در این پایان ابتدا به معرفی مدل های dea برای محاسبه کارایی شبکه ای می پردازیم این مدل ها از بخش ها و تولیدات میانی dmu ها برای اندازه گیری کارایی صرف نظر می کنند. پس کارایی محاسبه شده توسط این مدل ها حاصل نمی شود مناسب نخواهد بود. سپس مدل های شبکه ای را معرفی می کنیم که با در نظر گرفتن تولیدات میانی و و ارتباط بین بخش ها علاوه بر محاسبه کارایی هر dmu، کارایی هر یک از بخش های آن را نیز اندازه می گیرند. این مدل ها برای محاسبه کارایی با توجه به ماهیت مدل و یا نحوه ارتباط بین بخش های dmu بر حسب سری و موازی عمل می کنند. در انتها یک مدل کلی مستقل از ماهیت مدل و نحوه ارتباط بین بخش ها ارائه گردیده است که محاسبه کارایی کل سیستم را همزمان با کارایی بخش ها فراهم می آورد و رتبه بندی واحدهای ناکارا با روش ccr تقریبا برابر است و همچنین نتایج حاصل از این مدل با مدل شبکه ای کائو برابراسات. برتری این مدل نسبت به مدل کائو، جامع بودن مدل، کم کردن حجم محاسبات و مستقل بودن از نحوه ارتباط بین بخش ها است. همجنین این مدل توانایی ارزیابی شبکه های با بخش های که به صورت مدور و یا غیر مدور در ارتباط هستند را دارد.