چکیده فراکلام بخشی لاینفک از زبانی است که آن را در مکالمات روزمره به کار برده و یا در مطالعات روزمره با آن سرو کار داریم. کریزمور (1983) فراکلام را به عنوان کلیدوازه هایی تعریف کرده که به درک خوانندگان از متن و برقراری ارتباط با نویسنده کمک میکند. هدف از این مطالعه آن است که تاثیر آموزش فراکلام را بر درک مطلب زبان آموزان بررسی کرده و همچنین تاثیر آموزش دو زیرمجموعه فراکلام (متنی و بین شخصی) را بر درک مطلب زبان آموزان مقایسه کند. بدین منظور 78 زبان آموز سطح متوسط بالا از دو شعبه یکی از موسسات تهران به صورت 6 کلاس دست نخورده انتخاب و به سه گروه تقسیم شدند. یک گروه به عنوان کنترل و دو گروه به عنوان آزمایش در نظر گرفته شدند. به یک گروه آزمایش فراکلام متنی و به گروه آزمایش دیگرفراکلام بین شخصی آموزش داده شد. گروه کنترل فقط آموزش معمولی داشت و هیچ آموزشی در مورد فراکلام دریافت نکرد. ابزار استفاده شده در این مطالعه عبارت بود از الف) تست درک مطلب نلسون که به عنوان تست اولیه (pretest) و برای سنجش توانایی درک مطلب زبان آموزان قبل از آموزش استفاده شد ب) تست نلسون اولیه+ تست درک مطلب لانگ من که به عنوان تست ثانویه (postest) جهت سنجش عملکرد زبان آموزان پس از آموزش مورد استفاده قرار گرفت. ابزار بکار گرفته شده در مرحله آموزش عبارت بود ازمتون جمع آوری شده از اینترنت و همچنین نیو اینترچنج، کتاب 3. حین خواندن این متون، عناصر فراکلام از لابلای متون استخراج شده و اهداف و عملکردهای این علایم به زبان آموزان توضیح داده شد.مدت زمان اختصاص داده شده به آموزش 20 دقیقه در انتهای هر جلسه و تعداد جلسات 10 جلسه برای هر گروه بود. نتایج آماری این مطالعه نشان دهنده تاثیر مثبت آموزش فراکلام بر درک مطلب زبان آموزان بود. زیرا تفاوت معناداری در پیشرفت درک مطلب زبان آموزان بین گروههای کنترل و آزمایش مشاهده شد. از طرف دیگر بر اساس نتایج آماری تفاوت معناداری بین پیشرفت دو گروه آزمایش مشاهده نشد. هرچند پیشرفت زبان آموزان در گروه فراکلام متنی اندکی از گروه فراکلام بین شخصی بهتر بود اما این تفاوت از نظر آماری محسوس و معنادار نبوده است.