پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر بخشی آموزش مهارت های اجتماعی از طریق داستان های اجتماعی- تصویری بر رفتارهای اتیستیک و رشد اجتماعی کودکان مبتلا به اختلال اتیسم انجام شده است. بر اساس مطالعات، کودکان مبتلا به اتیسم، در زمینه کاربرد مهارت های اجتماعی بسیار ضعیف عمل می کنند و این نقص به تداوم و تشدید مشکلات رفتاری آنها می انجامد. این مطالعه از نوع شبه تجربی، با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. گروه نمونه این پژوهش با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی، متشکل از 16 کودک مبتلا به اختلال اتیسم بودند که به صورت تصادفی 8 نفر در گروه آزمایش و 8 نفر در گروه کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش در طول 4 ماه، 56 جلسه تحت آموزش مهارت های اجتماعی با شیوه داستان های اجتماعی قرار گرفت. ابزار پژوهش شامل مقیاس رشد اجتماعی واینلند، مقیاس ارزیابی رفتارهای اتیستیک و پرسشنامه جمعیت شناختی بوده است که توسط والدین کودکان اتیستیک اجرا شد. داده های پس آزمون، بعد از اتمام جلسات، جمع آوری و با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس بررسی شد. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش مهارت های اجتماعی از طریق داستان های اجتماعی -تصویری موجب کاهش رفتارهای اتیستیک و بهبود رشد مهارت های اجتماعی در آزمودنی ها می شود (05/0 >p). همچنین نتایج پژوهش نشان داد که در هفت خرده آزمون رشد اجتماعی واینلند، تفاوت معنی داری در گروه آزمایش و کنترل وجود دارد. بدین معنی که آموزش از طریق داستان های اجتماعی- تصویری می تواند موجب بهبود خرده آزمون های خودیاری عمومی، خودیاری در خوردن، خودیاری در پوشیدن، خودرهبری، مشغولیات، ارتباط و اجتماعی بودن گردد. ولی در خره آزمون جابجایی این امر تأیید نگردید. در نهایت مشخص گردید که شیوه داستان های اجتماعی- تصویری می تواند رفتارها و علائم اتیستیک را کاهش دهد. بنابراین می توان از روش داستان های اجتماعی- تصویری به منظور افزایش مهارت های اجتماعی در کودکان اتیستیک بهره جست و مشکلات رفتاری آنها را کنترل نمود.