یکی از پیشرفت های بزرگی که در حوزه ی سرمایه گذاری در سال های میانی قرن 20میلادی در بازار سرمایه رخ داد تشخیص این نکته بود که یک پرتفوی که از چندین سهام با بازده و ریسک خوب تشکیل شده لزوما پرتفوی بهینه نیست و در تشکیل سبد دارایی باید ارتباط بین دارایی ها نیز مورد توجه قرار گیرد. لذا مدل های مختلفی برای بهینه سازی پرتفوی مطرح گردید. در این میان یکی از پارامترهای اصلی در تشکیل سبد اوراق بهادار روش اندازه گیری ریسک است. بر این اساس در مقاله حاضر مدلی برای بهینه سازی پرتفوی در بازار سهام ایران با استفاده از ابزار سنجش ریسک، ارزش در معرض ریسک (var) توسعه داده شد. در این این مدل ضرایب پرتفوی بهینه را برای سه روش محاسبه ی var تعیین نمودیم. برای محاسبه ی var در پژوهش از دو روش garch (نرمال و tاستیودنت) و واریانس تاریخی استفاده کردیم. مقایسه عملکرد پرتفوی های تشکیل شده نشان داد که در تشکیل پرتفوی با معیار ریسک var با استفاده از مدل garch با توزیع پسماندهای t-student، عملکرد بهتری نسبت به دو پرتفوی دیگر داشته است. در مقایسه بین پرتفوی تشکیل شده با استفاده از var با واریانس تاریخی و var با استفاده از مدل garch با توزیع پسماندهای نرمال مشخص گردید مدل var با استفاده از مدل garch عملکرد بهتری داشته است.