با توجه به بررسی هایی که در رمان های مورد نظر صورت پذیرفت، نتایجی از این قرار به دست آمد: 1. مشترکات انسانی، جغرافیا را درمی نوردد و انسان ها را در حوزه آلام بشری به یگانگی آرمانی سوق می دهد. آن چه علی زاده می نویسد به همان اندازه آشنا است که نوشته اتوود. 2. هر یک از این رمان ها تابلوی نسبتا کاملی از جامعه نویسندگان ان ها است. 3. رویکرد زنانه در این آثار به هم ذات پنداری و تشریح احوالات درونی زن، محدود می شود. 4. در رمان های مورد نظر هیچ گونه تعارضی نسبت به جنسیت زن به چشم نمی خورد. 5. این نویسندگان با پرداختن به مشکلات زنان، سعی در ایجاد زمینه لازم برای نگرش نقادانه بر دیدگاه های مردمحوری جامعه را دارند. 6. انعکاس ستم دیدگی ها، بی پناهی ها، ناکامی ها، فداکاری ها و چشم پوشی های زنان، در آثار این نویسندگان، به منظور تولید عناد نسبت به مردان نیست. بلکه تلاشی است، برای رهاندن مردان از خویشتن خویش، تا در تابلوی رمان، به نظاره خود، بنشیند. 7. نگرش واقع بینانه ی این نویسندگان، برخاسته از دیدگاهی مردستیزانه نیست. بلکه مبتنی بر تاریخی است انباشته از بی عدالتی. 8. در این رمان ها خاطر نشان می شود که زنان خواهان سهم زنانه خویش از طبیعت اند و به ایجاد فضایی برابر، برای رشد و بالندگی، در ورای دیدگاهی روشنفکرانه می اندیشند. 9. نگرش این نویسندگان به مشکلات زنان، با دیدگاه عدالت خواهی و برابری، صورت گرفته است و در نوشته هایشان تمایلی به انکار مرد نمی بینیم. 10. بازتاب گسترده مسائل اجتماعی در رمان های این نویسندگان بیان گر وسعت اندیشه و گذر آنان از حوزه جنسیت است. 11. درخشش زنان در عرصه های مختلف اجتماعی از جمله ادبیات، نشان دهنده برخورداری های آنان از تواندمتدی ها و قابلیت های به القوه بی شمار است. 12. آنچه باعث گردید است تا رشد زنان نسبت به مردان از روند کندتری برخوردار باشد، علاوه بر شرایط نامطلوب اجتماعی فقدان آگاهی و وقوف زنان به حقوق انسانی خویش است. 13. از آن جایی که جامعه برای رشد خود به یک اندازه نیازمند زنان و مردان کارآمد است طرح احقاق حقوق زن . برابری های اجتماعی به معنی تولید نفاق در جامعه نیست. 14. بی تردید با بلوغ فکری جامعه و در محیطی خردمندانه، تفاوت جنسیت، موجبات برتری یکی بر دیگری را فراهم نخواهد آورد. 15. در انتها باید خاطرنشان ساخت که علی رغم همه تلاش های قابل تقدیر اندیشمندان، نویسندگان و شاعران، برای رفع سوء تفاهم تاریخی میان زن و مرد همچنان جامعه در مقابل احقاق حقوق زنان مقاومت نشان می دهد و از طرفی ما شاهد جریان های فکری افراطی که در آن یا زنان به انکار مرد برخاسته اند و یا به ناخودآگاه مردانه اندیشیده اند می باشیم.