پژوهش حاضر با هدف بررسی هویت غالب اعراب خوزستان و عوامل موثر بر آن انجام شد. این ‏پژوهش مبنای خود را بر این پرسش آغازین نهاده است که "هویت جمعی غالب در بین اعراب ‏خوزستان چیست و چرا؟" بنیان نظری این تحقیق بر اساس سه دیدگاه خرد، کلان و تلفیقی شکل ‏گرفته است. بر این اساس دیدگاه کنش متقابل نمادین، نظریات کولی و تاجفل و تأکید بر نقش ‏گروه های نخستین و درون گروه ها و برون گروه ها، نظریه استعمار داخلی هشتر، هویت مقاومت ‏کاستلز و نظریه دیالکتیک درونی- برونی هویت یابی جنکینز و احساس محرومیت نسبی گر مورد ‏بررسی قرار گرفته و چارچوب نظری را شکل می دهند. جامعه آماری این پژوهش شامل افراد 18 ‏سال به بالای اعراب و حجم نمونه 436 نفر است که به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای و ‏برحسب سطح توسعه در سه شهر اهواز، امیدیه و رامشیر انتخاب شدند. روش این پژوهش از نوع ‏پیمایشی و ابزار اصلی گردآوری اطلاعات پرسشنامه است که با توجه به اهداف و فرضیه های تحقیق ‏طراحی گردید و پس از انجام دو مرحله پیش آزمون با جمعیت نمونه به ترتیب 10 و 30 نفر روایی و ‏پایایی آن تأیید شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده های گردآوری شده از روش های آمار توصیفی و ‏استنباطی استفاده شده است. نتایج به دست آمده حاکی از غلبه هویت قومی در بین اعراب خوزستان ‏و معناداری رابطه مستقیم بین سطوح هویت جمعی(محلی، ملی و جهانی) با وابستگی شغلی به ‏دولت، میزان رضایت از عملکرد حکومت و پایگاه اجتماعی- اقتصادی والدین‏‎ ‎و رابطه معکوس با ‏گستره تعاملات اجتماعی، احساس تبعیض، احساس محرومیت، اصالت قومی، پیوستگی افراد با ‏گروه های نخستین و سن افراد بوده است.‏