با روی آوردن صنعت برق به سوی محیط تجدید ساختاریافته، تغییرات عمده ای در این صنعت شکل گرفته است. انگیزه های فنی جای خود را به انگیزه های اقتصادی سپرده و این پارامترهای اقتصادی هستند که در تصمیم گیری ها نقش ایفا می کنند. شرکت های توزیع انرژی الکتریکی که نقش مهمی در سیستم تجدید ساختار ایفا می کنند ناچارند که در چنین محیطی تحلیل سود و هزینه را مبنای تصمیم گیری های خود قرار داده و بنابراین در کنار تأمین انرژی الکتریکی برای مشترکین در سطح قابل قبولی از قابلیت اطمینان، نوعی تعادل بین هزینه های ناشی از ارتقای سطح قابلیت اطمینان سیستم و سود حاصل از آن به وجود آورند. از هزینه های عمده ای که در راستای افزایش سطح قابلیت اطمینان سیستم بر شرکت های توزیع انرژی الکتریکی تحمیل می شود هزینه ی ناشی از تعمیرات به ویژه تعمیرات پیشگیرانه می باشد. در این پایان نامه به برررسی مسأله ی بهینه سازی تعمیرات پیشگیرانه ی ریسک محور در شبکه های توزیع در جهت مدیریت دارایی پرداخته شده است. بدین منظور مسأله ی بهینه سازی در قالب یک برنامه ریزی خطی عدد صحیح آمیخته بیان شده است. از جمله نوآوری های این پایان نامه می توان به در نظر گرفتن طرح های جریمه پاداش در مسأله ی بهینه سازی تعمیرات پیشگیرانه، ارائه ی روشی برای خطی سازی تابع غیرخطی جریمه-پاداش، بیان تأثیر انجام تعمیرات بر نرخ خرابی تجهیزات در قالب قیود خطی، پیشنهاد تعریف طرح های جریمه-پاداش ماهیانه و بررسی تأثیر آن بر روند انجام تعمیرات پیشگیرانه و نیز بررسی تأثیر تعریف طرح های جریمه با توجه به اهمیت مشترکین، بر برنامه ریزی تعمیرات پیشگیرانه اشاره کرد. در این پایان نامه هم چنین روشی برای دسته بندی تجهیزات شبکه ی توزیع با تعریف ضرایب اهمیت برای آن ها، به کمک نقشه های خودسازمان -که روشی برای دسته بندی داده های چندبعدی در داده کاوی توصیفی هستند- پیشنهاد شده است.