هیوم در کتاب مزبور این بحث را فرع بر این موضوع قرار داده که تمایزات اخلاقی از عقل ناشی نمی شوند و منشأ آن ها احساسات درونی می باشند و عقل تنها روابط تصورات و استنتاج امور واقع را بررسی می کند. هیوم در عین حال، منکر رابطه ی منطقی بین «بایدها» و «هست ها» بوده او در اخلاق بیشتر به نتایج علمی می اندیشد. علامه طباطبایی فیلسوف مشرق زمین، نیز با طرح نظریه ی اعتباریات خود و تفکیک اعتباریات از حقایق به چنین بحثی می پردازد و قائل به عدم رابطه ی منطقی میان «بایدها» و «هست ها» می باشد ولی در عین حال، ادراکات اعتباری را انشای محض نمی داند بلکه آن ها را انشای مبتنی بر واقع تلقی می کند، و به لحاظ همان واقعیت ها قابل بررسی می شمارد.