موضوعی که در این تحقیق بررسی شده است عصمت امام از دیدگاه فیلسوف بزرگ علامه طباطبایی(ره) است. شرایط لازم جهت امامت علم، افضلیت و عصمت است. علوم امام از منابع گوناگونی سرچشمه می گیرد که عبارت اند از: قرآن، وراثت پیامبر، ارتباط با فرشتگان الهی و روح القدس. علامه طباطبایی مرتبه ی عصمتی را که برای انبیاء مطرح کرده اند، همان را برای ائمه ثابت می دانند. عصمت امام باعث سلب اختیار نمی گردد وگر نه معصومین باید هیچ فضیلتی بر دیگران نداش ته باشند، بلکه با داشتن عصمت باز اختیار ائمه به جای خود باقی است، رابطه ی عصمت با علم امام اینگونه است این علم در ائمه که اثرش همان بازداری انسان از کار زشت و واداری به کار نیک است دائمی و قطعی است و هرگز از آن تخلف ندارد، ادله ای که بر اثبات عصمت امام دلالت می کند به دو صورت می باشد ادله ی نقلی و ادله ی عقلی، ادله ی نقلی (آیات) شامل آیه ی ابتلاء (امامت)، آیاتی که کلمه ی امام را همراه با وصف هدایت به کار برده، آیه ی تطهیر و آیه ی اولوالامر می باشد. ادله ی نقلی (روایات) شامل حدیث ثقلین، حدیث سفینه ی نوح و احادیث دیگر می باشد، ادله ی عقلی شامل نقض غرض الهی، ائمه حافظ شرع، لزوم امر به معروف و نهی از منکر می باشد. واژگان مهم و کلیدی: علم، امام، عصمت، اختیار، تنزیه، توفیق، صدق، امانت، تبلیغ