این پژوهش بر اساس مشاهدات و گزارشات میدانی بر روی خط لوله انتقال گاز شاخه e ایستگاه تزریق گاز مارون / شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب انجام شد. خوردگی میکروبی در واقع تخریب و یا از بین بردن یک فلز می باشد که به طور مستقیم یا غیرمستقیم در نتیجه فعالیت موجودات زنده است. قسمت اعظم خوردگی میکروبی در صنعت مربوط به باکتری های احیاء کننده سولفات است. این باکتری ها در محیط های آبی با حداکثر غلظت 30 درصد نمک طعام در دماهای 50- تا 105+ درجه سانتی گراد، فشارهای هیدرواستاتیکی 700 الی 1000 اتمسفر و بلاخره در ph های حدود 14 نیز یافت شده اند. با توجه به بی هوازی بودن این باکتری جمعیت آن به مقدار عدم وجود اکسیژن بستگی دارد. در این پژوهش بررسی عملکرد باکتری های احیاء کننده سولفات و نقش آنها در خوردگی این خط لوله مورد بررسی قرار گرفت. بر این اساس در طول مسیر خط لوله 5 نقطه جغرافیایی با جنس خاک متفاوت انتخاب شد و در 3 عمق مختلف کوپن های خوردگی متصل به سیستم حفاظت کاتدی و کوپن هایی بدون اتصال به سیستم حفاظت کاتدی به مدت 90 روز در اطراف خط لوله نصب گردید و رفتار خوردگی آنها بررسی شد. با استفاده از کیت های تشخیص srb و کیت های شمارش باکتری های هوازی وجود باکتری های احیاء کننده سولفات و باکتری های هوازی در عمق زمین این مناطق و اطراف خط لوله اثبات شد. تصاویر میکروسکوپ نوری مشخص می نماید که خوردگی موضعی در این مناطق ایجاد شده است و در نمونه برداری از محصولات خوردگی سطح لوله و سطح کوپن های نصب شده و بررسی xrd وجود ترکیبات هیدروکسید آهن و کوارتز و سولفید آهن مشخص شد. پتانسیل سیستم حفاظت کاتدی خط لوله در 5 نقطه مورد نظر در فواصل زمانی معین اندازه گیری شد. در بررسی نرخ خوردگی کوپن ها مشخص شد که در این مناطق، خوردگی تحت تاثیر باکتری های احیاء کننده سولفات اتفاق افتاده است. نتایج نشان می دهد که بازدهی حفاظت کاتدی در خاک حاوی srb و خاک بدون srb با هم تفاوت دارد. با افزایش پتانسیل پلاریزاسیون کاتدی به سمت مقادیر منفی تر تعداد باکتری ها کاهش و خوردگی میکروبی کمتر می شود.