این پایان نامه به تکنیک های مختلف طراحی اسیلاتورهای lc کم نویز می پردازد. تحلیل هایی برای ساختار کلی این اسیلاتورها صورت می گیرد که نتیجه ی آن فرمول هایی است که نویزفاز اسیلاتورهای lc را محاسبه می کند. بر مبنای فرمول های استخراج شده روش های طراحی در شرایط مختلف ذکر خواهد شد. برای مثال نشان داده خواهد شد که به ازای مصرف توان معلوم چگونه باید یک اسیلاتور طراحی کرد که کمترین نویزفاز را داشته باشد و یا نشان می دهیم که در حالتی که نگرانی اصلی نویزفاز باشد و توان مصرفی از درجه ی دوم اهمیت برخوردار باشد، چگونه باید اسیلاتور را طراحی کرد. یک ساختار اسیلاتور بسیار کم نویز معرفی خواهد شد که از نقطه نظر مینیمم نویزفاز قابل حصول عملکرد بهتری نسبت به ساختارهای پیشین اسیلاتورهای lc دارد. به صورت تحلیلی نشان خواهیم داد که چرا در این اسیلاتور پیشنهادی مینیمم نویز فاز قابل حصول کمتر از سایر ساختارها است. باز هم تحلیل های نویزفاز انجام می شود و فرمول های بسته ای بر حسب پارامترهای مدار اسیلاتور برای نویزفاز ناشی از منابع مختلف نویز استخراج می شود. این فرمول های بسته تطابق بسیار عالی با نتایج شبیه سازی ها دارند. در قسمت آخر این پایان نامه، اسیلاتور های تربیعی بررسی خواهند شد. باز هم تحلیل های جدیدی صورت خواهد گرفت و فرمول های بسته ای برای دامنه و فرکانس نوسانات، نویز فاز و خطای فاز در این دسته از اسیلاتور ها استخراج خواهد شد. فرمول های حاصل شده در حالات خاص به فرمول هایی که سابقاً درجاهای دیگر به دست آمده است ساده می شود. تحلیل انجام شده اهمیت استفاده از فاز تزویج نزدیک به 90 درجه به منظور تزویج بهینه دو اسیلاتور lc نشان می دهد. در نهایت بر مبنای تحلیل های انجام شده یک اسیلاتور تربیعی معرفی خواهد شد که نسبت به اسیلاتور های تربیعی موجود نویز فاز کمتر و دقت فاز بیشتری دارد.