پس انداز ملی به عنوان یکی از عوامل مهم رشد و توسعه یک کشور، همواره مورد مطالعه اقتصاددانان بوده است. در نظریات و مطالعات تجربی اقتصادی متعدد، جمعیت در سن کار که معمولاً پس انداز مثبت جامعه از فعالیت این گروه تامین می شود، مورد توجه قرار گرفته است. در این مطالعه با تکیه بر فرضیه دوران زندگی آندو و مودگلیانی، عوامل موثر بر پس انداز ملی مورد بررسی قرار گرفته است. آنچه که در این مطالعه بر آن تأکید می ورزیم، اثر عامل جمعیت و یا به عبارت بهتر، اثر تغییر ساختار سنی جمعیت بر پس انداز ملی است. به همین منظور متغیرهای جمعیتی در قالب سه گروه سنی کمتر از 15 سال،بین 15 تا 65 سال و بالاتر از 65 سال در الگو لحاظ شده است. داده های مورد استفاده به صورت داده های سری زمانی سالانه و برای دوره زمانی 83-1353 می باشد. الگوی مورد نظر را با استفاده ازروش حداقل مربعات معمولی(ols) برآورد کرده ایم. نتایج، موید آن است که افزایش نسبت جمعیت کمتر از 15 سال در جامعه، پس انداز ملی را کاهش می دهد. در مقابل، افزایش جمعیت نسبی در سنین 15 تا 65 سال،موجب افزایش پس انداز ملی می گردد. از سوی دیگر،افزایش جمعیت نسبی در گروه سنی 65سال و بیشتر، پس انداز ملی را کاهش می دهد. همچنین نتایج نشان می دهد که اثر حجم نقدینگی واقعی بر پس انداز ملی منفی، و اثر درآمد ملی و پس انداز دوره قبل بر حجم پس انداز ملی مثبت می باشد