بررسی دوره های برجسته ی آفرینش هنری، حاکی از رابطه ی این دوره ها با تحولات و بحران های اجتماعی می باشد. از طریق نظر سنجی از اساتید هنری و با بررسی نمونه آثار نقاشی هنرمندان حرفه ای و تجربی جنگ ایران و عراق و نقد فرمالیستی آثار دیواری، این حقیقت منتج شد که متاسفانه نقاشی اجتماعی معاصر ایران به چهار دلیل عمده روند تکاملی مطلوبی را طی نکرده است: 1- دوری نقاشان آموزش دیده از موضوعات اجتماعی 2- عدم توجه به شیوه ی اجرا و خلاقیت هنری 3- سفارشی بودن اغلب آثار جنگی به خصوص نقاشی های دیواری و تقدم محتوی و روایت بر تکنیک اثر 4- سوء مدیریت هنری از این رو در روند این تحقیق با معرفی 100 اثر نقاشی جنگی از 54 هنرمند اروپایی و تجزیه تحلیل نمونه هایی از این آثار و بررسی نمونه های جنگی مشابه از حدود 40 هنرمند آکادمیک و تجربی جنگ تحمیلی در ایران، نوعی قیاس تطبیقی صورت گرفته و از این طریق، نقاط قوت و ضعف نقاشی اجتماعی معاصر شناسایی و ارائه شده و در آخر برای تعدیل معضل بی تحرکی فضای هنری و توجه دادن به خطر انزوا و اضمحلال تدریجی نقاشی اجتماعی، راهکارهای زیر به تفصیل پیشنهاد شده است: * انجام پژوهش های کاربردی در خصوص شفاف سازی تاثیرات متقابل هنر، هنرمند و جریانات اجتماعی بر یکدیگر * نقد علمی و مستمر جنبش های هنری معاصر * اصلاح ساختار مدیریت هنری * ارتقای فرهنگ عامه در مواجهه با آثار هنری از طریق آموزش های مداوم هنری