هدف از پژوهش حاضر مقایسه دانش آموزان دبیرستانی پسر با سبک های یادگیری مختلف از لحاظ خلاقیت و راهبردهای یادگیری خودگردان می باشد. روش پژوهش به کار رفته در این تحقیق علّی-مقایسه ای است. نمونه تحقیق شامل 400 نفر از دانش آموزان پسر پایه اول دبیرستان های شهرستان دهدشت است که در سال تحصیلی 88- 1387 مشغول به تحصیل بوده اند و با روش نمونه گیری تصادفی مرحله ای انتخاب شده اند.. برای سنجش متغیرهای این پژوهش از پرسشنامه سبک یادگیری کلب (lsi )، پرسشنامه مداد-کاغذی چند جوابی برای سنجش خلاقیت (mmpt) و پرسشنامه راهبردهای انگیزشی برای یادگیری (mslq) استفاه شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین دانش آموزان دبیرستانی با سبک های یادگیری مختلف از لحاظ خلاقیت و راهبرد یادگیری خودگردان در سطح 001/0 تفاوت معنی داری وجود دارد. نتایج همچنین نشان داده است که دانش آموزان با سبک یادگیری واگرا در مقایسه با دانش آموزان با سبک های یادگیری همگرا، جذب کننده و انطباق یابنده از خلاقیت بیشتری برخوردارند و راهبردهای شناختی و خودگردانی را بیشتر مورد استفاده قرار می دهند.