جهت اندازه گیری سختی خمشی پارچه، روش های متفاوتی با اصول اندازه گیری متفاوت ارائه شده که سختی های خمشی متفاوتی برای پارچه گزارش می دهند. یکی از متداول ترین این روش ها، روش پیرس (روش تیر طره ای) است، که چرخش انتهای نمونه در آزمایش ها، سبب ایجاد خطا در این روش می شود. در این تحقیق، روشی جهت اندازه گیری مدول خمشی پارچه پیشنهاد شد. فکی متحرک، به منظور فراهم کردن تکیه گاه-هایی، جهت تغییر شکل پارچه، استفاده شد. یک انتهای پارچه، همانند روش پیرس، روی تکیه گاه گیردار محکم شد، در حالیکه انتهای دیگر پارچه، جهت اجتناب از خطای پیچش سر پارچه، روی تکیه گاه ساده قرار داده شد. سپس، این مجموعه در مقابل دوربین عکسبرداری قرار داده شد و از پارچه ی خم شده، در پنج فاصله تکیه گاه مختلف، تصویر برداری شد و تصاویر ذخیره شدند. سپس مختصات نقطه ی خیز ماکزیمم و شکل منحنی خمش پارچه با استفاده از روش پردازش تصویر به صورت اتوماتیک به دست آمد. در مرحله ی بعد، با توجه به مختصات نقطه ی خیز ماکزیمم و با استفاده از فرمول تغییر شکل های کوچک تیر الاستیک، مدول و سختی خمشی پارچه به دست آمد. به منظور ارزیابی نتایج، پارچه در نرم افزار آباکوس مدلسازی شد و منحنی خمش تئوری پارچه با توجه به مدول خمشی به دست آمده، در هر دو حالت تغییر شکل های کوچک و تغییر شکل های بزرگ، به دست آمد. همچنین مدول وسختی خمشی نمونه ها با استفاده از روش پیرس نیز محاسبه شد. با مقایسه ی منحنی خمش پارچه در حالت تجربی و منحنی خمش تئوری پارچه در دو حالت تغییر شکل های کوچک و تغییر شکل های بزرگ، مشاهده شد که، منحنی ها در هر پنج فاصله تکیه گاه به هم نزدیک می باشند، البته اختلاف بین منحنی خمش، در حالت تغییر شکل های کوچک و بزرگ، با افزایش فاصله تکیه گاه ها افزایش یافت، که بیانگر نزدیک شدن تغییر شکل ها، به تغییر شکل های بزرگ و در نتیجه کاهش دقت معادلات تغییر شکل های کوچک می باشد. اما این اختلافات، حتی در بیشترین فاصله ی تکیه گاه نیز ناچیز می باشند. در نتیجه می توان جهت محاسبه ی سختی خمشی پارچه، از معادلات تغییر شکل های کوچک، با دقت قابل قبول استفاده کرد. همچنین مقایسه ی نتایج به دست آمده از روش ارائه شده در این تحقیق با نتایج روش پیرس نشان داد که همبستگی بالایی بین سختی خمشی به دست آمده از این دو روش وجود دارد. در نتیجه می توان از این روش جهت محاسبه سختی خمشی پارچه استفاده کرد.