پژوهش حاضر، با هدف بررسی تأثیر عامل آموزشی متحرک در دو نقش مربی و کارشناس بر یادگیری، تسهیل سازی یادگیری و انگیزه ی یادگیری درس علوم، صورت گرفته است. از میان جامعه ی آماری پژوهش که کلیه ی دانش آموزان دختر سال دوم راهنمایی منطقه ی 1 شهر تهران بودند، با توجه به محدودیت امکانات و عدم دسترسی کلیه ی مدارس منطقه به امکانات و تجهیزات رایانه ای با بررسی مدارس منطقه، مدرسه ی راهنمایی مجتمع شهید مهدوی به عنوان نمونه ی در دسترس انتخاب شد. حجم نمونه ی موردنظر 40 نفر بود. این نمونه شامل دو کلاس دوم راهنمایی 20 نفره بود که به تصادف از میان چهار کلاس موجود انتخاب شدند و هر کلاس به طور تصادفی در معرض یک روش آموزش قرار گرفتند. به منظور ارائه ی آموزش از چندرسانه ای آموزشی مبتنی بر عامل آموزشی متحرک محقق ساخته در طی دو هفته ی متوالی (دو جلسه ی یک ساعته) برای هر دو گروه آزمایشی استفاده شد. گروه اول از طریق چندرسانه ای آموزشی مبتنی بر عامل آموزشی مربی گونه و گروه دوم از طریق چندرسانه ای آموزشی مبتنی بر عامل آموزشی کارشناس گونه آموزش دیدند. در هر دو گروه محتوای درس یکسان بود. قبل از اجرای آموزش بر روی دانش آموزان هر دو گروه دو پیش آزمون اجرا شد، یکی مربوط به محتوای آموزشی و دیگری مربوط به انگیزه ی یادگیری درس علوم بود. بعد از آموزش، بر روی هر دو گروه،پس آزمون یادگیری، انگیزه ی یادگیری درس علوم و همچنین آزمون تسهیل سازی عاملی یادگیری اجرا شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون t مستقل نشان گر تفاوت معنی دار بین دو گروه بود. نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان داد که عامل آموزشی متحرک مربی گونه بیشتر از عامل آموزشی متحرک کارشناس گونه در یادگیری، تسهیل سازی یادگیری و انگیزه ی یادگیری درس علوم تأثیر دارد.