پژوهش حاضر به بررسی نقش عناصر بیان نمایشی در تئاتر کودک و نوجوان ،با رویکرد تئاتر درمانی پرداخته است . در فصل اول پیشینه هنر تئاتر تا دوران معاصر مورد بحث قرار گرفته و بعد از آن به تشریح عناصر بیان نمایشی پرداخته شده است . با توجه به اینکه تئاتر کودک و نوجوان به دلیل نوع مخاطب خاص آن ، از جهات بسیاری می تواند مورد بررسی قرار گیرد ، فصل دوم به شناخت این گروه سنی و ویژگی ها ی آنها اختصاص دارد . فصل سوم به تئاتر کودک و نوجوان به عنوان موضوع اصلی این نوشتار پرداخته شده است ؛ سیر تاریخی تئاتر کودک و نوجوان ، مفاهیم ، ویژگی ها ، روش ها ، ساختار و همچنین آسیب شناسی این نوع از تئاتر مورد بررسی قرار گرفته است . در فصل چهارم به تئاتر درمانی که گونه ای خلاق از هنر درمانی است ، پرداخته شده است ؛ روند شکل گیری ، تعاریف ، اجزا و الگوی تئاتر درمانی مورد بررسی قرار گرفته است و عناصر بیان نمایشی ویژه تئاتر کودک و نوجوان در تئاتر درمانی مورد بحث قرار گرفته است . از آنجا که این پژوهش با رویکرد درمانی تئاتر کودک و نوجوان صورت گرفته ، پژوهشگر تئاتر درمانی را برای کودک و نوجوان موثرترین روش در برطرف نمودن مشکلات آنها دانسته است . با مراجعه به این فصل می توان دریافت که از تکنیک های نمایشی در تئاتردرمانی با کودک و نوجوان استفاده می شود . اصلی ترین سوال تحقیق بررسی تأثیر عناصر بیان نمایشی در تئاتر کودک و نوجوان است که براساس آن فرضیه موثر بودن عناصر نمایشی بر این نوع تئاتر با رویکرد درمانی شکل گرفته و نتیجه گیری شده که در تئاتر درمانی با کودک و نوجوان، عناصر نمایشی نقش موثری را ایفا می کند و استفاده از این روش برای درمان این نوع مخاطب خاص مناسب تشخیص داده شد. براین اساس پژوهشگر به ارائه پیشنهاداتی در زمینه استفاده این روش در ایران با تکیه بر تأثیر عناصر نمایشی، پرداخته است.