یکی از مشکلات عمده صنعت، خوردگی فلزات و هزینه های ناشی از آن است که این هزینه ها، فقط جنبه ی مالی نداشته و گاهی اوقات خسارات جبران نشدنی نیز به همراه دارد. آهن و آلیاژهای آن از پر کاربردترین مواد مصرفی در صنعت هستند. اگرچه با افزودن فلزات و مواد دیگر به آهن و تولید آلیاژهای آن، میزان خوردگی این فلز را تا حد زیادی کاهش می دهند، اما امروزه هنوز هم کنترل خوردگی این فلز و آلیاژهای آن در محیط های اسیدی از مسائل مهم به شمار می رود. فلز فولاد زنگ نزن 304 از افزودن کروم و نیکل به آهن به وجود می آید و نسبت به فلز آهن، مقاومت بیشتری در برابر خوردگی از خود نشان می دهد. سولفوریک اسید به میزان زیادی در پالایش نفت و در کارخانجات تولید کننده کودها، رنگ ها، رنگدانه ها، رنگینه ها و مواد منفجره استفاده می شود. اما استفاده از این اسید در کنار فلزاتی همچون آهن، مشکلات وسیعی را در حوزه ی خوردگی به وجود می آورد. کاربرد بازدارنده ها، یکی از روش های بهبود و کاهش خوردگی می باشد که در سال های اخیر، مورد توجه محققان زیادی در سراسر جهان قرار گرفته است. در این پژوهش، اثر بازداری سه مشتق جدید ترکیب پیریمیدین-2-تیون به عنوان بازدارنده خوردگی برای فلز فولاد زنگ نزن 304 در محیط سولفوریک اسید 6 مولار با روش های مختلفی از جمله کاهش وزن، پلاریزاسیون تافلی، امپدانس الکتروشیمیایی، آنالیز سطح و مطالعات کوانتومی بررسی شده است. نتایج حاصل از روش کاهش وزن بیان می کنند که افزایش غلظت بازدارنده، عامل موثری در جهت کاهش خوردگی است اما افزایش طولانی زمان، نمی تواند خوردگی را زیاد کاهش دهد. داده های به دست آمده از روش های الکتروشیمیایی، درصد بازدارندگی تا 96 درصد را برای هر سه بازدارنده نشان می دهند. نتایج حاصل از پلاریزاسیون تافلی نشان می دهد که این سه ترکیب، به عنوان بازدارنده های مخلوط عمل کرده و پتانسیل خوردگی را به مقدار چشمگیری جابجا نمی کنند. اندازه گیری های امپدانس بیان می کنند که با افزایش غلظت بازدارنده در محیط اسیدی، مقدار مقاومت پلاریزاسیون و به تبع آن درصد بازدارندگی فلز افزایش می یابد. کلیه روش ها، با درصد تطابق نسبتاً خوبی نشان می دهند که افزایش غلظت بازدارنده، عامل موثری در جهت کاهش خوردگی است اما این اثر، در غلظت بالاتر از 3-10 مولار زیاد چشمگیر نیست. جذب بازدارنده ها روی سطح فولاد زنگ نزن 304 از همدمای جذب لانگمویر تبعیت می کنند و مقادیر منفی به دست آمده برای انرژی آزاد جذب، نشان از جذب فیزیکی-شیمیایی بازدارنده ها دارد و این مطلب با مطالعات دمایی انجام شده به روش پلاریزاسیون نیز تأیید شده اند چرا که با افزایش دما، مقدار درصد بازدارندگی کاهش می یابد.