روش های آموزشی درطول زمان در حال تغییرند، جمعیت دانش آموزان نیز متغیر است ، پس برنامه ریزی آموزشی نیز براین اساس در حال دگرگونی است. فضاهای آموزشی نیز باید جوابگوی نیازهای حاصل از این تغییرات باشند. در واقع کیفیت فضایی مدارس را می توان در هماهنگی اش با نظام آموزشی ارزیابی و بررسی کرد. در عین رشد نظریه و روش های آموزشی و همچنین افزایش جمعیت دانش آموزان، در کشورمان، شاهد مدارس غیر انتفاعی هستیم که به دلیل عدم فضای متناسب با نظام های جدید آموزشی و جمعیت دانش آموزان، مشکلات زیادی به وجود آورده اند. این در حالیست که با نگاه به سیر تاریخی مدارس ایران، می توان دید تحولات مدارس همواره پاسخگوی -دگرگونی های نظام و محتوای آموزشی بوده است. با توجه به این که عصر صفوی زمان تداوم و تکامل این تحولات است، در این تحقیق سعی شد، با استفاده از منابع کتابخانه ای، نظام آموزشی عصرصفوی و قابلیت های انعطاف پذیری آن بررسی شود و سپس با روشی کیفی به بررسی چگونگی انطباق نظام آموزشی با کالبد مدارس صفویه، در زمینه فرهنگی، اجتماعی آن پرداخته شد. در این سیر، با مطالعه موردی مدرسه چهارباغ به عنوان نمونه کامل مدارس صفوی، در قیاس با هفت مدرسه دیگر هم دوره به بررسی قابلیت آنها در سه مقیاس (قابلیت های مدارس در ارتباط با همجواری هایشان، قابلیت سازماندهی و ارتباط فضاهای مدارس با یکدیگر و قابلیت ریز فضاهای آموزشی) پرداخته شد. بازشناسی این قابلیت ها می تواند به ما در طراحی فضاهای آموزشی انعطاف پذیر و متناسب با نظام آموزشی، کمک کند.