پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی تناسب فرد- محیط (تناسب فرد- سازمان، تناسب فرد- شغل، تناسب فرد- گروه و تناسب فرد- حرفه) در رابطه میان انگیزش در بخش دولتی و برون دادهای سازمانی (عملکرد شغلی، رضایت شغلی، تعهد عاطفی و تمایل به ترک خدمت) در پرستاران بیمارستانهای دولتی اصفهان انجام شد.جامعه آماری را کلیه پرستاران رسمی و غیررسمی بیمارستانهای دولتی شهر اصفهان تشکیل می دادند که درسال 1389 مشغول به کار بودند. نمونه پژوهش از بین کلیه پرستاران مذکور به صورت تصادفی با توجه به نسبتهای حجمی به تعداد 103 نفر در نظر گرفته شد. در این پژوهش که بصورت رابطه ای انجام پذیرفت پرسشنامه های انگیزش در بخش دولتی با پایایی 84/0(پری 1999)، پرسشنامه تناسب فرد- سازمان با پایایی 75/0 ( کیبل و دوو، 2002) پرسشنامه فرد- شغل با پایایی 83/0 (کیبل و دوو، 2002) پرسشنامه تناسب فرد- گروه با پایایی 70/0(ووگل و فلدمن، 2009)، پرسشنامه تناسب فرد- حرفه65/0 (ووگل و فلدمن، 2009) پرسشنامه خودگزارش دهی عملکرد شغلی(برایت، 2009)، پرسشنامه رضایت شغلی کلی 74/0 (کامن ودیگران، 1979)، پرسشنامه تعهد عاطفی سازمانی 68/0 (مایر و آلن، 1997) و پرسشنامه تمایل به ترک خدمت 74/0 (اورایلی ودیگران، 1991) برای سنجش متغیرها استفاده شد.برای تحلیل داده ها از روشهای آماری توصیفی و استنباطی(همبستگی ، تحلیل رگرسیون، تحلیل میانجی و تحلیل مسیر )استفاده شد نتایج حاصل از تحلیل همبستگی نشان داد که بین انگیزش در بخش دولتی و عملکرد شغلی و همچنین انگیزش در بخش دولتی وتمایل به ترک خدمت رابطه وجود ندارد و میان انگیزش در بخش دولتی با رضایت شغلی و انگیزش در بخش دولتی و تعهد عاطفی رابطه مثبت ومعنی دار وجود دارد نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون و تحلیل میانجی نشان داد متغیرهای تناسب فرد- سازمان، تناسب فرد- شغل، تناسب فرد- گروه و تناسب فرد- حرفه میانجی رابطه میان انگیزش در بخش دولتی و رضایت شغلی و تعهد عاطفی بوده اند. نقش میانجی این متغیرها در رابطه میان انگیزش دربخش دولتی با عملکرد شغلی و تمایل به ترک خدمت معنادار نبود.