ناتوانی های یادگیری ارتباط تنگاتنگی با مشکلات هیجانی، اجتماعی و رفتاری دارد و داشتن ناتوانی در یادگیری برای پیشرفت تحصیلی عامل مضری محسوب می شود؛ به ویژه اگر مشکلات هیجانی، اجتماعی و رفتاری در نتیجه تلاش های صورت گرفته برای کنار آمدن با ناتوانی های یادگیری و ناکامی های مکرر پدید آید. هدف پژوهش حاضر " مقایسه پذیرش همسالان، سازگاری و ادراک از خود در دانش آموزان دارای ناتوانی در یادگیری و دانش آموزان عادی " بود. نمونه تحقیق شامل 160 دانش آموز (40 دانش آموز دارای ناتوانی در یادگیری، 40 دانش موز دارای پیشرفت تحصیلی پایین، 40 دانش آموز دارای پیشرفت تحصیلی متوسط و 40 دانش آموز دارای پیشرفت تحصیلی بالا) بود که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. دانش آموزان دارای ناتوانی های یادگیری با استفاده از سیاهه های معلم ساخته و چک لیست های محقق ساخته، مصاحبه با دانش آموز و معلمان آنها و استفاده از ملاک های معتبر dsm-iv-tr تشخیص داده شدند. برای جمع آوری اطلاعات درباره متغیرهای پژوهش از آزمون سوسیومتری، مقیاس محقق ساخته پذیرش همسالان، پرسشنامه شخصیتی کالیفرنیا، مقیاس شایستگی اجتماعی فلنر و مقیاس ادراک از خود هارتر استفاده شد. همچنین برای کنترل متغیر هوش آزمون هوشی ریون بر روی همه آزمودنی ها اجرا شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیری (mancova)صورت گرفت. همچنین از آزمون های پیگیری hsd برای مقایسه دو به دوی گروه ها استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که میزان شیوع ناتوانی در یادگیری دانش آموزان مقطع راهنمایی 01/8 درصد بود. همچنین نتایج نشان داد بین دانش آموزان دارای ناتوانی در یادگیری و دانش آموزان دارای پیشرفت تحصیلی پایین، متوسط و بالا در متغیرهای پذیرش همسالان از نظر خود، پذیرش همسالان از نظر همکلاسی ها، سازگاری تحصیلی، شایستگی اجتماعی، ادراک از خود و سازگاری تحصیلی تفاوت معنی داری وجود دارد. هر چند در برخی از خرده مقیاس های این متغیرها، در چهار گروه تفاوت معنی داری بدست نیامد. نتایج این پژوهش می تواند اطلاعاتی در اختیار درمانگران و مشاوران قرار دهد تا با مداخلات خود دانش آموزان دارای ناتوانی در یادگیری را در مقابله با مشکلات یادگیری، هیجانی، رفتاری و اجتماعی کمک نماید.