به منظور ارزیابی تغییرات هیستوپاتولوژیک میزنای و کلیه متعاقب عمل جراحی تجربی آناستوموزمیزنای، پنج قلاده سگ سالم دورگ با وزنی بین 30-15 کیلوگرم مورد استفاده قرار گرفتند. بیهوشی با تیوپنتال سدیم (mg/kg 10) القاء شده و با مخلوط هالوتان و اکسیژن (5/1-1 درصد) در یک سیستم بسته ادامه یافت. پس از ورود به محوطه شکمی از خط وسط، میزنای چپ در نزدیک ناحیه مثلث مثانه بریده شد و بلافاصله آناستوموز به روش انتها به انتها با الگوی بخیه ساده تکی توسط نخ شماره 0/6 پلی دیاکسانون صورت پذیرفت. تمامی حیوانات در روز نودم پس از جراحی آسان کشی شده و میزنای ها و کلیه های مربوط به آنها از نظر ماکروسکوپی و میکروسکوپی مورد ارزیابی قرار گرفتند. مشاهدات ظاهری در میزنای ها انسداد (یک مورد) و هیدرویوریتر (سه مورد) را نشان دادند. از نظر میکروسکوپی در میزنای ها، هیپرپلازی (در لایه های بافت پوششی و ماهیچه ای)، فیبروز (در لایه های بافت پارین-زیرمخاط و سروزی) و مراحل مختلف آماس و التیام (در لایه های پارین- زیر مخاط، ماهیچه ای و سروزی) مشاهده گردید. مقاطع بافت شناسی در کلیه های مربوطه هیدرونفروز و نفریت بینابینی مزمن را به ترتیب در یک و دو مورد نشان دادند. اگرچه انجام آناستوموز میزنای در دام کوچک از نظر تکنیکی مشکل بوده و احتمال انسداد پس از عمل در آن بالاست، ولی در صورت پارگی و آسیب میزنای، برقراری مجدد مسیر میزنای یکی از مهمترین انتخاب ها برای جراحان دامپزشک می باشد. در مطالعه حاضر علی رغم پاره ای عوارض، آناستوموز در 80 درصد از حیوانات با موفقیت انجام شده است و مشخصاً انجام جراحی ظریف و دقیق برای احتراز از انسداد میزنای الزامی است.