امروزه استفاده از سلول های بنیادی و به ویژه سلول های بنیادی مزانشیمی بدلیل توانایی تکثیر بالا و پتانسیل تمایز به سلول های مختلف از جمله کندروسیت ها مورد توجه محققین مهندسی بافت غضروف قرار گرفته است. یکی از عوامل موثر در رشد و تمایز سلول های بنیادی به سلول های کندروسیت، موضوع انتخاب بستر و داربست مناسب در محیط کشت سلول بوده و می باشد. تاکنون از میان داربست های گوناگون، داربست های هیدروژلی با منبع طبیعی و یا سنتزی به عنوان داربست های ویژه در مهندسی بافت غضروف مورد مطالعه قرار گرفته اند. لذا هدف از انجام این پایان نامه مطالعه بازدهی و اثر بسترهای آلژینات و poly(hema) در تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی بدست آمده از بافت چربی انسانی به سلول های کندروسیت بر اساس سنجش بیان مارکرهای ویژه غضروفی نظیر کلاژن نوع دو و گلیکوزآمینوگلیکان های سولفاته می باشد. بدین منظور، ابتدا سلول های بنیادی مزانشیمی از بافت چربی انسانی جداسازی و پس از کشت و تکثیر، به مدت 14 روز در شرایط مختلف کشت شامل: بستر poly(hema)، مهره های آلژینات و کنترل در حضور محیط تمایزی کشت داده شده و در پایان برای انجام تست های rt-pcr،western blotting و رنگ آمیزی هیستوشیمی alcian blue جمع آوری شدند. نتایج حاصل نشان می دهد که در هر سه شرایط مختلف کشت، تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی به سلول های کندروسیت با تأیید بیان مارکرهای ویژه غضروفی رخ داده است. نتایج حاصل هم چنین نشان می دهند که بیشترین میزان تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی به سلول های کندروسیت، مربوط به استفاده از مهره های آلژینات به عنوان بستر سه بعدی می باشد.