جراحی زیبایی در جامعه ی ایران طی سال های اخیر افزایش یافته است؛ لذا هدف اصلی این تحقیق یافتن علل احتمالی است که باعث می شود افراد جراحی زیبایی را انجام دهند. رویکرد نظری تحقیق شامل مردمشناسی (مارسل موس و مری داگلاس)، جامعه شناسی (برگر و لاکمن، گافمن، ترنر، الیاس، گیدنز، بوردیو و فوکو) و فمینیستی (رادیکال و لیبرال) میباشد. استراتژی روش شناختی این پژوهش مبتنی بر استفاده از روش علی- مقایسه ای است. حجم نمونه مورد نظر 80 نفر است که در دو گروه آزمایش (زنانی که جراحی زیبایی را انجام داده اند) و گواه (زنانی که جراحی زیبایی را انجام نداده اند) مورد مقایسه قرار گرفته اند. این دو گروه در متغیرهای تأهل و منطقه محل سکونت مورد همگن سازی قرار گرفتند. بدین منظور برای تحلیل داده ها از آزمون مقایسه میانگینها، آزمون من وایت نی و رگرسیون لوجستیک استفاده شده است. نتایج تحلیلی در رگرسیون لوجستیک نشان می دهد احتمال انجام جراحی زیبایی با متغیرهای سرمایه فرهنگی، فشار هنجاری، و پایگاه اقتصادی- اجتماعی، دارای رابطه مثبت و معنادار، و با متغیرهای تصور از بدن، و روابط اجتماعی دارای رابطه منفی و معناداری است.