فرانسیس، لافوند، اُلسون و اسکیپر (2005) شواهدی ارائه نمودند که کیفیت اقلام تعهدی با هزینه ی سرمایه رابطه ی معکوس دارد. اما، کُر، گای و وِردی (2007) بین کیفیت اقلام تعهدی و بازده آتی سهام رابطه ای نیافتند و به این نتیجه رسیدند که شواهدی مبنی بر اینکه کیفیت اقلام تعهدی در قیمت ها لحاظ شده باشد وجود ندارد. در این پژوهش فرض بر این است که نتایج کُر و همکاران (2007) به این دلیل به وقوع می پیوندد که شرکت های دارای کیفیت پایین اقلام تعهدی در آینده جریان های غیر منتظره ی منفی را تجربه می کنند، که باعث ایجاد بازده منفی می شود و بازده بالای مورد انتظار برای چنین شرکت هایی را کاهش می دهد. اما مشابه کُر و همکاران (2007) و سایر پژوهش های انجام شده در ایران در این تحقیق نیز با مطالعه ی داده های مربوط به 185 شرکت از سال 1377 تا 1386 پس از کنترل تغییرات غیرمنتظره ی جریان های نقدی با استفاده از ورود متغیر جانشینی برای آن در مدل های قیمت گذاری دارایی یا استفاده از معیار کیفیت اقلام تعهدیی که دارای همبستگی کمتری با آن تغییرات است، رابطه ی معناداری بین کیفیت اقلام تعهدی و بازده مورد انتظار سهام یافت نشد. به طور کلی، این پژوهش شواهدی به این بحث رو به رشد که کیفیت اقلام تعهدی با هزینه ی سرمایه در ارتباط است می افزاید.