هدف از اجرای این تحقیق، مقایسه اثربخشی درمان اسلامی و درمان شناختی-رفتاری در کاهش علائم مبتلایان به اختلال وسواس فکری - عملی بود. به این منظور از بین بیماران مراجع کننده به مراکز درمانی روانپزشکی و روانشناسی شهر مشهد که توسط روانپزشک یا روانشناس مسئول مرکز درمانی اختلال وسواس فکری - عملی آنان تایید شده بود، تعداد 45 نفر به صورت تصادفی در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در سه گروه درمان اسلامی، درمان شناختی-رفتاری و گروه کنترل گمارده شدند. با استفاده از پرسشنامه ییل براوون پیش تست و پس تست اجرا شد. جلسات درمانی یک بار در هفته و هر جلسه به مدت یک ساعت و در مجموع 8 جلسه برگزار شد. تحلیل نتایج با استفاده از روش تحلیل واریانس نشان داد که هر دو روش درمان اسلامی و درمان شناختی-رفتاری در کاهش علائم اختلال وسواس فکری - عملی موثر بوده و تفاوت معناداری بین آنها دیده نشد. تحلیل های اضافی نشان داد که سن، جنس، تحصیلات و وضعیت تأهل آزمودنی ها بر روی نتایج تأثیری ندارند.

چکیده: این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی گروه درمانی شناختی متمرکز بر طرحواره در کاهش علائم افسردگی دانشجویان انجام پذیرفت. پژوهش حاضر کاربردی و ازنوع شبه آزمایشی و طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل توجه است. جامعه آماری این پژوهش شامل همه دانشجویان دختر دانشگاه محقق اردبیلی بود که در سال تحصیلی 89-88 مشغول به تحصیل بودند و از افسردگی رنج می بردند. شیوع مادام العمر افسردگی را حدود 15 درصد و در زنان 25 درصد برآورد کرده اند. چون تعداد کل دانشجویان دختر برابر با 4000 نفر می باشد و چون شیوع افسردگی برابر با 15% برآورد می شود لذا کل جامعه آماری 600 دانشجو برآورد شده است. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس از میان دانشجویان دختر دانشگاه محقق اردبیلی که در تست افسردگی بک نمره ای بین 19 تا 29 کسب کردند، 26 نفر انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و کنترل توجه جایگزین شدند. سپس پرسشنامه طرحواره های ناسازگار اولیه یانگ (فرم کوتاه) با ضریب پایایی 94/0 و پرسشنامه افسردگی بک با ضریب پایایی 86/0 در پیش آزمون برای هر دو گروه اجرا شد. در گروه آزمایش مداخله از نوع گروه درمانی شناختی متمرکز بر طرحواره انجام شد. پس از پایان دوره 10 جلسه ای درمان (هفته ای دو جلسه به مدت 90 دقیقه) بار دیگر پرسشنامه طرحواره های ناسازگار اولیه یانگ (فرم کوتاه) و پرسشنامه افسردگی بک به عنوان پس آزمون در هر دو گروه اجرا گردید. نتایج حاصل از تحلیل آماری با آزمون های تحلیل واریانس چند متغییره و آزمون t مستقل نشان داد که گروه درمانی شناختی متمرکز بر طرحواره در مقایسه با گروه کنترل توجه، به طورمعنی داری (000/0>p) باعث کاهش نمره کلی در پرسشنامه طرحواره های یانگ شده است. در مورد هر یک ازطرحواره ها به طور جداگانه نتایج حاصل از تحلیل واریانس چند متغیره نشان داد که جز در طرحواره انزوای اجتماعی / بیگانگی(057/0>p) و طرحواره گرفتار/ خود تحول نیافته (074/0>p)، درمان بر کاهش نمرات سایر طرحواره ها به طور معنی داری موثر بوده است. همچنین نتایج حاصل از آزمون آماری t مستقل نیز تفاوت معنی داری را در کاهش نمرات افسردگی درگروه آزمایش نسبت به گروه کنترل توجه، پس از درمان نشان داد. همچنین نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چند متغیره نشان داد که طرحواره های محرومیت هیجانی، معیارهای سرسختانه و استحقاق نیز می تواند 65 درصد واریانس افسردگی را با استفاده از آزمون بک تبیین کنند.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی نقش اجتناب رفتاری در پیش بینی نشانه های افسردگی در مبتلایان به اختلال هراس اجتماعی بود. بدین منظور 30 نفر با تشخیص اختلال هراس اجتماعی مورد مطالعه قرار گرفتند. در این پژوهش از مصاحبه بالینی، پرسشنامه افسردگی بک، سیاهه فوبیای اجتماعی و مقیاس اضطراب اجتماعی لایبویتز برای جمع آوری داده ها استفاد شد. برای تحلیل داده ها علاوه بر آمار توصیفی، از روش های ضریب همبستگی پیرسون و روش تحلیل رگرسیون با روش ورود استفاد شد. نتایج نشان داد که بین متغیر های افسردگی، هراس اجتماعی و اجتناب رفتاری رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچمین نتایج حاکی از آن بود که اجتناب رفتاری سهم معناداری در پیش بینی تغییرات مربوط به نشانه های افسرگی در مبنلایان به اختلال هراس اجتماعی دارد . این یافته می تواند برای درمان هراس اجتماعی دستاورد مهمی بشمار آید.

آشفتگی فکر – عمل، نوعی سوگیری و تحریف شناختی است که در آن افکار و اعمال،بطورغیرقابل تفکیکی به یکدیگر پیوسته و متصل اند.این سازه، در رشد و تداوم بسیاری از اختلالات روانشناختی حضور دارد.پژوهش حاضر،بدنبال پیش بینی اختلال وسواس فکری – عملی و انواع آن و افسردگی اساسی، بر مبنای آشفتگی فکر – عمل و انواع آن است.همچنین از جمله اهداف این پژوهش، مقایسه آشفتگی فکر – عمل ،در دو گروه مبتلا به افسردگی و وسواس فکری – عملی با گروه بهنجار است.بدین منظور، سه گروه 50 نفری، از هریک از گروههای فوق الذکر به عنوان آزمودنی،با روش نمونه گیری در دسترس، انتخاب کرده وآزمودنیها، به پرسشنامه های افسردگی بک ،وسواسی پادوآ و مقیاس آشفتگی فکر – عمل پاسخ دادند.نتایج تجزیه و تحلیل رگرسیون چند متغیره با روش گام به گام نشان داد، آشفتگی فکر-عمل ویا یکی از زیر مقیاسهای آن، می تواند حدود 14 درصد واریانس افسردگی اساسی(p<0/01)،و حدود 15 درصد واریانس وسواس فکری-عملی(p<0/01)،و از 8 تاحدود 21 درصد از واریانس انواع زیر گروه های وسواسی(p<0/05)،را پیش بینی نماید.همچنین نتایج تجزیه و تحلیل واریانس چندمتغیره (مانووا)، نشان داد،بین گروههای مبتلا به وسواس فکری-عملی و افسردگی اساسی با گروه بهنجار، تفاوت معنی داری از لحاظ اخلاق (p<0/01)،و احتمال آشفتگی فکر-عمل(p<0/01)، وجود دارد.ولی دو گروه مبتلا به اختلال وسواس فکری-عملی و افسردگی اساسی از لحاظ اخلاق و احتمال آشفتگی فکر-عمل تفاوت معنی داری با یکدیگر ندارند.نتایج این یافته ها مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.

هدف پژوهش حاضر مقایسه اثر بخشی گروه درمانی انسانگرایانه ـ وجودی و گروه درمانی شناختی ـ رفتاری بر کاهش علائم اختلال شخصیت مرزی زندانیان مرد زندان مرکزی شهرستان بجنورد می باشد. بدین منظور ابتدا طی غربالگری مقدماتی که از 400 زندانی به عمل آمد، تعداد 105 مورد اختلال شخصیت مرزی مشخص گردید. از این تعداد 51 نفر به صورت تصادفی انتخاب و به همان شیوه در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل گماشته شدند. روش انجام پژوهش آزمایشی و از نوع پیش آزمون و پس آزمون گسترش یافته بود و ابزارها عبارت بودند از سومین ویراست پرسشنامه چند محوری بالینی میلون(mcmi-iii)، مقیاس شخصیت مرزی (stb)، مصاحبه بالینی ـ ساختار یافته dsm-iv-ir (scid) و پرسشنامه محقق ساخته جهت سنجش ویژگیهای جمعیت شناختی. پس از تحلیل داده ها به وسیله آزمون آماری تحلیل واریانس یک راهه(one way anova)، یافته ها نشان داد که بین دو روش گروه درمانی انسانگرایانه ـ وجودی و شناختی ـ رفتاری در کاهش علائم عامل تکانشگری، عامل علائم پارانوئیدی و تجزیه ای وابسته به استرس ، تفاوت معناداری وجود ندارد، اما در عامل ناامیدی و علائم اختلال شخصیت مرزی این تفاوت معنادار است. نتایج نشان دادند که هر دو روش فوق از گروه کنترل موثرتر بودند. همچنین بین میزان اثربخشی گروههای آزمایش در کاهش علائم اختلال شخصیت مرزی و عامل ناامیدی تفاوت معناداربود، به این صورت که گروه درمانی انسانگرایانه ـ وجودی از اثربخشی بیشتری برخوردار بود.

چکیده: هدف اصلی از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی برنامه پیشگیری از زورگویی اولویوس بر زورگویی، مهارت های اجتماعی و عزت نفس دانش آموزان کلاس پنجم ابتدایی می باشد. این تحقیق از نوع آزمایشی می باشد، که در آن از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل استفاده شده است. هر یک از دو گروه شامل 30 نفر دانش آموز زورگو می باشد که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و بطور تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل گمارده شدند. دانش آموزان هر دو گروه به پرسشنامه تجدید نظر شده زورگو/ قربانی اولویوس، مقیاس مهارت های اجتماعی ماتسون و مقیاس عزت نفس روزنبرگ پاسخ دادند. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات، برای بررسی فرضیه های پژوهش و تعیین میزان اثر بخشی برنامه بر زورگویی، مهارت های اجتماعی و عزت نفس آزمودنی ها، از روش تجزیه وتحلیل واریانس چندمتغیره (manova) و برای پاسخ به سئوال تحقیق از تحلیل رگرسیون چند متغیره به شیوه گام به گام استفاده شده است. نتایج نشان داد که دو گروه از نظر زورگویی دانش آموزان زورگو در سطح (01/0>p) تفاوت معنی داری دارند، ولی از نظر عزت نفس و زیر مقیاس های مهارت های اجتماعی، در پیش آزمون و پس آزمون از یکدیگر تفاوت معنی داری ندارند. یعنی آموزش برنامه به گروه آزمایشی فقط در کاهش زورگویی دانش آموزان زورگو موثر بوده است.نتایج تجزیه و تحلیل آزمون آماری رگرسیون چند متغیره، به روش گام به گام نشان داد که 44 در صد از واریانس زورگویی بوسیله عزت نفس قابل تبیین و پیش بینی است. اما زیر مقیاس های مهارت های اجتماعی مناسب، مهارت های اجتماعی نامناسب، تکانشی عمل کردن، برتری طلبی و گوشه گیری و حسادت نمی توانند پیش بینی کننده مناسبی برای زورگویی باشند. در این پِژوهش، نتایج این یافته ها مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.

هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی دو رویکرد تحلیل تبادلی و مدیریت استرس شناختی- رفتاری به شیوه ی گروهی بر رضایت زناشویی و کیفیت زندگی زنان دارای مشکلات زناشویی بود. روش این مطالعه آزمایشی با پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. به این منظور از بین زنان دارای مشکلات زناشویی مراجعه کننده به مراکز مشاوره و روانشناسی شهر اهواز 48 زن که ملاک های شمول در مورد آنها صدق می کرد به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی (تحلیل تبادلی و مدیریت استرس شناختی- رفتاری) و یک گروه کنترل قرار گرفتند. با استفاده از پرسشنامه رضایت زناشویی و کیفیت زندگی پیش آزمون و پس آزمون انجام شد. جلسات درمانی یک بار در هفته و هر جلسه به مدت یک ساعت و نیم و در مجموع 8 جلسه برای گروه تحلیل تبادلی و 10 جلسه برای گروه مدیریت استرس شناختی- رفتاری برگزار شد. تحلیل نتایج با استفاده از روش تحلیل واریانس چند متغیری انجام شد. نتایج نشان داد که هر دو رویکرد تحلیل تبادلی و مدیریت استرس شناختی- رفتاری در بهبود همه مولفه های کیفیت زندگی و ابعاد رضایت زناشویی به جزء مدیریت مالی و جهت گیری مذهبی موثر بودند. در ضمن رویکرد مدیریت استرس شناختی- رفتاری تغییری در رضایت زناشویی مرتبط با فعالیت های اوقات فراغت ایجاد نکرد. همچنین نتایج حاکی از این است که رویکرد مدیریت استرس شناختی- رفتاری نسبت به تحلیل تبادلی بر ابعاد جسمانی کیفیت زندگی موثرتر است، در حالیکه رویکرد تحلیل تبادلی از رویکرد مدیریت استرس شناختی- رفتاری در ارتباط با موضوعات شخصیتی، فعایت های اوقات فراغت، ازدواج و فرزندان و ارتباط با اقوام موثرتر می باشد.

هدف از پژوهش مقایسه مقایسه تئوری ذهن، حافظه و کارکردهای اجرایی در بیماران اسکیزوفرنی، دوقطبی و وسواسفکری – عملی و بررسی رابطه کارکردهای شناختی بر تئوری ذهن بررسی بود. 80 آزمودنی از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب ودر چهار گروه اسکیزوفرنی (تعداد=20)، دوقطبی (تعداد=20)، وسواس فکری– عملی(تعداد=20) و گروه بهنجار (تعداد=20) قرار داده شدند. آزمودنی ها با استفاده از آزمایه باور کاذب دسته اول و دوم و آزمایه پیشرفته تئوری ذهن، آزمون حافظه وکسلر و آزمون دسته بندی کارت های ویسکانسین ارزیابی شدند.در تجزیه و تحلیل داده ها، روش های آمار توصیفی، تحلیل واریانس چند متغیره، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره به کار رفت. نتایج تحلیل واریان چند متغیره نشان داد که به طور قابل ملاحظه ای در عملکرد بیماران اسکیزوفرنیا، دوقطبی و وسواس فکری- عملی آزمایه های تئوری ذهن، آزمون حافظه وکسلر و آزمون دسته بندی اختلال وجود دارد. این نقص ها در تئوری ذهن در بیماران به طور معناداری با کارکردهای شناختی رابطه دارند. این مطالعه نشان داد که بیماران اسکیزوفرنی، دوقطبی و وسواس فکری – عملی در پیش بینی رفتار خودشان و دیگران و درک تعاملات اجتماعی نقص دارند. اختلال در تئوری ذهن در بیماران اسکیزوفرنی، دوقطبی و وسواس فکری – عملی منعکس کننده نقص های کلی شناختی است بجای آنکه بیانگر نقص بارز در این اختلالات باشد.

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه سبک های عشق و سبک های دلبستگی با کیفیت زندگی و رضایت زناشویی معلمان زن شهرستان اردبیل بود. این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه معلمان شهر اردبیل می باشد نمونه آماری 100 نفر است که به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند ابزار پژوهش عبارتند از: پرسشنامه های سبک عشق هندریک، سبک های دلبستگی هازان و شیور، کیفیت زندگی و رضایت زناشویی انریچ. نتایج حاصل از ضریب همبستگی پیرسون نشان داد بین بعضی از سبک های عشق و سبک های دلبستگی با رضایت زناشویی و کیفیت زندگی رابطه مثبت معنی دار وجود دارد. و سبک های عشق رمانتیک ، تفننی و واقع گرا و سبک دلبستگی ایمن رضایت زناشویی را و سبک های رمانتیک، تفننی، واقع گرا و دوستانه و سبک دلبستگی ایمن، کیفیت زندگی را پیش بینی می کند.

این پژوهش دارای دو بخش است که در بخش اول، هدف بررسی شیوع نشخوار خشم در بین دانشجویان دانشگاه اردبیل و بررسی همبستگی بین خشم و نشخوار خشم است، روش آماری این بخش از پژوهش از نوع همبستگی است، جامعه آماری شامل تمام دانشجویان دانشگاه محقق اردبیلی، که در سال 91-90 که در دانشگاه مشغول تحصیل بودند، می باشد. نمونه گیری از نوع تصادفی ساده است که حجم نمونه شامل 300 نفر از دانشجویان دختر و پسر بود. ابزار بکار رفته شامل فهرست خشم صفت-حالت اسپیلبرگر برای خشم و مقیاس نشخوار خشم سوخودلوسکی بود که بر روی تمام افراد نمونه اجرا شد. نتایج حاصل از تحلیل آماری نشان داد که شیوع نشخوار خشم در بین دانشجویان تقریبا برابر با 8/6 درصد می باشد. بین نشخوار خشم و زیر مقیاس های آزمون خشم حالت-صفت اسپیلبرگر شامل خشم صفت، خشم حالت، بروز بیرونی خشم و بروز درونی خشم همبستگی معنا دار مثبت وجود داشت، اما. بین نشخوار خشم و زیر مقیاس کنترل بیرونی خشم و کنترل درونی خشم همبستگی منفی وجود داشت که معنا دار نبود .در بخش دوم این پژوهش هدف بررسی اثر بخشی درمان شناختی رفتاری در کاهش خشم و نشخوار خشم می باشد. این پژوهش از نظر روش از نوع شبه آزمایشی محسوب می شود و طرح آن دو گروهی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این تحقیق شامل زندانیان زندان اردبیل بود، که مشکل در کنترل خشم داشتند. روش نمونه گیری از نوع نمونه گیری در دسترس بود. حجم نمونه برابر با 26 نفر است که به صورت تصادفی در دو گروه گواه و آزمایشی گمارده شدند. آزمودنی های گروه آزمایشی 12 جلسه تحت مداخله شناختی- رفتاری قرار گرفتند، در حالی که گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند. ابزار بکار رفته شامل آزمون خشم صفت-حالت اسپیلبرگر برای خشم و آزمون نشخوار خشم سوخودلوسکی برای نشخوار خشم بودند، که قبل و بعد از مداخله در هر دو گروه اجرا شدند. داده های بدست آمده با استفاده از روش تحلیل واریانس چندمتغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان دهنده آن بود که درمان شناختی رفتاری بر کاهش خشم و بروز بیرونی و درونی آن تاثیر بسزایی داشته و کنترل بیرونی و درونی خشم افراد گروه آزمایشی نسبت به گروه کنترل تفاوت معنا داری نشان داد و همچنین درمان شناختی رفتاری در کاهش نشخوار خشم تاثیر معناداری گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل نشان داد .

چکیده: هدف این پژوهش، مقایسه اثربخشی دو روش آموزش راهبردهای فراشناختی و آموزش به وسیله نرم افزار بر بهبود کارکردهای شناختی و مهارت های خواندن دانش آموزان دارای نارساخوانی بود. این پژوهش به شیوه ی آزمایشی و با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل اجرا شد. جامعه ی پژوهش، شامل کلیه ی دانش آموزان نارساخوان مشغول به تحصیل درمرکز اختلالات یادگیری شهرستان مرند بودند که از میان آنها نمونه ای به حجم 60 نفر به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و در دو گروه آزمایش ( آموزش راهبرد های فراشناختی و آموزش به وسیله نرم افزار)و یک گروه کنترل قرار گرفتند. آزمون کیم کاراد وآزمون پیشرفت خواندن به عنوان پیش آزمون و پس آزمون از هر سه گروه به عمل آمد. جلسات مداخله یک بار در هفته و هرجلسه به مدت یک ساعت ودر مجموع 8 جلسه برای دو گروه آزمایشی به صورت جداگانه برگزار شد. نتایج پژوهش با استفاده از تحلیل واریانس چند متغیری نشان داد که هر دو روش آموزش راهبردهای فراشناختی و آموزش به وسیله نرم افزار بر روی محاسبه عددی، ادراک، حافظه کوتاه مدت و میان مدت و مهارت های خواندن موثر بوده و هر دو روش بر حافظه بلند مدت و تکمیل تصاویر و حافظه عددی تأثیر نداشتند. همچنین نتایج حاکی از این است آموزش راهبردهای فراشناختی نسبت به آموزش نرم افزار بر حافطه کوتاه مدت و حافظه میان مدت موثرتر است، در حالیکه آموزش نرم افزار بر ادراک موثرتر می باشد.

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه راهبردهای خودانگیخته یادگیری و عواطف خود آگاه با سبک های یادگیری دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهر اردبیل انجام شده است. روش پژوهش از نوع مطالعات همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه دختران مشغول به تحصیل در مقطع متوسطه شهر اردبیل در سال تحصیلی 92-91 می باشند. نمونه تحقیق 100 نفر از این دانش آموزان است که به شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای از جامعه آماری انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای مورد نظر از پرسش نامه های راهبرد های خودانگیخته برای یادگیری، عواطف خودآگاه و پرسش نامه سبک های یادگیری استفاده شده است. داده های پژوهش با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، روش رگرسیون چند متغیری و تحلیل واریانس چند متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. بر اساس یافته ها بین رشته های گوناگون تحصیلی از لحاظ سبک های یادگیری تفاوت معنی دار وجود دارد. همچنین بین سبک یادگیری مشاهده تاملی و سبک یادگیری مفهوم سازی انتزاعی با راهبردهای یادگیری رابطه معنی دار وجود دارد. بعلاوه عاطفه خودآگاه احساس گناه با تمام سبک های یادگیری ارتباط معنی دار دارد اما بین احساس شرم و سبک های یادگیری ارتباط معنی دار یافت نشد. تحلیل های اضافی نشان داد که بین سبک های یادگیری، راهبردهای خودانگیخته برای یادگیری و عواطف خودآگاه با عملکرد تحصیلی رابطه معنی دار وجود دارد. بنظر می رسد اصلاح راهبردهای یادگیری و عواطف خودآگاه و انتخاب سبک مناسب یادگیری در دانش آموزان بتواند بهبود عملکرد تحصیلی را به دنبال داشته باشد.

پژوهش حاضر با هدف مقایسه نظریه ذهن و کارکرد اجرایی در دانش آموزان دارای ناتوانی یادگیری و عادی انجام گرفت. روش پژوهش حاضر علی- مقایسه ای است. جامعه ی آماری در این تحقیق شامل کلیه دانش آموزان دارای ناتوانی های یادگیری و دانش آموزان عادی دبستانی شهر اردبیل می باشد که در سال تحصیلی 92-91 در مدارس این شهر مشغول به تحصیل بودند. نمونه پژوهش شامل 60 دانش آموز (30 نفر دانش آموز عادی و 30 نفر دانش آموز مبتلا به ناتوانی یادگیری) می باشند. دانش آموزان مبتلا به ناتوانی یادگیری به صورت در دسترس از مرکز توانبخشی دانش آموزان دارای ناتوانی یادگیری شهر اردبیل انتخاب شده همچنین 30 دانش آموزان عادی به شیوه همتا سازی بر اساس سن، جنسیت و پایه تحصیلی به صورت تصادفی خوشه ای از مدارس عادی استان اردبیل انتخاب شدند. برای جمع آوری داده های پژوهش از آزمون باور نادرست دسته اول و دوم، آزمون ایجاد نقش و خرده آزمون حافظه ارقام وکسلر استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها آزمون تجزیه و تحلیل واریانس چند متغیری (manova) به کار رفت. بر اساس یافته ها بین دانش آموزان دارای ناتوانی های یادگیری و عادی در سطوح اول و دوم نظریه ذهن تفاوت معناداری وجود داشت. همچنین نتایج نشان داد که بین دانش آموزان دارای ناتوانی یادگیری و دانش آموزان عادی از لحاظ کارکردهای اجرایی، جستجوی سریع دیداری، فراخنای ارقام مستقیم و معکوس تفاوت معناداری وجود دارد ولی در حافظه دیداری-فضایی تفاوت معناداری مشاهده نشد. در مجموع می توان گفت کودکان با ناتوانی یادگیری دچار نقص در مهارت های نظریه ذهن بوده و در مقایسه با کودکان عادی در مقایسه با کودکان عادی دچار ضعف درکنش های اجرایی هستند که با طراحی ابزارهای استاندارد ارزیابی و مداخلات متناسب برای آنها می توان گام موثری در کمک به این کودکان برداشت.

چکیده:: ورزش ومدیریت وزن اجزای ترکیب دهنده مهم یک زندگی سالم هستند.هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین ویژگیهای شخصیتی، توده بدن و تصویر بدن باانگیزه به ورزش در میان افراد است. پژوهش از نوع همبستگی توصیفی است. جامعه آماری شامل کلیه افراد بین 45-20 ساله است که در باشگاه های ورزشی پارس آباد به ورزش ایروبیک و بدن سازی می پردازند. نمونه حاضر شامل 50 زن و 50 مرد است که در باشگاه ها به ورزش می پردازند. به طور تصادفی دو باشگاه مردانه و دو باشگاه زنانه انتخاب شد و بعد به طور تصادفی ساده نمونه گیری افراد انجام شد. ابزار به کار گرفته شده در پژوهش حاضر عبارت است از پرسشنامه شخصیت هگزاکو، پرسشنامه تصویر بدنی کش، پرسشنامه دلیل به ورزش و فرمول شاخص توده بدنی، برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آنوا و رگرسیون استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که ویژگی های شخصیت، توده بدنی، و تصویر بدنی در میزان انگیزه به ورزش در افراد تاثیر دارد.

هدف از پژوهش حاضر مقایسه ی راهبردهای خودتنظیمی، احساس شادکامی، منزلت و اعتماد اجتماعی در دانش آموزان تیزهوش و عادی بود. در این پژوهش از روش علی - مقایسه ای استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان دختر و پسر دبیرستان های تیزهوش و عادی شهر اردبیل بود که در سال تحصیلی 93-1392 مشغول به تحصیل بودند. بدین منظور 60 نفر دانش آموز تیزهوش که در مدارس تیزهوشان مشغول به تحصیل بودند به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب گردید و 60 نفر دانش آموز عادی با آن ها همتاسازی شدند و پرسشنامه های راهبردهای خودتنظیمی، احساس شادکامی، اعتماد اجتماعی و مقیاس سنجش روابط همگنان برای تعیین منزلت اجتماعی بر روی آنها اجرا شد. داده های پژوهش با روش های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی تحلیل واریانس چندمتغیری (مانوا) تجزیه و تحلیل شدند. نتایج داده ها حاکی از آن بود که دانش آموزان تیزهوش در مقایسه با دانش آموزان عادی راهبردهای خودتنظیمی و انواع آن ( شناختی، فراشناختی و مدیریت منابع) را بیشتر به کار می برند و از منزلت اجتماعی بالایی برخوردارند. همچنین مقایسه ی دانش آموزان تیزهوش و عادی در مولفه های احساس شادکامی (کارآمدی، عزت نفس، سلامت،رضایتمندی و خلق مثبت) بیانگر تفاوت دو گروه در مولفه های کارآمدی، عزت نفس و خلق مثبت بود و در دانش آموزان تیزهوش در مقایسه با دانش آموزان عادی بیشتر بود. مقایسه ی دانش آموزان تیزهوش و عادی در مولفه های اعتماد اجتماعی (اعتماد بین شخصی، اعتماد تعمیم یافته، اعتماد نهادی و اعتماد به محیط) بیانگر تفاوت دو گروه در مولفه ی اعتماد نهادی بود و دانش آموزان تیزهوش از اعتماد نهادی بیشتری برخوردار بودند. بنابراین تیزهوشی می تواند در جریان یادگیری میزان استفاده دانش آموزان را از راهبردهای خودتنظیمی را افزایش دهد و منزلت اجتماعی و احساس شادکامی فرد را در آینده پیش بینی کند و باعث اعتماد افراد نسبت به نهادهای مختلف شود.

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان های شناختی-رفتاری و تن آرامی کاربردی مبتنی بر مدل ذهن آگاهی بر ابعاد سرشت/منش و حساسیت اضطرابی زنان مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر انجام شد. نمونه تحقیق شامل 1000 زنان( 35-18 ساله) ساکن شهر اردبیل بود که به شیوه در دسترس انتخاب شدند. با استفاده از طرح نیمه آزمایشی پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل همراه با پیگیری، 60 زن دارای اختلال اضطراب فراگیر در دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل(هر گروه 20 زن) به شیوه تصادفی جایگزین شدند. آزمودنیهای سه گروه به پرسشنامه های اختلال اضطراب فراگیر(gad-7 و (gad-iv ، پرسشنامه شخصیتی سرشت و منش و پرسشنامه حساسیت اضطرابی پاسخ دادند. آزمودنیهای گروههای آزمایش به مدت 16 جلسه تحت آموزش تن آرامی کاربردی و درمان شناختی رفتاری قرار گرفتند. در پایان آموزش و سه ماه بعد، آزمودنیهای سه گروه مجدداً به پرسشنامه شخصیتی سرشت و منش و پرسشنامه حساسیت اضطرابی پاسخ دادند. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس مختلط مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش تن آرامی کاربردی و درمان شناختی رفتاری موجب کاهش اجتناب از آسیب و افزایش ابعاد خودراهبری و همکاری(فقط درمان شناختی-رفتاری) در مرحله پس آزمون و پیگیری شده است. نتایج پژوهش همچنین نشان داد که کاهش در زیر مقیاس های ترس از واکنش اضطرابی و ترس از عدم کنترل شناختی و ترس از علایم قلبی عروقی و تنفسی بعد از روان درمانی ها در مرحله پس آزمون و پیگیری مشاهده شده است. یافته ها نشان داد که روان درمانی ها در زیر مقیاس های خود راهبری و ترس از واکنش اضطرابی، بالاترین ضریب تاثیر را داشتند.

یکی از مشکلات بهداشتی جدی جوامع بشری بیماری سرطان است که بشر هنوز نتواسته کاملا آن را مغلوب نماید. توجه به مسائل روانشناختی می تواند نقش بسزایی در ارتقای سلامت و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان داشته باشد. پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش الکسی تایمی، سبک های دلبستگی و مکانیزم انکار بر پیش بینی ادراک درد و جهت گیری زندگی در این بیماران انجام گرفت. طرح این پژوهش، مقطعی-توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه افراد مبتلا به سرطان بودند که در نیمه اول سال 1393 در مراکز بالینی و درمانی انکولوژی شهر شیراز بستری بودند. با در نظر گرفتن ملاک های شمول، تعداد 100 بیمار مبتلا به سرطان که تحت شیمی درمانی بودند، از جامعه پژوهش به شیوه نمونه گیری در دسترس از نوع هدفمند انتخاب شدند. ابزارهای جمع آوری اطلاعات مشتمل بر مقیاس الکسی تایمی تورنتو، پرسشنامه دلبستگی بزرگسالان هازان و شیور، مصاحبه نیمه ساختار یافته انکار سرطان، مقیاس دیداری شدت درد و مقیاس جهت گیری زندگی بود که به صورت انفرادی با بیماران توسط پژوهشگر تکمیل گردید. داده های به دست آمده نیز با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که ادراک درد با الکسی تایمی و سبک دلبستگی اجتنابی رابطه مثبت معنادار و با سبک دلبستگی ایمن و انکار رابطه منفی معنادار دارد. جهت گیری زندگی خوشبینانه نیز با الکسی تایمی و سبک دلبستگی اجتنابی ارتباط منفی و معنادار و با سبک دلبستگی ایمن و انکار ارتباط مثبت معنادار دارد. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نیز نشان داد که متغیرهای انکار و سبک دلبستگی ایمن توان پیش بینی 43% از واریانس ادراک درد در بیماران مبتلا به سرطان را داشتند و متغیرهای انکار و الکسی-تایمی نیز توان پیش بینی 25% واریانس جهت گیری زندگی خوشبینانه را در این بیماران داشتند. بر اساس نتایج پژوهش حاضر، توجه به متغیرهای الکسی تایمی، سبک های دلبستگی و انکار می تواند در کاهش ادراک درد و افزایش جهت گیری زندگی خوشبینانه بیماران مبتلا به سرطان نقش داشته باشد.