رشد بسیاری از سازمانها به دلیل اصرار آنها بر انجام کلیه فرآیندهای موجود در زنجیره ارزش محدود باقی مانده است. امروزه، همچنان سه فرآیند کلیدی و البته متناقض مدیریت ارتباط با مشتریان، مدیریت فرآیندهای زیرساختی و مدیریت نوآوری در محصول و تحقیق و توسعه زیر یک سقف صورت می پذیرند. این در حالیست که این سه فعالیت از نقطه نظر اقتصادی، فرهنگ سازمانی و درون مایه های رقابتی با یکدیگر کاملا متفاوت بوده و امکان بهینه کردن هر سه به طور همزمان در زیر یک سقف موجود نمی باشد. سازمانهای ژیشرو در اقتصاد کنونی، تنها بر یکی از این فعالیت های محوری تمرکز نموده و باقی مانده توان مندی ها را از طریق تشکیل شبکه های سازمانی متخصص تامین می نمایند. موضوع گسست سازمانی که اولین بار توسط دو تن از محققین در گروه mckinsey و در نشریه دانشگاه هاروارد مطرح شده است به تشریح عدم سازگاری این سه فعالیت کلیدی پرداخته و به بیان اهمیت جداسازی فعالیت های محوری در سازمان به جهت رشد و توسعه می پردازد. امروزه با توجه به رشد چشمگیر ارتباطلات اینترنتی و کاهش هزینه های مبادلاتی میان سازمانها، امکان گسست سازمان و تشکیل شبکه از سازمانهای متخصص کاملا امکان پذیر است. بکارگیری گسست سازمانی به عنوان یک استراتژی رشد در سازمانها نیاز به طراحی یک نقشه راه دارد تا مدیران بتوانند به طور سیستماتیک فرآیند رشد را در سازمان خود ژیاده سازی کنند. یکی از نشانه های مهم اهمیت این موضوع، افزایش روند رو به رشد برون سپاری سازمانهاست. در این تحقیق، بر اساس مطالعات موردی متعدد و مرور ادبیات موضوع سعی در ارایه یک مسیر راه قابل تعمیم برای این استراتژی شده است. این مسیر راه از دو بخش کلی تشکیل شده است: قسمت اول به شناسایی فعالیت هایکلیدی درون سازمانی پرداخته و در قسمت دوم به ارایه استراتژی مناسب جهت مدیریت شبکه ها پرداخته شده است.