«عملیّات استشهادی» و «ترور»، از پدیده هایی هستند که امروزه از سوی دولتها، جریانهای سیاسی، رسانه ها، پژوهشگران حوزه سیاست، فقه و حقوق، به طور اساسی، مورد توجّه واقع شده است. . از سوی دیگر، بسیاری از دشمنان و حتّی مسلمانان از عملیّات استشهادی با عنوان «عملیّات انتحاری» یاد کرده و اتّهام «تروریست» را متوجّه مسلمانان می کنند. از این رو برّرسی فقهی و حقوقی این دو موضوع و بازکاوی آن از نگاه فقه و حقوق در مسیر درک صحیح، ضروری به نظر می رسد. این پژوهش درآغاز به معناشناسی واژه های «ترور» و «عملیّات استشهادی» در فرهنگنامه ها علوم سیاسی و فرهنگ لغات عربی و بازخوانی مفاهیم مشابه و مرزبندی آنها با لغات قریب المعنی پرداخته و آن گاه پیشین? این مباحث در صدر اسلام را به بحث نشسته است . در بررسی فقهی، ادلّهعامّه و خاصّه از آیات، روایات، ادلّهعقلی، فروع فقهی، فتاوای فقیهانِ قابل استناد در ردّ «ترور» و جواز «عملیّات استشهادی» به طور جداگانه، ارائه شده است. در پایان هر بخش، مواد حقوقی مختلفی از حقوق بشر از دیدگاه اسلام و غرب به منظور اثبات مدّعی، مورد بررسی قرارگرفته است، تا حصول نتیجه نهایی را به صواب نزدیک تر کند