سواحل جنوب شرقی دریای مازندران در محدوده استان گلستان در یک بررسی یکساله با هدف شناسایی و طبقه بندی استاندارد بوم شناختی زیستگاههای ساحلی استان و همچنین تعیین مناطق حساس و رده بندی زیستگاهها از نظر حساسیت بوم شناختی مورد مطالعه قرار گرفت. پس از بررسی تصاویر ماهواره ای و عکسهای هوایی و بررسی های کتابخانه ای و جستجوی رایانه ای پایگاه های اطلاعات و تحقیقات محلی و میدانی مقدماتی، واحدهای همگن بوم سازگانی شناسایی شدند و منطقه مورد مطالعه به 5 بخش ناحیه بندی گردید. سپس ناحیه های مشخص شده پس از جمع آوری اطلاعات تکمیلی و پیمایش ساحلی و نمونه برداری های موجودات کفزی و رسوبات و اندازه گیری فاکتورهای محیطی و عکس برداری و تکمیل فرمهای مخصوص، بر اساس آخرین نسخه سیستم استاندارد طبقه بندی بوم شناختی ساحلی و دریایی (cmecs iii) پس از بومی سازی و تطبیق با ویژگیهای منطقه مورد بررسی، طبقه بندی شدند . کدهای مربوط به هر ناحیه از نظر اجزای مربوط به زمین شناسی سطحی، پوشش زیستی و ژئوفرم مشخص و جداول مربوط تهیه و سپس با استفاده از نرم افزارهای سیستم اطلاعات مکانی (gis) پایگاه داده ای مربوط تهیه و نقشه های مختلف مربوط به اجزای سیستم برای هر ناحیه استخراج گردید . سپس با بکارگیری معیارهای تعیین مناطق حساس iucn که دربردارنده 5 معیار اصلی و 34 معیار فرعی است و به صورت ارزش گذاری عددی عمل میکند ، درجه حساسیت زیست محیطی سواحل استان تعیین شد. بر این اساس ناحیه تالاب گمیشان با کسب 106امتیاز از حداکثر 136 امتیاز ممکن دارای بیشترین حساسیت و اهمیت زیست محیطی در استان است . همچنین کرانه های پیرامون دهانه گرگانرود و دهانه قره سو نیز دارای اهمیت زیست محیطی بالا با کسب امتیاز به ترتیب83 و71 می باشند . مناطق پیرامون بندر ترکمن (با امتیاز 56) و سواحل جنوبی خلیج گرگان (با امتیاز32) از نظر حساسیت در درجه کمتری قرار دارند.