یکی از ارکان پایه ای دموکراسی، مشارکت همه آحاد ملت، اعم از زن و مرد، در تعیین سرنوشت سیاسی و اجتماعی خودشان و به تعبیر دیگر حق انتخاب کردن و انتخاب شدن در همه نهادهای دموکراتیک است که در قانون اساسی ایران نیز این موضوع مورد پذیرش قرار گرفته و به آن اشاره گردیده است. اما با این وجود، در خصوص انتخاب پذیری زنان در پست ریاست جمهوری در ایران، به دلیل وجود عبارت «رجال مذهبی و سیاسی» مندرج در اصل 115 قانون اساسی در بیان شرایط انتخاب رئیس جمهور، عده ای آن عبارت را تعبیر به مردان کرده اند و زنان را فاقد صلاحیت انتخاب شدن در این منصب دانسته اند و در نتیجه معتقد به وجود مانع حقوقی بر سر راه ریاست جمهوری زنان در ایران شده اند. از طرفی، با استناد به برخی ادله فقهی نیز، حکم به محرومیت زنان در این حوزه صادر شده است. در این پایان نامه پس از بررسی این مسئله از دیدگاه حقوقی و فقهی و تحلیل نظرات موافقان و مخالفان، اینگونه نتیجه گیری شده است که مانع حقوقی برای ریاست جمهوری زنان در ایران موجود نیست و از طرفی ریاست جمهوری زنان در ایران با موازین فقهی سازگاری دارد.