هدف کلی این پژوهش "تعیین اثربخشی درمان شناختی-رفتاری بر روی کودکان آزاردیده جسمی" بود. این تحقیق از نوع آزمایشی بوده و به صورت کنترل گروههای نابرابر با دو گروه می باشد. برای شناسایی کودکان آزاردیده جسمی ابتدا آیتمهای مربوط به مقیاس آزار جسمی بر روی 306 دانش آموز دختر دو مدرسه از مدارس دخترانه ابتدایی شهر اردبیل به اجرا درآمده سپس از بین 70 کودکی که بالاترین نمرات را بدست آورده بودند، 30 دانش آموز به صورت تصادفی انتخاب گردیدند. در فرآیند درمان این 30 نفر به 25 نفر افت پیدا کرده و در قالب دو گروه آزمایش و کنترل قرار داده شدند. جلسات درمانی در 8 قالب جلسه تشکیل شد. در این جلسات روش درمانی شناختی-رفتاری (تکنیکهای کنترل خشم و ابراز وجود برای کاهش پرخاشگری و تن آرامی و بازسازی شناختی برای نشانه های اختلال استرس پس از سانحه) مورد استفاده قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری تحلیل واریانس چندمتغیره (manova) و آزمون t مستقل استفاده شد. یافته های پژوهشی نشان داد، نمرات آزمون پرخاشگری کودکان آزاردیده به صورت کلی و نیز مولفه های آن یعنی خشم، تهاجم و لجاجت نسبت به گروه کنترل در مرحله پس آزمون نیز تفاوت معنی داری از خود نشان داد. همچنین یافته ها نشان داد که درمان شناختی-رفتاری باعث کاهش در نشانه های اختلال استرس پس از سانحه به صورت کلی و نیز هر سه مولفه آن یعنی تجربه مجدد، برانگیختگی و اجتناب می شود.