مسلح کننده ژئوسل نسبت به مسلح کننده های صفحه ای، به دلیل داشتن ارتفاع، مانند یک تیر عمل می کند که علاوه بر مقاومت کششی دارای مقاومت برشی و ممان اینرسی و درنتیجه مقاومت خمشی نیز می باشد. در بسیاری از مدل های عددی برای مدل کردن لایه ی ژئوسل از مدل مرکب معادل آن با افزایش سختی و چسبندگی استفاده شده است. هدف از این پایان نامه، آنالیز پایداری شیروانی مسلح شده به ژئوسل، با استفاده از روش های عددی و تحلیلی می باشد. در روش عددی از دو روش مدل مرکب معادل و نیز روش المان تیر توسط نرم افزار صورت گرفته است. در روش تحلیلی از روش تعادل حدی با استفاده از قطعات افقی برای آنالیز پایداری شیروانی استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که لایه ی مرکب معادل مانند یک لنز خاکی عمل کرده و نمی تواند از گسترش سطح لغزش بحرانی جلوگیری کند. از طرفی افزایش سختی لایه مرکب تاثیری در افزایش ظریب اطمینان ندارد و تنها عامل چسبندگی سبب افزایش جزئی ضریب اطمینان شیروانی می گردد. درحالیکه استفاده از روش المان تیر به خوبی می تواند از توسعه ی خط لغزش بحرانی جلوگیری کرده و سبب توزیع مجدد بار در سطح و عمق بیشتری از خاک شود. همچنین خصوصیت خمشی ژئوسل سبب کاهش جابجایی لایه ی ژئوسل و درنتیجه کاهش جابجایی افقی شیروانی می گردد. از طرفی بیشترین مقدار جابجایی افقی شیروانی در ترازی از شیروانی که در قسمت بالای لایه ژئوسل قرار گرفته می باشد. درحالیکه مقادیر جابجایی افقی و کرنش برای ارتفاع شیروانی در زیر لایه ژئوسل به مقدار زیادی کاهش یافته است. همچنین روابط تحلیلی بدست آمده با توسعه روش تعادل حدی به کمک روش قطعات افقی نشان می دهد که در نظر گرفتن ممان خمشی و نیروی برشی مسلح کنندها ژئوسل تاثیر قابل توجهی در ضریب اطمینان شیروانی داشته و با نتایج بدست آمده از روش عددی المان تیر تطابق مناسبی داشته، درحالیکه با نتایج روش عددی مدل مرکب معادل اختلاف قابل توجهی دارد.

چکیده ندارد.