منابع آب های زیرزمینی از مهمترین منابع آبی به شمار می روند. شناخت و بهره برداری صحیح از این منابع در مناطق خشک و نیمه خشک در توسعه پایدار فعالیت های اجتماعی و اقتصادی آن منطقه سهم به سزایی دارد. ارزیابی آسیب پذیری آب های زیرزمینی نسبت به آلودگی، به منظور به کارگیری روش های مدیریتی منابع آب، بسیار ضروری می باشد. در این پژوهش، آبخوان شهرکرد به عنوان مطالعه موردی برای ارزیابی آسیب پذیری انتخاب شده و از دو روش drastic که جزء روش های رتبه دهی و بر پایه به کارگیری خصوصیات هیدروژئولوژیکی آبخوان است و روش وزن دهی شواهد که از روش های آماری و بر پایه به کارگیری خصوصیات آبخوان و نقاط آلوده می باشد، استفاده شده است. در این تحقیق همچنین به منظور افزایش دقت در محاسبه لایه عمق آب که بالاترین وزن را در روش drastic دارد، از یک روش عددی به نام المان تحلیلی استفاده شده که این روش نیز بر پایه خصوصیات آبخوان و عارضه های سطحی استوار است. در نهایت چهار نقشه آسیب پذیری توسط روش های drastic، drastic-aem ، روش وزن دهی شواهد (woe) و woe-aem محاسبه شد که روش woe به دلیل در نظر گرفتن نقاط آلوده علاوه بر خصوصیات آبخوان، دقیق تر می باشد و به عنوان روش شاهد انتخاب گردید. با مقایسه این روش با روش drastic استاندارد، مشخص شد که در بیش از 80 درصد مناطق، کلاس های طبقه بندی بدون اختلاف بوده و یا حداکثر یک کلاس اختلاف را نشان دادند، لذا می توان روش استاندارد را برای ارزیابی آسیب پذیری آبخوان ها توصیه نمود.