زون های خرد شده از مناطقی هستند که برای اکتشاف آب زیرزمینی مورد توجه آب شناسان می باشنند چرا که آب از مسیر شکستگی ها به درون آبخوان منتقل می شود، از طرف دیگر این مسیرها بواسطه انحلال گسترش می یابند و باعث بالا رفتن هدایت هیدرولیکی در سنگ می شوند. سازندهای سخت بختیاری ، ایلام-سروک و آسماری که بیشترین وسعت دشت پلی– میانرودان به خود اختصاص داده اند، بر اثر فشارهای تکتونیکی دارای شکستگی های متعددی هستند .از اینرو در تحقیق حاضر به بررسی تأثیر سیستم شکستگی سازند کنگلومرای بختیاری بر آبخوان دشت، که بیشترین وسعت را در دشت دارد، پرداخته شده است .محدوده دشت پلی– میانرودان در شمال شرق شهرستان لالی ، بین طول جغرافیایی 49 درجه و 4 دقیقه تا 49 درجه و 18 دقیقه شرقی و عرض جغرافیایی 32 درجه و 22 دقیقه تا 32 درجه و 35 دقیقه شمالی قرار دارد.این محدوده بر اساس تقسیم بندی واحدهای ساختمانی ـ رسوبی ایران در دو منطقه زاگرس مرتفع و چین خورده که توسط فروبار دزفول از یکدیگر جدا شده اند، قرار گرفته است. روند عمومی این منطقه تقریباً شمال غرب ـ جنوب شرقی است که در آن رسوبات مزوزوئیک و ترشیر بر روی هم قرار گرفته اند. در اجرای این تحقیق از فناوری سنجش از دور که یکی از ابزارهای موثر در زمینه مطالعات مختلف و خصوصاً علوم زمین بدلیل سرعت و دقت زیاد و نیز هزینه کم آن،استفاده شده است. پس از استخراج اطلاعات از تصاویر ماهواره ای با استفاده از نرم افزارهای تخصصی سیستم اطلاعات جغرافیایی gis ، همپوشانی و تحلیل های مختلف انجام شده است.به این منظور پس از تهیه لایه شکستگی های دشت و لایه های متعدد دیگر، تحلیل های مختلفی با منابع آب زیرزمینی منطقه ( چشمه ها و چاه ها ) انجام شده است. از سوی دیگر برای تدقیق اطلاعات بدست آمده ، از اطلاعات زیرسطحی دشت ( مقاطع ژئوفیزیک ) نیز بهره گرفته شده است که نتایج سودمندی بین سیستم شکستگی در سازند کنگلومرای بختیاری با آب زیرزمینی بدست آمده است .