در پژوهش حاضر تاثیر رژیم های مختلف آبیاری و انواع کود بر مقدار محصول، کیفیت میوه، بهره وری آب، رشد و رفتار فیزیولوژیکی گیاه و خصوصیات ریشه درخت انار بررسی گردید. این پژوهش در قالب طرح بلوک های خرد شده کاملا تصادفی با سه تکرار و در جنوب ایران (نی ریز، فارس) به مدت دو سال (89-90 و 90-91) انجام شد. کرت های اصلی شامل 5 روش آبیاری کامل با 100 درصد نیاز آبی گیاه(fi)، دو روش کم آبیاری به میزان 50 درصد (تنش آبی شدید) و 75 درصد (تنش آبی ملایم) نیاز آبی گیاه (di50 و di75) در یک طرف درخت، درحالی که طرف دیگر در تمام فصل رشد آبی دریافت نکرد و دو روش آبیاری بخشی ریشه به میزان 50 درصد (تنش آبی شدید) و 75 درصد (تنش آبی ملایم) نیاز آبی گیاه (prd50 و prd75) به گونه ای که در هر دور آبیاری یک طرف درخت آبیاری شد و در آبیاری بعدی طرف مقابل آبیاری شد. کرت های فرعی شامل 3 نوع کود رایج مورد استفاده کشاورزان شامل کود حیوانی (m) (50 تن در هکتار)، کود شیمیایی (cf) (به ترتیب120، 75 و 60 کیلوگرم در هکتار اوره، دی آمونیم فسفات و سولفات پتاسیم) و کودهای برگ پاش (ff) (اکوکویل میکرومیکس به میزان یک کیلوگرم در هکتار و محلول در 1000 لیتر آب و دفاندر کلسیم و فیوتاپ به میزان 2 لیتر محلول در هزار لیتر آب برای 30 عدد درخت) بود. نتایج نشان داد که روش های prd50 و prd75 به ترتیب با کاربرد 45 و 23 درصد آب کمتر در مقایسه با آبیاری کامل مقدار محصول را 8/15تا 17 درصد کاهش و 6/5 تا 3/8 درصد افزایش دادند. در مقایسه با fi تمام روش های prd و di تاثیر مثبت بر بازده کاربرد آب (wp) داشتند و آن را افزایش دادند. روش prd75 به همراه کود حیوانی (m) به عنوان روشی قابل قبول در صرفه جویی آب و جایگزینی مناسب برای آبیاری کامل در شرایط محدود بودن منابع آب به دلیل تاثیر مثبت آن بر عملکرد و کیفیت میوه، افزایش بهره وری آب، توسعه سیستم ریشه و بازده تعرق بدون تاثیر منفی بر رفتار های فیزیولوژیکی و رشد گیاه توصیه می گردد.