییر طول تا پارگی به میزان 18 درصد کاهش یافته است. همچنین نتایج نشان داد که با افزایش مقدار سازگارکننده در دمای اختلاط و مقدار نانو ثابت، مقاومت کششی، مدول کششی، مقاومت خمشی و مدول خمشی افزایش یافته و مقدار تغییر طول تا پارگی کاهش می یابد. نتایج تصاویر sem بدست آمده نشان داد که با افزایش دمای اختلاط نانو کربن لوله ای شکل توزیع همگن تری در ماده زمینه پلی وینیل کلراید دارد.

در این پژوهش اثر میزان لیگنین کرافت جزء جزء شده, درصد سازگارکننده(مالئیک انیدرید پلی پروپیلن) و درصد آرد چوب بر برخی خواص فیزیکی و مکانیکی مواد مرکب آرد چوب-پلی پروپیلن مورد بررسی قرار گرفت. دو جزء لیگنین به دست آمده از مایع پخت سیاه حاصل از خمیرسازی کرافت (رسوب دهی شده در ph2 و ph4) در چهار سطح 0, 2, 5 و 10 درصد (بر مبنای وزن خشک آرد چوب), با آرد چوب خشک شده راش در سه سطح 60, 65 و 70 درصد مخلوط شد. سپس مخلوط حاصل با پلی-پروپیلن در سه سطح 0, 1 و 2 درصد سازگارکننده (انیدرید مالئیک--پلی پروپیلن)، بوسیله دستگاه مخلوط کن داخلی با یکدیگر مخلوط و با استفاده از روش پرس گرم به صفحات چوب-پلاستیک تبدیل شدند. نمونه-های آزمونی تهیه و ویژگی های فیزیکی و مکانیکی مورد نظر در این تحقیق شامل جذب آب و واکشیدگی ضخامت پس از 2 و 24 ساعت, مدول گسیختگی(mor), مدول الاستیسیته خمشی(moe) و مقاومت به ضربه بدون فاق بر اساس استاندارد های مربوطه اندازه گیری شد و نتایج مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. اختلاف ساختاری دو جزء لیگنین با استفاده از روش طیف سنجی مادون قرمز مورد بررسی قرار گرفت. طیف حاصل از هر دو نمونه از الگوی عمومی تقریبا یکسانی پیروی می کند. شدت پیک گروه های کربوکسیل و هیدروکسیل فنولی، در لیگنین باph2 نسبت به لیگنین باph4 کاهش یافته است، اما شدت پیک مربوط به گروه های کربونیل در لیگنین باph2 نسبت به لیگنین باph4افزایش نشان می دهد. نتایج این بررسی نشان می دهد که بهترین تیمار جهت افزایش ثبات ابعاد, استفاده از لیگنین به میزان 10 درصد, سازگارکننده 2 درصد و آرد چوب 60 درصد می باشد و در مورد ویژگی های مکانیکی مصرف لیگنین به میزان 5 درصد, سازگارکننده 2 درصد و آرد چوب 60 درصد منجر به تولید تخته هایی با مدول گسیختگی مناسبتر می گردد, در حالیکه مصرف لیگنین به میزان 10 درصد, سازگارکننده 2 درصد و آرد چوب 60 درصد منجر به بهبود مقاومت به ضربه و مدول الاستیسیته تخته ها می گردد همچنین نتایج این تحقیق نشان می دهد که تفاوت معنی داری بین ویژگی-های فیزیکی و مکانیکی مواد مرکب ساخته شده از دو جزء لیگنین با ph2 و ph4 با یکدیگر وجود نداشت. در نتیجه لیگنین با ph4 می تواند به عنوان جایگزینی اقتصادی تر و با اثرات زیست محیطی کمتر برای لیگنین با ph2 در ساخت چند سازه آرد چوب-پلی پروپیلن مورد استفاده قرار گیرد.

در این تحقیق تأثیر نحوه اکسیداسیون پلی پروپیلن در دو فاز مذاب و محلول، بر خاصیت سازگارکنندگی آن در چند سازه الیاف چوب- پلی پروپیلن- نانو رس مورد بررسی قرار گرفت. از سوی دیگر در این چند سازه اثر نانورُس بر عملکرد سازگارکننده، در بهبود خواص فیزیکی- مکانیکی و حرارتی مواد مرکب الیاف چوب- پلی پروپیلن- نانورُس نیز مورد مطالعه قرار گرفت. بدین منظور پلی پروپیلن در فاز مذاب در مدت زمان 2 ساعت و در حضور اکسیژن هوا، و در فاز محلول از طریق انحلال در منوکلروبنزن در مجاورت اکسیژن خالص در مدت زمان 4 ساعت اکسید شد. به منظور ساخت نمونه ها، الیاف چوب، پلی پروپیلن و نانورُس( نسبت وزنی 0، 2، 4 درصد بر حسب فاز پلیمری) به همراه ماده سازگارکننده(پلی پروپیلن اکسیدشده در دو فاز مذاب و محلول) به میزان 3% با یکدیگر مخلوط شدند. سپس با پرس گرم صفحاتی به ابعاد cm 15×15 و ضخامت mm2 ساخته و خواص فیزیکی مانند: جذب آب و واکشیدگی ضخامتِ کوتاه و بلند مدت، خواص مکانیکی مانند: مقاومت خمشی و کششی، مدول الاستیسیته کششی و خمشی، مقاومت به ضربه بدون فاق، خواص حرارتی مانند: tga و dta اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که استفاده از پلی پروپیلن اکسیدشده در فاز مذاب اثر سازگارکنندگی بهتری را از خود نشان داد. نانو رس، باعث تقویت اثر سازگارکنندگی پلی پروپیلن اکسید شده در کامپوزیت گردید. با افزایش مقدار نانورُس از 0% به 4% مقاومت خمشی، کششی، مدول الاستیسیته کششی و خمشی، مقدار زغال باقی مانده و زمان سوختن چند سازه افزایش یافت. در صورتی که مقاومت به ضربه بدون فاق، مقدار حرارت آزاد شده و جذب آب و واکشیدگی ضخامت چند سازه با افزایش مقدار نانورُس کاهش یافت. هم چنین بررسی نوع فازها و مورفولوژی چند سازه به کمک پراش اشعه ایکس و میکروسکوپ الکترونی نشان داد که توزیع ذرات نانورُس در زمینه پلیمری از نوع ساختار بین لایه ای است و با افزایش مقدار نانورُس، فاصله بین لایه ای افزایش می یابد.

در این تحقیق اثر لیگنین کرافت بر روی ویژگی های مکانیکی و حرارتی بیوکمپوزیت پلی لاکتیک اسید/ نانوبلورسلولز (pla/ncc) مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور نانوبلورسلولز مورد استفاده از میکروبلور سلولز تجاری با روش هیدرولیز اسیدی و لیگنین کرافت از لیکور سیاه با روش رسوب دهی اسیدی استخراج گردیدند. لیگنین حاصله به نسبت های 0، 5، 10 و 15 درصد با ترکیب نانوبلورسلولز/ پلی لاکتیک اسید (5/95 درصد وزنی) به روش فرآوری محلول مخلوط و سپس با پرس گرم به کمپوزیت تبدیل شدند. نمونه های آزمونی تهیه و ویژگی های مکانیکی (مدول الاستیسیته کششی، مقاومت کششی و ازدیاد طول پارگی) و حرارتی (آزمون وزن سنجی حرارتی(tga) و آزمون حرارتی جزیی(dtg)) آنها بر اساس استانداردهای مربوطه اندازه گیری شد. نتایج آزمون ها نشان داد که لیگنین میزان ازدیاد طول پارگی بیوکمپوزیت را تا حدود 200 درصد افزایش، ولی مقاومت کششی را ازmpa 45 به حدود mpa 7 و مدول الاستیسیته آن را از mpa 480 به حدود 3 تا mpa 15 کاهش داده است. نتایج آزمون وزن سنجی حرارتی نیز نشان داد که لیگنین دمای تخریب بیوکمپوزیت ها را کاهش داده است. در حضور لیگنین تخریب حرارتی بیوکمپوزیت های pla/ncc ، در یک فرآیند دو مرحله ایی انجام شد که مرحله اول در محدوده دمایی 90 تا c? 300 و مرحله دوم که مرحله اصلی تخریب است در محدوده دمایی 300 تا c? 360 انجام شد، در حالی که در شرایط عدم حضور لیگنین فرآیند تخریب نمونه ها یک مرحله ایی بوده و از دمای حدودا c? 300 آغاز می شود. مقدار ماده جامد باقیمانده (زغال) در c? 500 در کمپوزیت های با 5 درصد لیگنین بیشتر از بقیه تیمارها بود.

در این تحقیق تاثیر پلی پروپیلن اکسید شده (opp) به روش مذاب به عنوان سازگارکننده بر خواص فیزیکی و مکانیکی چندسازه پلی پروپیلن و سه پسماند کشاورزی (باگاس، ساقه آفتاب گردان و کاه گندم) مورد مطالعه قرار گرفت و نتایج با چندسازه ساخته شده با پرکننده گونه صنوبر مقایسه شد. برای این منظور پلی پروپیلن در دمای 180 درجه سانتیگراد به مدت 2 ساعت با حضور اکسیژن و الکل1 -دودکانول اکسید شد. هم چنین ویژگی های بیومتری و شیمیایی پرکننده ها شامل، طول و قطر ذرات، ضریب لاغری، درصد سلولز، لیگنین، مواد استخراجی، خاکستر و سیلیس اندازه گیری شد. برای ساخت نمونه ها، ذرات آرد پرکننده های مختلف و پلی پروپیلن با نسبت وزنی 50 به 50 و در دو سطح بدون opp و با 2% opp مخلوط شدند سپس با استفاده از دستگاه تزریق و بر اساس استاندارد های مربوطه نمونه های نهایی ساخته شدند. ویژگی های فیزیکی شامل جذب آب و واکشیدگی ضخامت کوتاه و بلند مدت، ضریب انتشار و خواص مکانیکی شامل: مدول کششی و خمشی، مقاومت کششی و خمشی، مقاومت به ضربه فاقدار و بدون فاق اندازه گیری شدند. نتایج نشان دادند عملکرد opp تحت تاثیر ویژگی های بیومتری و شیمیایی پرکننده بوده است و در پرکننده های مختلف نتایج متفاوت از خود نشان داده است. از بین پسماند های کشاورزی بهترین نتایج مربوط به پرکننده باگاس بوده است. مقایسه بین پرکننده های کشاورزی و گونه صنوبر نیز نشان داد که opp بهترین تاثیر را بر ویژگی های فیزیکی و مکانیکی پرکننده صنوبر داشته است. نتایج تصاویر الکترونی گرفته شده از سطح شکست نمونه ها نشان داد که opp باعث پراکنش مناسب ذرات در پلیمر و چسبندگی دو بخش پلیمر و ذرات لیگنوسلولزی به یکدیگر در تمامی پرکننده ها بوده است.

در این تحقیق دو روش مختلف استفاده از نانورس در بهبود مقاومت به ضربه چندسازه آرد چوب/پلی پروپیلن بازیافتی مورد بررسی قرار گرفت. روش اول، شامل تقویت ماتریس پلی پروپیلن بازیافتی با نانو ذرات رس و سپس استفاده از آن به عنوان ماتریس در تولید چندسازه آرد چوب/پلی پروپیلن بازیافتی بود و روش دوم شامل اضافه کردن مستقبم نانورس در چندسازه آرد چوب/پلی پروپیلن بازیافتی در طی فرآیند ترکیب هم زمان بود. برای این منظور دو مرحله تخریب ترمومکانیکی پلیپروپیلن به وسیله دستگاه اکسترودر دو مارپیچ تحت شرایط کنترل شده با سرعت rpm100و دمای c ?190 صورت گرفت و به منظور تعیین اثر بازیافت بر خواص پلی پروپیلن، شاخص جریان مذاب پلی پروپیلن بعد از هر مرحله بازیافت اندازه گیری شد. آرد چوب و پلی پروپیلن (بکر/بازیافتی) با نسبت 50 درصد وزنی در حضور سازگارکننده و نسبت معین 5? نانورس مخلوط شدند و نمونه های آزمونی مربوط، توسط دستگاه قالبگیر تزریقی ساخته شدند. جذب آب و واکشیدگی ضخامت (کوتاه و طولانی مدت)، خواص خمشی و کششی (مدول و مقاومت) و مقاومت به ضربه (فاق دار و بدون فاق) نمونه ها اندازه گیری شد. نتایج نشان داد در هر دو روش نانورس باعث افزایش معنی دار مقاومت به ضربه چندسازه حاصل از پلی پروپیلن بازیافتی می شود و روش اول عملکرد بهتری نسبت به روش دوم دارد. هم چنین نانورس باعث افزایش مدول الاستیسیته و مقاومت خمشی و کششی و کاهش جذب آب و واکشیدگی ضخامت در چندسازه آرد چوب/پلی پروپیلن بازیافتی شد. بررسی فازها و مورفولوژی نانو چندسازه به کمک پراش اشعه ایکس و میکروسکوپ الکترونی نشان داد که توزیع ذرات نانورس در زمینه پلیمر از نوع ساختار بین لایه ای است.

در این پژوهش، اثر ترکیب تیمار روغن گرمایی به همراه مالئیک انیدرید بر روی چوب برای دست یابی به تیمار بهینه چوب ها با هدف بهبود ثبات ابعادی و حفظ مقاومت های مکانیکی مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور بلوک هایی از الوارهای نراد و راش تهیه شدند و پس از خشک شدن تا رطوبت 8% به ابعاد 5× 5×30 و 5×5×10 سانتی متر تبدیل شدند و در روغن سویا با تیمارهای روغن گرمایی به همراه 5% مالئیک انیدرید و بدون مالئیک انیدرید در5 دما و در 3 زمان ماندگاری گوناگون مورد اصلاح روغن گرمایی قرار گرفتند. سپس، سنجش های فیزیکی و مکانیکی درباره آن ها انجام شد. در این پژوهش ویژگی های فیزیکی؛ مانند دانسیته، جذب آب و واکشیدگی و خواص مکانیکی؛ شامل مدول و مقاومت خمشی، مقاومت به فشار و ضربه مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که هر دو تیمار روغن گرمایی (به همراه مالئیک انیدرید و بدون آن) سبب افزایش دانسیته در چوب های نراد و راش شدند. هم چنین افزایش دما و زمان ماندگاری در تیمار سبب کاهش ویژگی جذب آب شد. به دنبال بهبود ویژگی های جذب آب نمونه ها، ثبات ابعادی آن ها نیز بهبود پیدا کرد؛ به نحوی که نمونه های تیمار شده با ترکیب سویا-مالئیک انیدرید جذب آب و واکشیدگی کمتری نسبت به تیمار روغن گرمایی داشتند. نتایج ویژگی های مکانیکی نیز نشان دادند که تیمارهای روغن گرمایی به همراه مالئیک انیدرید و بدون آن، به جز مقاومت به ضربه اثر محسوسی بر سایر ویژگی های مکانیکی داشتند. البته در بین سایر مقاومت های مکانیکی، نمونه های تیمار شده با ترکیب روغن سویا-مالئیک انیدرید روند بهتری نسبت به تیمار روغن گرمایی نشان دادند. به طوری که مقاومت فشاری در چوب نراد و مدول الاستیسیته نمونه ها در هر دو نوع چوب تیمار شده با مالئیک انیدرید روغن گرمایی روند بهتری را نشان دادند.

در این پژوهش، اثر خزش بر انتشار فرمالدهید در تخته فیبر با دانسیته متوسط (mdf) تحت رطوبت نسبی و دمای مختلف مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور، آزمون خزش خمشی در دو سطح بارگذاری 15 و 30 درصد بار شکست خمشی (بار شکست بدست آمده از آزمون خمش استاتیک) انجام شد. نمونه ها به مدت 72 ساعت در رطوبت های نسبی 65،45 و 85 درصد و دماهای 23،15 و 30 درجه سانتی گراد تحت بارگذاری قرار گرفتند و میزان انتشار فرمالدهید نمونه ها به روش فلاسک اندازه گیری شد. نتایج نشان می دهد که با افزایش دما و رطوبت نسبی، میزان خزش نسبی و خیز نهایی نمونه ها افزایش و مدول خزشی کاهش یافت. با افزایش سطح بارگذاری، تغییرات بیشتری در متغیرهای خزشی مشاهده شد. همچنین، نتایج نشان می دهد که میزان انتشار فرمالدهید در نمونه های بارگذاری شده نسبت به نمونه های بدون بارگذاری بیشتر است. با افزایش رطوبت نسبی و دما، میزان انتشار فرمالدهید در تمامی نمونه ها (بدون بارگذاری و بارگذاری شده) افزایش یافت. تغییرات در میزان فرمالدهید منتشر شده در رطوبت نسبی بالاتر از 65 درصد و دمای بالاتر از 23 درجه سانتی گراد به ویژه در نمونه های بارگذاری شده بیشتر بوده است. انتشار فرمالدهید در مقایسه با رطوبت نسبی، تاثیرپذیری بیشتری از دما به ویژه در نمونه های بارگذاری شده دارد. کلید واژه: انتشار فرمالدهید، خزش، خزش نسبی، مدول خزشی، تخته فیبر با دانسیته متوسط(mdf)، سطح بارگذاری، رطوبت نسبی و دما

در این تحقیق خواص فیزیکی و مکانیکی چندسازه چوب پلاستیک حاصل از ترکیب های مختلف پلاستیک بازیافتی به همراه آرد چوب مورد بررسی قرار گرفت. نسبت پلاستیک های بازیافتی بر طبق نسبت پلاستیک ها در زباله های جامد شهری تهران انتخاب شد. برای این منظور چندسازه چوب پلاستیک با ماتریس یک نوع پلاستیک بازیافتی(high density polyethylene)، مخلوط دو hdpe/ low density polyethylene)، مخلوط سه (hdpe/ ldpe/ polypropylene) و چهار نوع پلاستیک بازیافتی (hdpe/ldpe/pp/polyvinyl coloride) ساخته شد. به منظور امتزاج پذیری بین فازهای پلیمری از سازگارکننده epdm (ethylene-propylene diene monomer) استفاده شد. اختلاط توسط اکسترودر دومارپیچ کولین انجام شد و نمونه های چوب پلاستیک توسط دستگاه قالب گیری تزریقی m-40 ساخته شدند. خواص فیزیکی و مکانیکی نمونه های آزمونی چوب پلاستیک از جمله جذب آب، واکشیدگی ضخامت بلندمدت، مدول الاستیسیته خمشی، مقاومت خمشی، مدول کششی، مقاومت کششی، طول شکست و مقاومت به ضربه فاق دار اندازه گیری شد. خواص فیزیکی و مکانیکی چندسازه های ساخته شده از پلاستیک بازیافتی با چندسازه ساخته شده از hdpe بکر مقایسه گردید. نتایج نشان داد که چندسازه های چوب پلاستیک ساخته شده از پلاستیک بازیافتی(همه ترکیب ها) ویژگی های فیزیکی و مکانیکی بهتری نسبت به چندسازه ساخته شده از hdpe بکر دارد. سازگارکننده الاستومری epdm باعث افزایش مقاومت به ضربه و به ویژه ازدیاد طول تا پارگی چندسازه های ساخته شده از مخلوط دو ، سه و چهار نوع پلاستیک بازیافتی شد. همچنین این سازگارکننده باعث کاهش واکشیدگی ضخامت (به ویژه برای چندسازه ساخته شده از مخلوط pp/ ldpe /hdpe/ ) و مدول کششی چندسازه های ساخته شده از مخلوط پلاستیک های بازیافتی شد.

در این تحقیق اثر نانو بلورسلولز روی ویژگی های مکانیکی و دینامیکی _ مکانیکی پلیمر پلی هیدروکسی-بوتیرات تهیه شده از باکتری cupriavidus necator مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور، نانو بلورسلولز مورد استفاده از میکرو بلورسلولز تجاری با روش هیدرولیز اسیدی تهیه شد. نانو بلور سلولز حاصله با نسبت های صفر، 5/0، 1، 2 و 4 درصد وزنی به پلیمر پلی هیدروکسی بوتیرات تولید شده اضافه شد و فیلم نانو کامپوزیت به روش قالب ریزی محلول بدست آمد. نمونه های آزمونی تهیه و ویژگی های مکانیکی (مقاومت کششی، مدول الاستیسیته کششی و ازدیاد طول پارگی) و دینامیکی_ مکانیکی (مدول ذخیره و تانژانت دلتا) بر اساس استاندارد های مربوطه مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج آزمون های مکانیکی نشان داد، اثر نانو بلور سلولز در تیمار 2 درصد نسبت به تیمارهای دیگر بیشتر می باشد که مقاومت کششی ، مدول الاستیسیته و ازدیاد طول پارگی پلیمر را به ترتیب 21 ، 15 و 4 درصد افزایش داده است. نتایج آزمون دینامیکی _ مکانیکی نشان داد که بیشترین میزان مدول ذخیره مربوط به تیمار 4 درصد نانو بلور سلولز بوده است. اما کمترین روند کاهشی مدول ذخیره با افزایش دما مربوط به تیمار 2 درصد نانو بلور سلولز اندازه گیری شد. همچنین نتایج دیگر نشان داد که با افزودن نانو بلورسلولز تا 4 درصد میرایی از 17/0 به 1/0 کاهش یافت. همچنین دمای روان سازی در تیمار 2درصد بیشترین میزان را داشت، مقدار آن 67 درجه سانتیگراد بود که نسبت به پلیمر شاهد 23 درجه سانتیگراد افزایش داشته است. در نتیجه می توان گفت که تیمار 2 درصد نانو بلور سلولز بهترین نسبت اختلاط نانو بلورسلولز و پلیمر پلی هیدروکسی بوتیرات است.

در این تحقیق تاثیر هوازدگی طبیعی بر ویژگی¬های سطحی و مقاومت خمشی چندسازه ساخته شده از پلی¬پروپیلن بکر و بازیافتی مورد مطالعه قرار گرفت. برای تهیه پلی¬پروپیلن بازیافتی یک مرحله تخریب ترمودینامیکی پلی¬پروپیلن بکر به¬وسیله دستگاه اکسترودر تک ماردونه تحت شرایط کنترل شده با سرعت rpm 60 و دمای c °190 انجام گرفت .آرد چوب و پلی¬پروپیلن (بکرو بازیافتی) در حضور سازگارکننده و نسبت معین جاذب uv مخلوط شدند و نمونه های آزمونی مربوط، توسط دستگاه اکسترودر ساخته شدند. نمونه های ساخته شده به مدت 9 ماه تحت شرایط هوازدگی طبیعی مطابق با استاندارد 99-astm d1435 قرار گرفتند. تغییر رنگ، مقاومت خمشی، زبری سطح، زاویه تماس نمونه¬ها قبل و بعد از هوازدگی بررسی گردید. نتایج نشان داد که چند¬سازه¬های ساخته شده از پلی¬پروپیلن بازیافتی مقاومت به هوازدگی بالاتری نسبت به چندسازه ساخته شده از پلی¬پروپیلن بکر دارد. استفاده از جاذب uv، سبب بهبود مقاومت به هوازدگی نمونه¬ها گردید. اما به¬طور قابل ملاحظه¬ای نتوانست از افت مقاومت و تغییرات رنگی نمونه¬ها در اثر هوازدگی جلوگیری کند.

هدف از این تحقیق ارتقای ویژگی های چسب اوره فرمالدهید مورد استفاده در تخته خرده چوب با استفاده از لیگنین اصلاح شده حاصل از فرآیند خمیرسازی سودای باگاس و نانو ذرات رس بوده است. بررسی تاثیر اصلاح ملکول لیگنین با روش متیلاسیون روی خواص چسب اوره فرمالدهید (در مقایسه با لیگنین اصلاح نشده)، بررسی عملکرد نانو ذرات رس روی ویژگی های تخته خرده چوب حاوی بهترین ترکیب چسب سنتز شده از دیگر اهداف این تحقیق به شمار می¬رود. به همین منظور، لیگنین مورد نیاز از لیکور سیاه فرآیند خمیرسازی سودای باگاس به روش اسیدی استخراج شد. تغییرات ساختاری و حرارتی لیگنین استخراج شده بعد از اصلاح گلی اکسال بررسی شد و سپس به همراه لیگنین اصلاح نشده در درصدهای مختلف وزنی (0، 5،10،15، 20، 25 و 30 درصد) جایگزین اوره دوم در سنتز چسب اوره فرمالدهید گردید. سپس کلیه ویژگی های فیزیکی- شیمیایی(فرمالدهید آزاد، زمان ژله ای شدن، درصد ماده جامد، دانسیته، ویسکوزیته و حلالیت) چسب ساخته شده مطابق روش¬های استاندارد اندازه گیری شد. همچنین به منظور بررسی کیفیت اتصالات چسبی، از چسب های ساخته شده در تهیه تخته لایه استفاده گردید و ویژگی هایی مانند مقاومت برشی، جذب آب و انتشار فرمالدهید تخته تولیدی اندازه گیری شد. با توجه به نتایج بدست آمده، نانوذرات رس در درصدهای مختلف وزنی (5/0، 1 و 5/1 درصد وزنی) به بهترین فرمولاسیون چسب اوره فرمالدهید- لیگنین اضافه شد. در نهایت با توجه به نتایج حاصل از خواص مورد بررسی، بهترین ترکیب از بین چسب های ساخته شده انتخاب شده و در دو شرایط پرسی ( دمای c?150، زمان 6 دقیقه و دمای c?160، زمان 5 دقیقه) در ساخت چندسازه تخته خرده چوب بکار گرفته شد. نتایج این تحقیق نشان داد که گلی اکساله کردن لیگنین موجب افزایش مکان های واکنشی فعال در ساختار لیگنین می¬گردد. همچنین آنالیز dsc نشان داد که دمای انتقال شیشه ای لیگنین (tg) حاصل از فرآیند خمیرسازی سودای باگاس بعد از گلی اکساله شدن کاهش می یابد. نتایج حاصل از بررسی خواص فیزیکی- شیمیایی چسب اوره فرمالدهید اصلاح شده با لیگنین نشان داد که گلی اکسال کردن نقش مهمی در بهبود واکنش¬گری لیگنین در تهیه چسب دارا می باشد؛ به¬طوریکه چسب اوره فرمالدهید حاوی لیگنین گلی اکسال شده دارای زمان ژله ای شدن و انتشار فرمالدهید کمتری در مقایسه با چسب اوره فرمالدهید حاوی لیگنین اصلاح نشده دارا می باشد. جایگزینی 15 درصد اوره مصرفی با لیگنین گلی اکسال شده علاوه بر کاستن میزان انتشار فرمالدهید و میزان جذب آب موجب کاهش معنی دار مقاومت برشی تخته لایه نمی گردد. از سوی دیگر نتایج این تحقیق نشان داد که نانو ذرات رس تقریبا به طور کامل در ماتریس چسب اوره- لیگنین- فرمالدهید پخش گردیده و موجب کاهش زمان ژله ای شدن و میزان فرمالدهید آزاد چسب می گردند. همچنین این نانوذرات موجب کاهش دمای انعقاد چسب های تولیدی و تغییر ساختار شیمیایی چسب می¬گردند. افزودن نانورس موجب بهبود ویژگی های فیزیکی (جذب آب و واکشیدگی ضخامت) و مقاومتی (مدول الاستیسیته، مقاومت خمشی، چسبندگی داخلی) تخته خرده چوب مورد مطالعه نیز می¬گردد. بررسی خواص چندسازه های تولیدی نشان داد که میزان انتشار فرمالدهید با افزودن نانوذرات رس کاهش می¬یابد. تخته خرده چوب های ساخته شده در دمای c?160 و زمان 5 دقیقه ویژگی های فیزیکی و مقاومتی بهتری نسبت به تخته خرده چوب های ساخته شده در دمای c?150و زمان 6 دقیقه نشان دادند.

در این پژوهش، اثر تیمار روغن گرمایی بر رفتار خزشی چوب راش مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور ابتدا بلوکه¬هایی از الوارهای راش به ابعاد 5 × 20 × 120 سانتی متر تهیه گردیدند و سپس توسط دستگاه روغن گرمایی با روغن سویا تیمار شدند. تیمار بلوکه¬ها در دماهای180 و 200 درجه سانتی گراد و مدت زمان های ماندگاری 12 و 15 ساعت انجام شد. نمونه ها در معرض چرخه های رطوبت نسبی 90 و 60 درصد قرار گرفتند. در این پژوهش رطوبت تعادل چوب در چرخه های رطوبت نسبی، خیز، خزش نسبی، مدول خزشی، فاکتور خزش و کارایی ضد خزشی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که تیمار روغن گرمایی سبب کاهش خزش نسبی و فاکتور خزش شد. همچنین بررسی کنونی نشان داد که تیمار روغن گرمایی سبب افزایش مدول خزشی و کارایی ضد خزشی شد.

در این پژوهش اثر دو نوع افزودنی هیدروکسید منیزیوم، دی اکسید تیتانیوم و ترکیب آنها بر ویژگی های هوازدگی طبیعی و دوام آتش چند سازه چوب پلاستیک ساخته شده از آرد چوب و پلی وینیل کلراید مورد ارزیابی قرار گرفتند. نمونه های چوب پلاستیک ساخته شده در دو شهر نور و اصفهان به مدت 270روز در برابر پرتوهای خورشید و در معرض شرایط هوازدگی طبیعی قرار گرفتند. نمونه های چوب پلاستیک در دوره های زمانی معین هوازدگی برای سنجش مقاومت-های مکانیکی و رنگ سنجی مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای تعیین تغییرات احتمالی ایجاد شده ناشی از هوازدگی طبیعی، سطح نمونه ها با استفاده از میکروسکوپ مورد مشاهده قرار گرفتند. هم چنین تغییرات رنگ، زاویه تماس، مقاومت خمشی، مقاومت به ضربه نمونه ها بر اثر هوازدگی طبیعی تعیین شدند. برای بررسی تغییر در ساختار شیمیایی آنها نیز طیف سنجی ftir صورت گرفت. برای بررسی دوام آتش، چند سازه های ساخته شده نیز بر اساس استاندارد iso 11925-3 مورد ارزیابی قرار گرفتند. در این نمونه ها مدت زمان دوام شعله و مدت زمان افروختگی اندازه گیری شدند. هم چنین میزان سطح زغالی شده نیز تعیین شد. نتایج نشان دادند که وجود افزودنی ها از شدت تغییر رنگ نمونه های چوب-پلاستیک بر اثر هوازدگی طبیعی می کاهد؛ در حالی که در نمونه های شاهد و فاقد افزودنی با گذشت زمان هوازدگی، تغییر رنگ در نمونه ها روی می دهد. در مقایسه با نمونه های شاهد، بر اثر افزودنی ها (به ویژه هیدروکسید منیزیوم) و با افزایش مدت زمان هوازدگی طبیعی از میزان افت زاویه تماس کاسته می شود. وجود افزودنی ها از افت مقاومت های مکانیکی در نمونه های چوب پلاستیک بر اثر هوازدگی جلوگیری می کند. این دوام در نمونه های دارای هیدروکسید منیزیوم بارزتر از دی اکسید تیتانیوم بود.آزمون شعله در نمونه ها نشان داد که هیچ یک از نمونه های ساخته شده دارای ویژگی آتش گیری نیستند. تعیین مدت زمان دوام شعله و دوام افروختگی نیز نشان داد که در نمونه های چوب پلاستیک شاهد و دارای افزودنی های مختلف، دارای هیچ شعله نمایان و یا افروختگی قابل اندازه گیری نبودند. این نکته نشان دهنده دوام زیاد چوب پلاستیک ساخته شده از پلی وینیل کلرید در برابر آتش بود. به طور کلی، اندازه گیری سطح زغالی شده نمونه ها، نشان دهنده افزایش سطح زغالی در نمونه های دارای هیدروکسید منیزیوم بود.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده تقاضای روز افزون صنایع برای چوب و کمبود منابع چوبی، سبب گرایش آنها به استفاده از گونه های تندرشد مانند صنوبر گردیده است. این گونه ها با داشتن دانسیته کم، از مقاومت های پایینی برخوردار هستند. در این تحقیق اصلاح چوب صنوبر با اعمال شیوه ای جدید تحت عنوان تیمار ترکیبی گرمآبی-مکانیکی (combined hydro-thermo-mechanical, chtm) به منظور بهبود ویژگی های مکانیکی و فیزیکی آن صورت گرفت. بدین منظور گرده بینه های چوب صنوبر (populus deltoids) از کلن 51/79 ایستگاه تحقیقات صنوبر صفرابسته گیلان تهیه گردیدند و به بلوک های چوبی به ابعاد 3mm500×55×50 تبدیل شدند. نمونه های تهیه شده در رآکتور حاوی آب، با دماهای 120، 150 و 180 درجه ی سانتی گراد و در طی زمان های ماندگاری 0،30 و 90 دقیقه تیمار شدند. پس از آن نمونه ها به مدت 20 دقیقه در پرس و تحت دماهای 160 و 180 درجه ی سانتی گراد و با ضریب فشردگی 60% فشرده شدند. پس از خشک شدن ویژگی های فیزیکی نمونه های تیمار شده شامل دانسیته، و فشردگی باقی مانده، بازگشت فنری، واکشیدگی شعاعی و جذب آب پس از چرخه های اول و پنجم و همچنین ویژگی های مکانیکی آنها؛ مدول الاستیسیته و مدول گسیختگی، مقاومت به ضربه، مقاومت به ساییدگی و سختی، مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان دادند که تیمار ترکیبی گرمآبی-مکانیکی سبب افزایش مقاومت های مکانیکی چوب صنوبر شد. به نحوی که با بالاتر رفتن دمای تیمار و دمای پرس همه ی مقاومت ها افزایش نشان دادند. به نحوی که در نمونه های تیمار شده در دمای 150 درجه ی سانتی گراد و به مدت 30 دقیقه که به عنوان برترین شناخته شدند، مدول الاستیسیته حدود (374%)، مدول گسیختگی (113%)، مقاومت به ضربه (261%) ، مقاومت به سایش(19%) و سختی (124%) افزایش داشتند. از سوی دیگر، بر اثر تیمار، جذب آب، واکشیدگی شعاعی و بازگشت فنری کاهش قابل توجهی نشان دادند؛ در حالی که فشردگی باقی مانده و دانسیته افزایش در خور توجهی داشتند. این نکته مبین اثر گذاری تیمار گرمآبی و اثر گرمای اعمال شده قبل از فشردن بود.

در این تحقیق خواص فیزیکی و مکانیکی مواد مرکب پوست- پلی پروپیلن مورد مطالعه و با خواص مواد مرکب چوب-پلی پروپیلن مورد مقایسه قرار گرفت. همچنین اثر تیمار با آب داغ و سود( 1% ) آرد پوست بر خواص مواد مرکب پوست-پلی پروپیلن و عملکرد سازگارکننده مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور آرد (پوست یا چوب) و پلی پروپیلن با نسبت وزنی 60 به 40 در حضور سازگارکننده (mapp) و عدم حضور آن مخلوط و بوسیله دستگاه اکسترودر دو مارپیچ ناهمسوگرد مواد مرکب ساخته شد. سطح مقطع اسمی مواد مرکب ساخته شده 1*7 سانتی متر مربع بود. خواص فیزیکی مانند دانسیته، جذب آب، واکشیدگی ضخامت و خواص مکانیکی مانند مدول الاستیسیته، مقاومت خمشی، مقاومت به ضربه بدون فاق اندازه گیری شدند. نتایج نشان دادند که مواد مرکب ساخته شده از آرد پوست تیمار نشده جذب آب و واکشیدگی ضخامت کمتری نسبت به مواد مرکب چوب-پلاستیک دارند. در عدم حضور سازگارکننده خواص خمشی و مقاومت به ضربه مواد مرکب پوست-پلی پروپیلن بیشتر از مواد مرکب چوب- پلی پروپیلن مشاهده شد اما در حضور سازگارکننده نتایج کاملا برعکس بدست آمد. تیمار پوست با آب داغ سبب افزایش جذب آب و کاهش واکشیدگی ضخامت، کاهش خواص مکانیکی و بهبود عملکرد سازگارکننده شده است. تیمار پوست با سود 1% سبب کاهش جذب آب و افزایش واکشیدگی ضخامت، افزایش نسبی خواص مکانیکی مواد مرکب شد و عملکرد سازگارکننده روی مقاومت به ضربه بهبود یافت.

در این تحقیق تاثیر مواد شیمیایی مختلف بر خواص فیزیکی و مکانیکی مواد مرکب هیبرید پلی پروپیلن، آرد چوب و الیاف شیشه، مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور نمونه¬های مواد مرکب هیبرید (با نسبت پرکننده به ماتریس 50 /50) با سطح مقطع mm^2 10×70 با استفاده از اکسترودر دو مارپیچ ناهمسوگرد، در حضور و عدم حضور سازگار کننده ساخته شد. جهت مطالعه اثر الیاف شیشه، مقدار آن در 3 سطح (0، 5 و 10 درصد) در نظر گرفته شده است. سپس نمونه¬ها به مدت یک هفته در مواد مختلف شیمیایی با غلظت¬های متفاوت شامل اسید کلریدریک (5، 10 و 20 درصد)، هیدروکسید سدیم (5، 10 و 20 درصد) و هیپوکلریت سدیم (2، 4 و 6 درصد) قرار داده شده و پس از خشک شدن، تغییر وزن و مقاومت¬های مکانیکی (مدول الاستیسیته، مقاومت خمشی و مقاومت به ضربه بدون فاق) آنها اندازه¬گیری شدند. ضمناٌ جهت مقایسه، خواص مکانیکی مواد غوطه¬¬ور نشده در محلول¬های شیمیایی نیز به عنوان شاهد اندازه¬گیری گردیدند. نتایج نشان داد که غوطه¬وری در هیدروکسید سدیم باعث افزایش وزن خشک نمونه¬ها می¬شود ولی محلول¬های اسید کلریدریک و هیپوکلریت سدیم، وزن خشک مواد مرکب را کاهش می دهد. محلول-های شیمیایی باعث کاهش شدید و قابل ملاحظة خواص مکانیکی مورد مطالعه شده است اما با افزایش غلظت محلول شیمیایی افت کمی در کاهش خواص مکانیکی مشاهده شده است. استفاده از mapp و الیاف شیشه نتوانسته است از کاهش شدید خواص مکانیکی مورد مطالعه جلوگیری نماید.

در این پژوهش، اثر شدت تیمار استیلاسیون و سازگار کننده mapp بر ویژگی های فیزیکی و مکانیکی مواد مرکب چوب پلاستیک مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور الیاف چوب با انیدرید استیک و بدون حضور کاتالیست واکنش داده شدند و به درصدهای افزایش وزن (wpg)0، 5/4، 5/7 و 68/17 درصد دست یافته شد. پلی پروپیلن، الیاف و سازگارکننده mapp (0، 2 درصد) در دمای c? 190 با اختلاط کننده داخلی مخلوط گردیدند و سپس نمونه های آزمونی با پرس گرم در دمای c? 185 ساخته شدند. خواص فیزیکی مانند دانسیته, جذب آب و واکشیدگی ضخامت (غوطه وری طولانی مدت در آب) و خواص مکانیکی مانند مدول الاستیسیته, مقاومت خمشی, مقاومت کششی و مقاومت به ضربه بدون فاق اندازه گیری شدند. همچنین به منظور تحلیل بهتر نتایج حاصل و مطالعه مرفولوژی سطوح شکست و ناحیه بینابینی پلیمرها و الیاف, مقاطع شکست نمونه های آزمون ضربه با استفاده از الکترون میکروسکوپ (sem) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان دادند که استیله کردن الیاف، تأثیر نسبتاً خوبی در کاهش جذب آب داشت. به طوری که افزایش شدت تیمار استیلاسیون، سبب افت جذب آب در ماده مرکب شد. استفاده از سازگار کننده mapp نیز سبب افت جذب آب گردید. اثر mapp در کاهش جذب آب نمونه های استیله نشده بیشتر و قابل ملاحظه تر از نمونه های استیله شده بود. واکشیدگی ضخامت در نمونه های تیمار شده به مقدار قابل ملاحظه ای کمتر از چوب پلاستیک تیمار نشده بود. استفاده از mapp در چوب پلاستیک تیمار نشده سبب کاهش واکشیدگی ضخامت گرددید؛ اما در نمونه های استیله شده، تفاوت چندانی بین چوب پلاستیک دارای سازگار کننده و بدون سازگار کننده مشاهده نشد. به طور کلی افزایش شدت استیلاسیون سبب کاهش مقاومت های مکانیکی مواد مرکب شد؛ در حالی که استفاده از سازگار کننده mapp سبب بهبود نسبی مقاومت مکانیکی گردید. این اثر در نمونه های تیمار نشده بیش از نمونه های تیمار شده بود. بررسی الکترون میکروسکوپی نمونه های چوب پلاستیک نشان داد که افزایش شدت تیمار سبب کاهش میزان خلل و فرج در ساختار چوب پلاستیک می گردد.

در این تحقیق نقش و اثر اجزاء مختلف الیاف حاصل از کارتن های کهنه بازیافتی (occ) بر ویژگی های فیزیکی و مقاومتی کاغذ حاصل از آن مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور occ بر مبنای مش های 30(a)، 50(b)، 100(c) و 200(d) به چهار جزء تفکیک شده و عدد کاپا و ابعاد الیاف این چهار جزء اندازه گیری شدند. سپس با ترکیب اجزاء مختلف، سه نوع خمیر a، ab و abc بدست آمد و این خمیرها با خمیرکاغذ اصلی occ با نسبت درصدهای مختلف ترکیب شدند. پس از اختلاط خمیر کاغذها و تهیه کاغذ دست ساز، تاثیر هر یک از اجزای خمیر روی با ویژگی های فیزیکی و مقاومتی کاغذ حاصل مورد بررسی و تجزیه تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج حاصل از اندازه گیری ها نشان داد که میزان دانسیته و ضخامت کاغذ با میزان الیاف بلند خمیر رابطه عکس دارد به نحوی که خمیرهایی که دارای بیشترین الیاف بلند هستند (a)، کاغذهایی با بیشترین میزان ضخامت و کمترین دانسیته را ایجاد کرده و بالعکس، خمیرهایی که کمترین الیاف بلند را دارا بودند (abc)، دارای کمترین میزان ضخامت و بیشترین دانسیته بودند. همچنین، نتایج نشان داد که در کلاسه های ابعادی الیاف استفاده از 50 درصد الیاف طبقه بندی شده به همراه خمیر occ بیشترین مقاومت به پارگی، استفاده از 25 درصد الیاف طبقه بندی شده به همراه خمیر occ بیشترین مقاومت به ترکیدن و استفاده از 10 درصد الیاف طبقه بندی شده به همراه خمیر occ، بیشترین مقاومت به کشش را ایجاد کرده است. به طور کلی نتایج این تحقیق نشان می دهد که با توجه به اثر متفاوت هر یک از گروه های ابعادی الیاف در تأمین ویژگی های کاغذ حاصله، تولید کاغذهای با ویژگی های مطلوب با استفاده از حالت های مختلف ترکیبی الیاف مختلف با یکدیگر امکان پذیر است.